Местото ни е наше од дедовци и прадедовци и наше да остане. И си отиде.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- А нас не опљачкаа до игла, - дофрли една од жените.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Како што велеа мажите што биле таму, даскалот онака горделив, излегол надвор и почнал да му се дере на стопанот: - Како, бре керата, незнамитис ниеден, ти му дозволуваш на син ти да го зборува тој гнасен и варварски словенски јазик?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Секој ден и јас трчам зад камионите, ги прашувам ранетите деца и чупи да не слушнаа за Ристо мој... чекам книга од него, ама нема...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
ТРОШЧЕЈКИН: А, тој е талентиран, тој гнасен човек.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)