Тој задоволно се усмева. Таа е сериозна. Убава...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој задоволно ја погледна и ѝ рече: „Ете драга моја, најпосле ронка лудило кај тебе, хи! хи! хи!“.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Но затоа, пак, кога дојде вечерата, расположението истиот час му се врати; тој задоволно ги протри рацете над разимената чинија и гласно извика како ништо да не било пред тоа.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)