што (зам.) - те (зам.)

Среќа е сѐ она што те прави жив те прави она што си, те воздигнува до небото, те прави силен и самоуверен.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Чудно е тоа мазохистичко чуство доброволно да гледаш нешто што те труе некогаш се чуствував ко рис во кафез ко наркич што чека за метадон ред Ебати животот контаминиран човекот станува се поизолиран заробен од теве ко теле дрогиран без сива маса и лоботомиран За неколку минути се наполнив отров со мозокот удрен ко аван со толчник ми дојде сѐ преку орган полов и почнав да исфрлам редица пцовки
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
- Прашувај, ако знаеме ќе ти кажеме. Да чујам што те мачи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тогаш слушај – мајка ти е таа што те опседнува!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Меѓутоа, излезе дека одбрав погрешен човек за таа работа, а во иднина почесто ќе ми се случува таков вид рапсодија во која тие што те сакаат не ги сакаш и обратно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
По еден глужд израсна на секој век место срам што те нема.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Го сети ти тој молк твој што те закла таа добрина твоја што те мами дека не ќе те израсне и снебиден ти за туѓи очи веќе, заспи над ова голо тело Молчи Тивја патот долг.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Се престорува твојава кора земја и скриени во неа ќе останат рачињата што те прегрнуваа . . .
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Ама и овие ги собираат на „Лалели“, по сокаците од десната страна и затоа не се шетам навечер ни со машко друштво, зашто млада жена и со друштво лесно може со наддавање да ја собере нов „муштери јабанџи“, ако му даде малку повеќе од овој што те капарисал.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
– Тука Хорацио стана од клупата, се загледа кон ситната силуета на гусакот и почна: Ако имаш нешто неизречено, нешто што те притиска и пече, закопај го во длабока тишина, тишината сама ќе го рече...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И кога виде Писмородецот, крај мене застанат, дека во буквата сум гледал, се вцрви и тој (Боже, дали и нему таа буква на блудна девојка му личеше, на блудница Вавилонска што те довикува меѓу нозете свои?), светна со окото мрежесто, па зеде и со својот калем ја покри убавината соблазнителна со мастило црно, невидлива ја направи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не беа како обични наставници што те водат на летување, туку како другари, повозрасни другари кои знаат што сакаат децата и знаат како тоа да им го овозможат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Прекрасни петнаесет дена! Дома како дома: свој кревет, своја соба, сѐ на свое место, не попусто се вели, секаде е убаво, ама како дома- никаде. Најубаво е дома.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Нема ништо лошо во тоа да сакаш да се сретнеш со оној што те интересира. А, ти мене ме интересираш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Прво, рековме, се менува надворешниот свет. Навиките и сѐ што те опкружува.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
— Не лажат болки што те болат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А бре, една девојка што те сакаше некогаш, му рекле.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не, ко некој што те запира на вечера, кој за ништо живо не сака да те пушти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никој не ја казнува смртта што те забидела.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знаеш со што те гледа повеќе: со очите или со капата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Немој, бре чедо, не оди по умиштата од тие другари; слушај ме, синко, јас што те учам и мајка ти, оти ќе те фати некоја клетва од нас, бре синче Силјане!
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Денот сега си заминуваше зад некој срт пред него, како некој што те остава на среде река, без да ти ја подаде раката, и тука беше попусто секое довикнување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Шепнав: Убава си жено. Големо е задоволството за оној што те поседува.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
СУЛТАНА: Кој си ти? АНГЕЛЕ: Пушти. СУЛТАНА: Што те мачи? АНГЕЛЕ: Ти си вештерка.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ако носиш нешто неизречено, нешто што те притиска и пече, закопај го во длабока тишина, тишината сама ќе го рече.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Сешто може да ти текне на враќање: и дека владетел на планините е она страшило од птица, плус змија ѕвечарка и дива мачка, кое што те посматра со ледените камени очи уште од првата ти стапка по Светлата патека.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Горам од нетрпение да видам што е тоа што те тера така брзо и така лесно да го извлечеш пиштолот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Кој бре, продадена душа, бамити заврзокот, бамити мајчето што те омачи, велам, и ја кревам масата. 241
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што те боли, море Јоне, му велам, да одиме на доктур, ако те боли.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Кај градинана наша го видов, велам, како тебе сега што те гледам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А мораш да работиш. Не знаеш што те чека побргу: дали нива да копаш, дали добиток да прибереш, дали опута да вразиш. Не е едно.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По мала Богородица дојде еден сапотничанец и побара да биде примен во четата. - А што те натера, го праша војводата, дали имаш некој убиено, или сакаш некого да убиеш?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)