Чекаат и знаат дека човекот со сор им донел радост и сега, и тој сув и неподвижен, ќе распретува во себе дел на едно минато.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
На тој сув бесценет остров - карпа што безмилосно ја бијат морските бранови, го разјадуваат јужни и северни ветришта, не можеш да најдеш никаква убавина, ниту едно делче што би дишело со, мир, ниту една зелена тревка што би го зарадувала окото...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)