5. ТОЈ УШТЕ И ЛЕБОТ СИ ГО ВИКА ПАПО - та затоа и капата други му ја кројат, којзнае, пак, како би го нарекол стапот чиј удари девет по еднаш се бројат...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Фрчеше со носот и ги стискаше тупаниците од чиј удар ќе клекнеше маска.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)