Да ти беше тој жив, инаку ќе беше...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Од нас ќе остане
нашиот изопштен
и притаен одливок
мал како хаику, како врв
мал од што е далеку
- како сонце
тој жив талог
во којшто со време
сме се претопувале
грч по грч, капка по капка
крводарителски.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Дедо му Осип Крстин делка од смрековина, како и секогаш од еден дел, триножец и бескрајно повторува дека никој не ќе влезе во одајчето додека е тој жив.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Мака ти сторив...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
6. АКО ТОЈ Е ПОСИЛЕН, ТИ, ПАК, ПОБРЗ БИДИ - тој ако се разлути, го фатат ли тие мајки, ти лимјата фати ја и ѕвездите си ги види, тој жив нека заостане, ти одумри трчајќи...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)