ја (зам.) - исплука (гл.)

Се држи за гради зашто таму нешто му свири; непрекинато долго се закашлува, посинува, се гуши и никако да ја откине и да ја исплука кашлицата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Крши си глаа од куќава надвор и уште еднаш да не ми те видат очиве! Сите браќа така је свикале сите ја исплукале.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Оф, брате, брате! Богоројца мајка и цар небесен да ме накажи мене и девет години да лежам болна, девет постели да искинам, ако сум ти го заклала јас детето, али друго зло ако сум напраила во куќава; а пак ако не сум напраила јас, таа што напраила да лежи девет години и дури да не земи проштење од мене, Госпо душата да не му ја земи!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Повремено ѝ даваше по една и на мајка си, која немаше сили да ја исплука семката од устата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Најпосле ја изеде црешата, ја исплука семката и откри уште дека таа цреша е и многу вкусна за јадење.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)