А над тој длабок слој стоеше уште една педа висок пепелав и воздушен снег, што се искреше пред очите со сини искри и беше студен како ѓаволот при секој допир до голо месо, просто изгоруваше со својата осојчинава студенина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Луѓето го носеа на своите рамена по сиот тој длабок снег, што тонеше под нивните чекори, или чкрташе, смрзнат, него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беа два слоја од тој длабок снег, едниот беше здола и го зафаќаше високо до над колениците, а на неговата површина стоеше една дебела корка, која иако тешко, но сепак секогаш се раздробуваше под неговата тежина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)