Во последниот грч, голем млаз сперма прска врз црвената заднина, како ѕвезда која паѓа.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Пенисот му се дигна во три големи грча, Магвампот му ја подига карлицата и тој наеднаш свршува.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тоа што гледаше во себе не се одигруваше со него, зашто тој наеднаш не постоеше за себе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Од тие ненормални разговори, јас и самата почнувам да верувам дека тој наеднаш ќе се појави.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
А тој наеднаш ќе ја разбере вистината!
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Сѐ уште се сеќавам дека му реков на Ѓурчина:"Нема да бев среќен ако морав да го сметам за брат некое копиле на таа Огнена Гулева", и тој наеднаш почна вистински да се смее.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- А кон приказната на Огнена Гулева?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А потоа и на вечера го поканив.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Мајка ми рече да те замолам да вечераш со нас“, му реков а тој без зборови ја прифати поканава.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Не ги отвораше очите и не јачеше. Тоа што го гледаше во себе не се одигруваше со него зашто тој наеднаш не постоеше за себе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А тој наеднаш како да се престори друг човек.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Кога го виде кроткиот изглед на Акакиј Акакиевич во неговото старо виц-мундирче, тој наеднаш се сврте накај него и му рече: „Што сакате? “ – со отсечен и цврст глас, за којшто имаше вежбано намерно во својата соба, сам и пред огледало, една недела пред да го добие своето сегашно место и генералскиот чин.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
На генералот, којзнае зошто, ваквото обраќање му се сторило фамилијарно. - Па што ви е, милостив господине, и натаму зборуваше отсечно, зар не го знаете редот? каде сте влегле? не знаете како се одвиваат работите?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)