тој (зам.) - одвај (прил.)

Јас ќе климнев со главата а тој одвај ќе го изустеше она негово скапоцено мерси!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Силите го напуштиле и тој одвај успеал да се добере до една камена пештера.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- На ќерка ми, - рекол тој одвај. – На ќерка ми нека ѝ ја чува жената за невеста кога ќе биде, среќа да ѝ донесе.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но тој одвај го забележуваше своето опкружување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури и ако наидеме на некој белег од поразите по упорното копање во себеси Тој одвај забележлив срамен податок Ќе побрзаме во првото утро да го измиеме На кладенецот на заборавот со рацете на сонливиот Пилат.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
и само коси, цело поле трешти, небото се тресе, мислиш на тебе ќе падне и се слуша само едно долго виење, еееее, јачи и плаче, ко мало детуле, и војниците како што одат и како што гинат само ау, ау, ау, викаат и едни паѓаат, а други се меткаат наваму и натаму, не знаат кај одат, чакалот им влегол в очи и ослепени се и од двата полка само осумдесет души не загинаа, и тогаш собув еден мртов Англичанец, ама старшијата ми ги виде чевлите на нозе и оди кај оди ќе ми се испули во чевлите, ништо нема загубено, а бара, и, кај ги најде, бре, ботушите што ми ги купи башта ми, вели, зар татко ти е Англичанец, му велам, и тој одвај дочека да го налутам, нема арамии кога сите крадат и почна да ме тепа, преку нос, преку очи, и мсне светкавици ми играат и после многу ми се стемна и го гледам како 125
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Длабеа тие по тој одвај проретчен врнеж натаму меѓу стеблата, две црни прилики, две црни топки, една по друга, сѐ повеќе личеа на сенки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)