ја (зам.) - гали (гл.)

Не може да ја држи, не може да ја пушти. И почна да ја гали како мало дете по косата, по образите, по вратот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ич не ме чекај, ич не ме пекај Белград е ламња, во Белград ја роб, снага по туѓи палати оставам, снага во усти несити клавам, и дома - дома не ќе се вратам, не ќе ги пијам очите твои не ќе ја галам снагата твоја - далеку негде сувата рака по тебе, Вело, пустата мака пуста ќе остане...
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Ете, те, и тој си и гласи работите како нему шо му чини, а не како нам. Не гледаш оти и он тргнал со батакчиите и ене го, не, токо врла надвор пласти снег без да гледа оти сиромасите мрзнеат — ја тешеше Толе Митра и ја галеше по русата коса.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И се подигна. Пред очи – широката насмевка на дедо. Милно ја гледа и со погледот ја гали.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ѝ ја мазни косата, ја гали, ја бакнува и, не можејќи да прифати дека ѝ ја нема плетенката, со ожалостен и разочаран глас вели: - Никоја чупа како твојта плетенка немаше...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мене не ми текна што сака таа. Помислив дека сака да ја галам по бутините и слабините.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не само што Германија му се допаѓаше туку тоа, исто така, му ја галеше суетата, му будеше чувство на гордост.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа толку пријатно му ја галеше суетата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ама Тодора, наместо тоа, ригна да плаче. Се стрчаа сите, да ја галат, да ја тешат, чувај боже на детето во мевот да не му напакости.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Ајде, оди, што чекаш! - ја тупна Бојан по грбот, лесно, како да ја гали.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ех, колку, колку убаво би му било на Бојан да си поигра со срната, да ѝ шепоти, да ја гали, да го освојува нејзиното пријателство.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
– Е, заслужи едно галење, џанам – ѝ рече кадијата и почна да ја гали по косата и лицето, па се наведе и нејзе ѝ залепи една целувка меѓу веѓите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Не си ги бришеше ниту мрсулите, ниту солзите, туку со едната рака си ја галеше главата, таму каде што ја болеше, а со другата си ги вадеше влакната од уста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не знам како - но веројатно поради целата возбуда, замор и јадење, веднаш сум заспал и така сум заборавил на мојот ноќен план.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Навистина се изненадив од ентузијазмот на Кристина при споменувањето на едно обично маче, но уште повеќе се изненадив кога таа наместо да истрча да ја гали мачката или да ја намами да дојде кај неа, почна да ѝ вика „пис! пис!“ за да ја избрка.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тоа момче од нејзините спомени кое ја гали со јаболко, кое ѝ шепоти бајка, кое ѝ подава нож, е брат ѝ Зигмунд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Бргу научив дека секое светкање не донесува светлина и дека секоја песна не е за слушање - има песни што ти ја галат душата а не ти го гибаат ушното тапанче.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Со насолзени очи слеговме да ја видиме, да ја галиме, да ја гушкаме.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Шкорпија -елегија- Живот-инка што не би ја зел никој в скут да ја гали гал-гал, гуш-гуш.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Клучот има опсцен мизансцен. Само тој може да ја гали складно вулвата на вратата, топлиот премин меѓу внатрешниот и надворешниот видик.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тој ја галеше по косичката со другата рака, а очите му се искреа од радост.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)