ја (зам.) - бутка (гл.)

Една ноќ, Невена сони силен сон: Голем ветар куќата нивна ја буткаше, се навали, а од другата страна Невена со баба ѝ Трајанка ја потпираа, па така ќе ја исправеа.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ги претрчувам улиците. Ја буткам капијата од дворот.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Болничарот ја бутка количката по горната патека, кон пулмологија, со голема брзина, а јас потрчнувам одзади и се обидувам да ве стигнам… Тажна слика.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Еден ден видов дека некоја друга Ангела како ја бутка количка од која ми се смешкаше девојченцето.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)