Знаев дека ќе дојде и тој лош час, времето немилосрдно леташе.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Доволно силна беше да ја преброди бурата, тој лош сон и повторно да заигра со своите лени крилја.
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
И потем собранието бесчесно донесе заклучоци: да се чека сега, да не се чини ништо неразумно; со отец Кирил да се постапува благо и притворно, да не насети тој лоша мисла или дело кај дванаесеттемина; сите со насмевка блага да го поздравуваме и чест висока да му чиниме; да се чека, потем, време погодно, и при прва прилика угодна за ѓаволот, да се наклевети кај логотетот или царот до толку што да биде прогонет од дворецот, што подалеку од записот во источната и умножението на записот, од западната одаја.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)