ја (зам.) - обеси (гл.)

Невестата Менка ја зеде торбата од Илка, ја обеси на колот, ја зеде рогузината, го посла козинавчето како секојпат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Петко ги собу опинците, ја симна торбата од рамото, стана, ја исправи ластегарката до ѕидот, ја обеси торбата на колот и седна скрснозе на постелата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ја обесил главата надолу, а рацете опашани со неговиот појас.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дали ја обесија или таа навистина сама се обесила – не се знае. Ама Пандо треба да знаел нешто.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ќе ја обесам ноќта и ќе ја бодам в папок со глогов кол.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
— Потихонка, ќе срипа полицаецот и повторно ќе ја обеси главата да спие.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Да приумрев немаше да узнаам дека и на мртвите им се зема мерка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Море арно што наврати – ја извлече негде однатре Блаже Ристевски сериозноста и ја обеси на лицето: -Рековме сандак а не ја спомнавме мерката. А на декоратерот му е потребна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Молчи! Кралицата, одамна рековме, ќе избега во Лондон или во Америка или кај Франко. А ако не, тогаш ќе ја обесиме на Плака.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Малечката Пелагија уморот ја обеси на рацете од двете жени, меѓутоа мајката Пелагија ја поткрева и ја стиснува во својата прегратка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ќе ја обесам ноќта и ќе ја бодам в папок глогов кол.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)