Меѓутоа, тој сепак направил мал превид: во 1889 год. сепак избегале само мал број македонски студенти ученици од Белград во Софија, додека големата група за којашто зборува тој овде, ја напуштила Србија на почетокот на февруари 1890 год.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Стојче тврди дека таков нема да биде кога ќе се врати во Скопје и дека ќе им расправа на своите оклеги оти не е толку слатко парчето леб што тој овде го печали.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Што бараше тој овде? Крила за своите миризби или меч што ќе ги одреже тие крила? Ни едното, ни другото.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не: тој овде не ќе најде лек за својата мака.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Татко го замислувал својот пријател како во првиот повоен пролетерски универзитет можел да предава за универзалноста на индивидуализмот кога тој овде се задушуваше на секој чекор од насилната колективизација на селаните до задушување на индивидуалната иницијатива на приватните занаетчии!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Последниве саат-два (му се чинеше дека толку време поминало од моментот кога се разбуди во овој чекор) го потсетија дека тој овде е дел на едно безумие што секогаш значи војна, без разлика како го нарекуваат или како би го нарекле некои други .
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Го почувствувал студенилото на долгата пушка, воздивнал влакнест како овен.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Кога размислувал, пребрзо остарувал: господи, лежи сега под две топли јамболии жена му Фросина и го мисли или го сонува, децата спијат стиснати еднододруго, тлее жар во огништето, трча околу куќата црноглав пес - тој овде е мртов и судија на мртовец со зла крв во жилата на челото.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тој овде работел дваесет години. Живееше во блиското гратче Ла Гулет.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
А проблемов уште повеќе се усложнува кога и самиот ќе заклучиш дека однесувањето на службеникот е коректно и сите негови постапки се разумни па нема да те изненади дури и ако ти се обрати со предупредувањето дека немаш право да ја вознемируваш неговата присутност, тој овде се наоѓа на тешка и одоговорна задача!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Не гибајте во мојата привидна отсутност! е пораката што ти ја испраќа неговата рамнодушна насмевка додека поминува негде покрај тебе.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
„Што? Па вие не можете да ме дофатите и јас одовде можам вас како на Јуљка пудлицата да ве дразнам.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
И како прво, господа, каков е тој овде генерал?
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Јас по гласовите дознав. Внукот негов ми е познат, вчера сандакот го спушташе”.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
„Хм, а каде е тој овде?“ „Па ете го на пет чекори од вас, ваше превосходство, налево. Речиси кај вашите нозе...
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)