Удирал и ја дробел крцкавоста на главата што ненадејно брзо станувала безобличност на искинато месо, на крв и на ситни ковчиња.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но синот сѐ уште го кревал и го спуштал тешкиот чекан.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ноќта изминува, а Капинка се бапка, се тепа, ја удира главата на перница. Ја дроби сламата во перницата, излегуваат осилки и прашина околу главата нејзина.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Над главата, небото го темнееја врани и гаврани, а кртови ја дробеа земјата која што ја газеше.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Во темницата на дождот жената методично и упорно ја дробеше пченката помеѓу плочите од лава.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Исчезнуваш… Или ја дробиш врз камењата Илузијата за едно мирно небо.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)