ја (зам.) - крши (гл.)

Затоа уште тука почна: — Шо правите вие, бре кршоборци, по планината? — им се обрна на сите кога седнаа да ја кршат топлата ченкина погача и да тураат во паниците жолта вода, во која леташе по некоја граова шлупка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така им беше пазарот со чорбаџи Тошета Налев: да сечат по десет трупа на ден, секој да ги дотера на бичкијата, да ги избичат ноќеска половината свои трупје, а половината да остане за мајсторот што работи само дење.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе знаат сега, ако не знаеле и порано, дека ја крши спогодбата што ја постигна со нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И силните раце што ја кршеа како слаба трска.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Првата ја крши девојката која одбива да се преправа и му упатува на Ондин забелешка надвор од зададените рамки реагирајќи на неговото позерство пред камерата.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
За ова кратко време прекршени се неколку зададени филмски конвенции. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 107
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Дури починуваше војската, летна квечерина се покажаа некои црвени ветрови низ полето што се нафрлија врз тревата Ја легнуваа, ја кршеа, ја фрлаа час ваму – час таму Ја креваа, ја корнеа од земјата Та до мајчина болка низ ветрот пиштеше горката коските како да ѝ ги расчинуваат.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Клечи така и липа суво и не знае кој (неговиот утрешен призрак можеби) се исправа од грчот на преврелата снага што е и не е негова и оди и се враќа со стара стаклена ламба и ја крши од вратата и ја вади ронсоновата запалка од џеб.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Горе татни пазарската бучава и двајцата настојуваат со сета сила да ја кршат карпата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Огледалото ја крши светлината и остро ја расплиснува во неговите запалени зеници.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
АРСО: Јас на човека главата му ја кршам, атерот не му го кршам.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Ние вака со таткови вилушки. (Покажува на прстите.) Иј, што е манџа, сите да ги истепаш, сам да јадеш!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Му ги гледав движењата кога посегнуваше по леб - зема кришка и потоа не откршува залаг по залаг, туку ја крши само на две, и веднаш загризува.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Изненадена од сопствените зборови, јас пак сфаќав колку е корисно на глас да размислуваш пред некого што гледаш дека му значи да те разбере и заради него ја кршиш лушпата на некоја своја замисла што скришно зреела, како ореово јадро во својот мрак!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Шефот мене ми ја крши главата. Јас го имам задолжено камионот.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
„И Калпак, а? А ме молеше да му ја дадам пушката. Сега со мои камења ќе ми ја крши тиквата.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еден од треварите, постариот, и некои двајца, калуѓерски долговратиот Лазар Аргиров и кашличавиот Осип Сечковски, веќе ја кршеле со секири колата на Дмитар-Пејко, кога пред нив како куп ѕвезди ќе блесне оган да нафрлаат врз зажареноста пресно месо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сѐ уште беше насмевнат но тоа беше збрчканост на неспан човек.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оној со факелот в раце се наведнал, другите се изненадиле: во окото на добичето се отворала огнена пупка, лилава, потоа бакарнозелена; и смртта имала свој цвет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Одвратна! И еве се селам! Се отплеткувам...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Имам две тетки кои ме смачкале од секоја страна... Ги одбутнувам...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа го ужаснуваше повеќе од сѐ... Ја кршеше машината...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сакаме да направиме симболичен гест... Уништуваме едно туѓо владеење, ја кршиме опсадата.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Паѓаат во нивите, по браздите, ја кршат пченката, ластарите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)