- Не одам, - се спротиви девојката. Но тој тогаш ја зашлака како што се шлака мало дете и таа сета потресена тргна горе.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Зборуваше тој тогаш со својата љубов, што
најблиску ја почувствува кога треба од неа да се проштава и да се помирува со старечка самост.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Тие за секој случај го известија битолскиот валија и за овој напад во дивото Мариово, но тој тогаш си имаше поголеми главоболии со оние востаници што ја презедоа Баница, Невеска и Смилево, a особена грижа му задаваше Крушево, откаде Никола Карев со своите четници и востаници го напади јузбашијата Сулејмана со целиот негов гарнизон и сета турска власт и ја прогласи Крушевската република.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Навикнат да слуша извештаи за побуни во целата своја огромна царевина, кои секогаш ги задушуваше во крв, султанот го повика својот одговорен службеник за Европејска Турција, Хилмипаша, и кратко му нареди: — За дваесет и четири часа сакам мир во твојот реон.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Само за неколку дена, - помоли тој тогаш.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Ќе научам занает, ѕидарски занает, и ќе станам богат, прочуен“, си говореше тој тогаш.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во паметта го штрекнаа зборовите што му ги рече таткото на умирање: „Проклетија ти оставам, Аргире“, му рече тој тогаш, “не пуштај никого лесно на скелето.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но тој тогаш се задржа подолго, и потоа, на излегување, се задржа за да им се восхитува на растенијата што беа посадени во саксии на терасата, и да сочувствува со неа поради лисните вошки кои ги напаѓаат цвеќињата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Отидов да го видам, а тој тогаш беше тргнат на ручек.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Не, тој тогаш вака не можеше да го искаже тоа, но добро се сеќава како нешто во градите му се сви: неговото живеечко Јаство се преплаши од немоќ.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Како да ја нурнал главата во вода: над него и околу него бучливо зашумела реката на возбудата влечејќи го кон еден свет од чие дно тој тогаш со внатрешен вид на изгубен волшебник го следел насилникот како се оддалечува јуначки валмосувајќи ги со два прста мустаќите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Штом густата лепливост ќе му го ослободела разумот, околу него си се намалувало, и звук и облик, и тој тогаш не ја стискал коскената дршка на ножот и бил без она свое чувство дека однегде ќе го стаса брз удар.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тој тогаш престанал да се клешти. Се потпрел на крива ластегарка како да ќе го престои животот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Неговото несфаќање со сета тежина легнувало врз патот зад него и тој останувал сам, шуплив и пак затворен за сите шумови и гласови.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Околу куќата на Фиданка и ти си се вртел. Така е, ние тоа го знаеме.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Како да бил бессилен да ги ослободи жилите и месото од грч и со матни очи барал капка роса скриена од сонцето под лански лист, да ги допре усните и да го убие огнот на пониженоста и мислел - бил млад, остарел, се намалил, премал ќе се удави во таква капка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Подоцна, кога уште верувал дека и мртов ќе го мрази насилникот со превивка преку око, се сеќавал дека биле корен на грев неговите мисли: тој тогаш од две теста месел величествен облик за туѓи заби.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Убивајќи го брчењето околу едното уво и бранејќи се од одговорот на предизвикувачкото Сакаш ли, Лозан Перуника ги стиснал со дланки ушите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Затоа, навикнувај однапред да се шегуваш со она, што за нашите предци било свето: ништо не е толку блескаво како млад човек кога се шегува со битните работи без да ги сфаќа; со сета плиткост на својот ум, тој тогаш е мил како пудлица што сака да го нападне коњаничкиот капетан и да го раскине на парчиња додека тој рамнодушно си го пуши лулето и не се интересира за нејзиниот гнев.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Иван Иванович многу се лути ако во чорбата пронајде мува: тој тогаш просто излегува од кожата - и чинијата ќе ја фрли, и домаќинот ќе го искара.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
2. Штом се подготвиш со овој прекрасен почеток, од кого следуваат сите други правила од кои човекот блеска во општеството, ти треба да отфрлиш некои предрасуди, кои некојпат му пречат на младиот човек да блеска со остроумност. 120 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Иван Никифорович некојпат нема да се причува; тогаш обично Иван Иванович станува од местото и вели: “Доволно, доволно е, Иване Никифорович; подобро е што поскоро на сонце, отколку вакви, неугодни на Бога зборови да кажуваме”.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Очекуваше дека ќе ги најде повеќе, а ги имаше само неколку килограми, ги извади сите нив, во сламата веќе немаше ни едно зрно и тој тогаш ја запрета дупката во подот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но, тој тогаш не го измери значењето на зборот. Јазикот му беше побрз од мозокот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ако не се измириме дотогаш, тој тогаш ќе се обиде да нè насрчи против себе за после да повика војска против нас.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тој тогаш беше во целосен занес и тешко можеше некој да го прекине: Сите војски биле и остануваат јаничарски.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Иако не знаев што работи, јас знаев дека работи нешто радосно, целото негово суштество беше исполнето со таа блага светлост, се колнам, тој тогаш беше во некој друг свет, незамислив, далеку од домот, далеку од сите тие сплетки и грдости.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Тебе, скоте, во подрумот, - излудуваше, - во подрумот, арамијо! А ако се осмелите некако и го прашате што сте му украле, тој тогаш без збор ве загледува со еден таков страшен, ужасен поглед што е потежок од секоја казна.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Некој удрен, помислив, а тој тогаш на глас се засмеа, како да ги разбра моите мисли.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ако тој тогаш се обиде да изврши атентат врз вас поради твојата среќа со мажот, тогаш во овој случај ќе му помине таквата желба.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
РЕВШИН: И еве ви го мојот план: кон десет часот да тргнеме јас и вие, Алексеј Максимович, и да отидеме во канцеларијата на Вишњевски: штом тој тогаш ја водеше вашата работа, и треба нему, пред сѐ нему да му се обратите.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Кога ги гледа, тој тогаш дознава каков ќе биде и самиот кога ќе е многу, многу голем. А тоа го радува.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Де таму го организираше Кејџовиот концерт и тој тогаш прв пат ги виде Џонс и Раушенберг.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Но тој тогаш и воопшто не се повикуваше на религијата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
И тогаш, кога Пандо ја отворил продавницата, тој тогаш внатре ја нашол таа Митана обесена на една греда крај ѕидот и под неа ставена една гума од некој камион за да си речат луѓето дека таа самата се обесила.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Брзата струја го поземаше, го вртеше околу коренот на врбата, го пикаше во муљта долу, само не можеше да го излаже, тој ѝ ја дозволуваше на струјата таа игра само затоа што му беше убаво, оти му ги разбркуваше сите мисли од главата, остануваше само една: да не биде прелажан, навреме да насети кога таа сака сосема да го сплетка во жилите на врбата или муцката да му ја напика во тињата, ама тој тогаш со едно турнување со нозете и со едно замавнување со рацете како ѓуле излетуваше на плиткото веднаш зад врбата.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)