Со тој чудесен опис, ќе исчезне `рбетот на бикот во длабокиот вир. Тоа е вистинскиот крај на расказот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Разбудена од бакнежот, просветлена од необјаснивата убавина што може да ја предизвика простата физиологија, тогаш, во далечната летна вечер, таа почувствува носталгија за тој чудесен свет што никогаш пред тоа не го доживеала.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Во оваа улица ништо не личи на твојот гнев, на загубените години на твоето чекање, на непредвидливоста тој чудесен градител што со еден насмев сè разурнува.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Го гледавме Чанга во парчето долина, замислен, крај своите разиграни кози, во тој чудесен пасторален пејзаж.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)