ја (зам.) - врати (гл.)

Сталинка ги правеше првите срамежливи чекори, а ние, кога го видовме прчот, сакавме да си ја вратиме дома. Но беше доцна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
После внимателно го соши распараното место и му ја врати капата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Сум сакал да ја вратам крвната одмазда од пред не знам кој век.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој, Симон, во ракописов ѝ го нашол решението на Љуба, ја вратил кај децата, единственото можно и цврсто тло.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Некој некому му ја вратил водата, некој чужда бразда скинал. Ечеше Маказар од кавги.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тајната е во тоа што откако пребледев, премалев и три пати си ги истурив цревата од повраќање, по ладните облоги кои малку ми ја вратија силата, решив да доручкувам, а тогаш беше 13:00 часот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Но, таа сѐ уште не се чувствува добро и води борба со француското социјално осигурување да ја вратат во болница, да продолжат да ја лекуваат и да ѝ овозможат да го школува својот син.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На хоризонтот нема ништо, па мислата, иако одново сакаше да ја врати во минатото, му се заробува во депресивниот пејзаж.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сиво е небото, сив е хоризонтот, сиво е на островот, сиво во градот, си помисли Карер и гласно изговари: „Насекаде проклето сивило”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Неколкупати ја вадеше Соколе сликата од пазува, но месечина нема, а светлоста на ѕвездите е слаба, тој не може да ја разгледа и ја враќа пак назад.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Бевме приморани со брод да ја вратиме дома.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Знаете, едно е да убиеш, а друго е да се има некого на совест.” превод и подготовка: Игор Ангелков користени се книгите за Хичкок на Трифо и Богданович 150 Margina #22 [1995] | okno.mk ALFRED HITCHCOCK CHCOCK okno.mk | Margina #22 [1995] 151 The Paradine case Birds Rebecca О К К А Ч А Н А Т А Њ В И В У О ЈА П Х Lifeboat Young and innocent 152 To catch a tief Margina #22 [1995] | okno.mk Славој Жижек ДОПИСНИКОТ ОД СТРАНСТВО (1940) Дописникот од странство е шпионски трилер со јасна политичка нота против пацифистичкиот неутрализам, што всушност ⥊ остава отворен пат на фашистичката нападност; заклучната сцена, радио извештајот на јунакот од бомбардираниот Лондон во свое време делуваше дури непосредно мобилизаторски.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Најмногу настојувал татко ѝ на Весна: таа божем толку се плашела од Џеки и Белчо, па морале дедо или баба да ја водат на училиште и да ја враќаат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Им пречеше дека трчаат низ тревниците, расфрлале ѓубре, ноќе лаеле и на еден куќен совет решиле да ги ликвидираат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
За нас радост - за возрасните голема грижа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Геро во истиот момент ја истури ракијата во пивото и му ја врати на келнерот за да ја однесе со подавалникот - како ништо да не било, освен што во неговата кригла спласна пената.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но мора да беше тој, зашто човечето си побара од наречената братучеда да го почести, па мајка му отвори една тегла со зашеќерено слатко и му ја тупна со забришана лажичка и чаша вода, токму онака како што правеше со окупаторските војници што ни упаѓаа дома како неканети гости и без збор благодарност или насмевка ќе ѝ ја вратеа теглата откако ќе ја испразнеа до дното, не задржувајќи ја ни за спомен.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кате беше поодмерена: штом дојде нарачката, таа ја зеде чашата на Боге и му ја отпи пената од пивото; поправо, му ја исшмрка, ама сосема тивко, и му ја врати чашата, исто така сосема природно.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој гледаше во мене цинично и рече: „А зошто би ти ја вратил?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој гледаше во мене и рече: „Не можам тебе да ти ја вратам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој ја зеде; рацете му трепереа; „Значи, тебе сепак ти ја вратиле?“, праша.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ќе му ја вратам на оној кој е сопственик и кој и ми ја даде, да ја прочитам“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Господине, директоре, ве преколнувам да ми ја вратите песнарката; јас ништо друго освен таа песнарка нема да понесам од овие четири години овде“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Останував со впечаток дека таа се плаши оти сакам да ја вратам во некој сокак од кој веќе беше излегла.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ТАША
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мојот одговор, се надевам, ќе му ја врати во очите на Весна, славата на тоа каменче.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Мислев дека тоа, ќе го развесели.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Знаев: несреќниот ќе го развеселам само ако му ја вратам сенката.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Безволно и долго се движев по зативната улица. Најпосле се решив да му ја вратам мачката на Димка.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се фати за мене како за последна шанса. Што ќе ја врати кон стварноста.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
За сето тоа време во училиште на часовите мислев потсвесно на тоа како се чувствувал татко ми кога видел дека сликата е преместена, дали се налутил, дали пак ја вратил на поранешното место.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Неколкумина пак биле собрани околу закланото воле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И двоколката со волето негово ќе ја вратам в село.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Каде? - В село, Онисифоре. Ќе го однесам баџанакот Јане да го закопаат со поп.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Цене Папчев му го подал ножот на првиот. - Ајде, стрико Симоне. Дери. Волево е заклано, не ќе му ја вратиме душата. Дери!
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Откако се отпоздрави по краткиот разговор, ја врати слушалката на своето место.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Не сакаше да навлегува во овие мисли и повторно да ја враќа сликата која очигледно не можеше да се врати.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Павле долго и шепотливо се мачи да го смири, да му ја врати загубената јасност на свеста.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Потопена прво во чоколадно млеко, па во етерични масла, па измасирана со крема која ја враќа младоста во кожата однадвор, за кога тој ќе чукне на врата двапати кратко и еднаш долго и ќе го стави клучот во брава, а рајберот таму кај што треба, ти, демек, да процветаш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Контрола на билети“, ми вели еден што повеќе прилега да биде истерувач во диско, а јас глупава и по малку глува, блеам во него како недоветна, да не речам мутава, а тој ми ја граба картата од рака, во која сум го стиснала несвесно... и ми ја враќа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Првин, жителите на Потковицата си мислеа дека се свампирил пустиникот Акиноски и дека таков, повампирен, бара да си ја врати крвнината, макар и од погрешен човек, макар од кого ѝ да е, па престрашени ја избегнуваа гората, (дури и овчарите уште од зајдисонце се прибираа дома) а тој, Арслан бег, со пушката в скут, на коњ, со дружината по себе, акаше низ полето, но само од изутрина до навечер; и не одбираше ни од изорано ни од посеано, ни од ендек ни од дол, божем за да се сретне со него, со отворот што го галатеше, а всушност ги вијаше и ги поткупуваше воловарчињата и аргатите да извардат и да му кажат кој се крие зад гласот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А властите во сѐ им излегуваат во пресрет; настојувајќи преку нив да го вратат животот во Потковицата, покрај што им ја вратија нивната поранешна земја, која ја имаше присвоено Земјоделскиот комбинат од Прилеп, им придадоа и друга.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Крвавата рана на рамото почна да се оладува и јаката болка му ја врати свеста.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Да не сум јас одредена, таа крв, со својата крв да ја вратам, И си мислам, дали и мојот глас ќе се јавува, ноќе, во долот и ќе ги потплашува луѓето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Едно време ќе ми проговори: - Остави ме барем да се измочам, ми вели, мочта ми ја врати назад.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И така, татко беше ја вратил мајка во Боишта, откај што беше земена.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па ете, овде значи, мојата посета е завршена, повторно без потреба ме намачија; на тоа се навикнав; со помош на мојот ноќен ѕвонец ме мачи целата околија, но овојпат морав да ја жртвувам и Роза, таа убава девојка, која години и години живее во мојата куќа, а јас не сум ја ни забележал, – ова е веќе преголема жртва и јас морам да ја соберам сета своја досетливост за да пронајдам некакви остроумни објаснувања за да не го нападнам ова семејство, кое дури ни со најдобра волја не може да ми ја врати Роза.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, не беше во право: таа се вратила кај своите родители и таму Сатурн ја побара, решен да ја врати по секоја цена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Нејзината непопустливост го принуди да се предаде.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така дојдов до „Чај за двајца“. И така се случи да ја прочитам вашата приказна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Розова, со многу нијанси, во длабочината темна, а по рабовите станувајќи сè посветла, нежно зрнеста, со нерамномерно засирена крв, отворена како надземен рудник.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Со очај ја вратив обетката в џеб и решив таму повторно да ја заборавам. Извесно време.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Врелината на коњската крв прегреана од вино го шибнала со камшик му ја вратила свеста.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во Пансионот на видно место стоеја и Правилата за однесување со кучињата во кои пишуваше: „На секое куче треба да му се почитува правото на природен живот; не смее да се злоставува и да му се нанесуваат физички и психички болки; секое куче има право на заштита и нега; треба да се сака такво какво што е, зашто тоа не е во состојба да бира сопственик, а сопственикот го бира него; ако не чини, треба да му се помогне да се поправи, а не да стане жртва на лошото однесување и изживување; не треба нетрпение и брзање веднаш да се научи на сѐ, ами треба да му се даде време да сфати што се бара од него; не треба без причина да се разлутува или казнува, зашто и тоа може да изненади, да врати; првиот удар тоа го простува, зашто мисли дека е случајно удрено, по грешка, но ако по втор пат го удриш, сфаќа дека е намерно и тогаш ударот ти го враќа со уште поголема мера и те замразува со сета своја душа; тоа најчесто е само и нема никого освен тебе: разговарај почесто со него и самиот ќе се изненадиш како те разбра; љубовта со љубов ти ја враќа; и тоа, како и човекот, има своја судбина: не придонесувај да му е тешка; ако остари, ослепи или оглуви, ако стане неподвижно и остане без заби помисли дека тоа може и тебе да ти се случи, зашто староста е иста за сите; не однесувај се кон него како кон некој обичен предмет, зашто кога ќе го изгубиш, ќе видиш колку е жално; испрати го на неговиот последен пат и размисли дека секоја смрт, било таа и на животно, е загуба за сите: еден живот помалку на земјата”.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И кога се вратив, откако Југославија се смири со СССР, по падот на сталинизмот и сите ние бевме помилувани од Голи Оток, но не ми ја вратија Катедрата по педагогија при Филозофскиот факултет, чиј основач бев, туку ме поставија за Директор на Националниот институт за фолклор.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој не можеше да доживее целосна рехабилитација, односно да му ја вратат универзитетската професура и местото шеф на Катедрата за педагошки науки при Филозофскиот факултет.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ми требаш како на поетот болката за инспирација во сонот да ја вратиш насмевката .... да ја снема тагата во моето срце.... да заспијам мирно, тивко...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Под неговите прсти зашушка копнеж, паричка со лик на рудар - ударник. „Силен си, Мироне“, рече Отец Симеон. „Имаш душа мирислива како селска ливада.“ Илјадаркава ќе ти ја вратам кога ќе добијам на лотарија.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Некако успеваше да ја врати пак кај еден од браќата, таму, под прозорецот со нечисти пердиња, не можејќи да заспие од нејзиното мешколење и од лутите комарци.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Назад во реалноста ја врати допирот на Петар, кој нежно ја зема нејзината рака во својата.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Шифрантот Иваз, нестрпливо очекуваше да му ја вратам фасциклата со телеграмите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Седнавме покрај една капина и мислевме дека сме се скриле.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој ја извади порцијата со мед, но тогаш во грмушките паднаа дваесетина зрна, па тој ја врати порцијата назад во торбата и почнавме да бегаме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ќе ја вратите во рок од четиринаесет дена.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја врати рачката назад и продолжи: „Еве, јас ќе ти го кажам одговорот на моето прашање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беа тоа само неколку зборови на охрабрување, од оној вид зборови што се изговараат во вревата на битката, поединечно нејасни, но кои ја враќаат довербата со самиот факт што се изговорени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му ја зел на Хлапена, ја искористил па му ја вратил, а си ја зел назад својата првовенчана жена, Елена, Хлапеновата ќерка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Му ја вратив јадицата в раце и станав. Тој остана да седи на карпата, неодлучно префрлајќи го конецот од едната рака во другата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
А кога таткото се вратил од печалба, и сиот уплакан од жал по момичката, зашто лошата жена му изнакажала лаги - дошла мечката и ја вратила момичката жива...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Мајка ѝ не знаеше како да ја изрази благодарноста кон него, што ѝ ја врати ќерката, здрава, дома.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Не се обиде да ја спречи да замине. Со детето. Да ја врати, исто така не се обиде.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И тешко е да ја вратиш претходната страница.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Со големи маки успеа утрината да му ја врати свеста.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Но најтешко е кога сѐ истекло од него, кога е празен, кога душата разумна му ја нема и треба да му ја вратам.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Не е важно која беше процедурата на нашето враќање и враќањето на нашата кола (љубезниот британски моторциклист до автопатот; уште пољубезното арапско семејство кое излегло да се повози последниот ден од рамазанот, до Тангер со еден пар средовечни јенки туристи; следниот ден, љубезниот возач од агенцијата за изнајмување коли кој доби добра напојница и, се разбира, имаше дупликат од клучевите; сигурниот чувар на плажата, кој со болно достоинство му објасни на возачот дека мојата напојница од осум дирхеми не е соодветна на тоа што тој „цела ноќ” го чувал нашето сега веќе отклучано комби, но дека уште два дирхеми ќе ја суредат работата); поентата на оваа анегдота со загубениот клуч, на која во меѓувреме едвај и да помислив, сѐ додека оваа дигресија со која купувам време не ја врати, е што...
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Добро што не чекав, помислив. Униформата ќе ја вратат по еден час, исчистена од сета нејзина судбина и патувањата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Замисли си, оној Црвенокос ѓавол, како што го крстила Сузи генералот Ролан, го довел својот пријател генералот Јенков во приемната соба на Сузи, и го замолил на најосветлениот ѕид да го наслика „Изгонувањето од Рајот“, се разбира со ликот на Сузи како лик на Ева, а за ликот на Адам се предложил самиот себеси.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Девојките дури верувале дека во ваквите нивни постапки секогаш е присутна добрата намера, бидејќи токму исмејувањето најбрзо им ја враќа разумноста на лековерните..
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Брзам да ја прочитам, зашто треба да ѝ ја вратам...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Кога нејзиниот пријател, кој беше учител на едно големо јапонско семејство, одржуваше предавање во Санта Марија во Калифорнија, таа беше во позадината на публиката, стоејќи на столот, со високи потпетици, крзнена бунда и црвен трендафил во косата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
(Таа, на пр., еднаш влезе во самопослуга, зема извесен број работи, се обиде да излезе со нив без да плати, беше запрена, и кога ѝ беше наброено сѐ што украла, ја врати секоја наброена работа, излезе, помина од другата страна на улицата, седна на тротоарот и изеде полна тегла путер од кикирики што помина покрај помошникот во самопослугата).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Еден млад човек кој водеше сметка за својата позиција во општеството и кој се подготвуваше за женидба, ја натера својата идна жена да вети дека нема повеќе да се занимава со клептоманија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Силен удар со глава. Тоа ѝ ја врати свеста и ја постави на нозе.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Му ја врати пушката велејќи му да се повлече.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Сега внимателно Србин ја здобави и тамам почна полека да ја врати матарката за да може камчето со лизгање некако да излезе одвнатре, кога, оној од зад ѕидот рече на цел глас: - Што се шуњате овде мајку вам вашу!
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
А да го кажам и тоа дека другарот Едо, бившиот наш директор, на излегување од канцеларијата на правникот, се подврати и ме потсети дека таа пушката на чуварот треба да му ја вратам...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Вечерта пак ми ја вратија Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги потомија некаде во Сибир, вели, не им ја знаеме и смртта, вели, и правта нивна не ни ја вратија...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сакаше и мајка да дојде, но дедо ја врати.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се чудев, зошто успеаја да ми ја вратат крвта што врие, ми го покачија нивото на хормонот адреналин.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Мојот одговор, се надевам, ќе му ја врати во очите на Весна, славата на тоа каменче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)