тој (зам.) - мирно (прил.)

- Вечно спијат само покојниците, - одговорив. – Чинките на мојот пријател Пајо имаат моќ само дваесет и четири часа.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Се што се случуваше со него, тој мирно го поднесуваше, без возбуда.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тој мирно си лежеше во креветот слушајќи си го срцето како му чука и како спиралата на пружината на креветот вибрира како одговор на неговото срце.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Додека стоеше крај дирата, загледан во прекрасниот ден за лов, во чијашто мека виделина дрвјата беа огромни, воздушести и бели, и во кој владееше една прекрасна тишина под млечнобелото зрачење на небото, Змејко, и не мислејќи на тоа, си ги исцрни со неколку јагленчиња од кибритот своите подочници, а после, кога очите можеа слободно да гледаат по таа светната белина наоколу, тој мирно ја допушти својата цигара, - една од ретките цигари, што ги палеше само при некој свој празник, - а потем го настега магацинот од својата долга француска пушка со фишеци, ги престегна опинците и замина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Негде од своите облаци тој мирно расчленува: - Несреќникот!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Трет пеан: Букефал Глас: Коњот што Филип сакаше да го купи, штом се зададе пред очите на момчето Александар, тој мирно ги следи обидите на сите, коњот да го скротата: „Што пркоси овој со својата смелост та сите ги кутиња од плеќи, страв им создаде сред срце да побегнат пред него.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)