тој (зам.) - можеби (мод.)

Да, неа уште не ја оставаше надежта. Таа сепак беше толку паметна да процени дека Пискулиев е исти страдалник како неа, да го промери и да го сфати како што тој можеби не би знаел да ја сфати неа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
120. Да укажеме и на друг тип Македонец со српско образование. Тој можеби се смета Бугарин и по проживувањето во Србија 4-5 год.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но помислата дека е луд не го вознемируваше премногу: страшното беше дека тој можеби не е ни во право.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сега можеме да одбележиме дека тој можеби има право во поглед на постоењето на таква „лабавост” и покрај фактот дека за една таква одбрана не е потребно повикување на фактите.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Се чини дека Витгенштајн ги користи согледбите за „лабавоста” која може да се јави кај правилата кои управуваат со изразите со намера да се одбрани од оној вид објективизам кој самиот го застапуваше во Tractatus-от.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Длабоко, некаде во длапките се криеше изострен ум, а тој можеби сакаше да остане во тишина, како би можел подобро да создава.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Но како минуваше времето ова се промени: неговата уметност богато се разви, содржеше голема латентност, и тој можеби се плашеше дека кога неговата приватност би се изгубила, магичноста исто така би ја снемало со неа.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Неочекувано ѝ ја раскопча блузата. „Сеедно“, зашуме. „На тој Иван можеби не ќе му треперат рацете како на хирургот Никола. Тој можеби и не ќе знае.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И, додека ѝ шепотеше на мајка си дека тој можеби ќе ја напушти затоа што не може да го задржи плодот во својата утроба и покрај сите напори, и покрај тоа што ги почитува советите од сите лекари, двете плачеа заедно.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но сето тоа тој можеби го слушал како момчак од одамна покојниот мироизвсетител и раскажувач Лозан Перуника или подоцна, од запишувачот на случки и истории, од Доситеј Давидовски, поп што посвоил од природата еже за да не биде сам и го крстил Армодиј Давидовски.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тогаш ништо не вели, но тој можеби знае колку да чека и каде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но тој можеби мислел многу посеопфатно.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И тој можеби има деца.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во 39 скалила тој можеби се чувствува виновен поради тоа што жената е така очајна, што тој не ја штити доволно, што е безгрижен”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Ја обикновениј дурак“ повтори тој можеби во единствена намера да го совлада срамот со кој беше исполнет до врв, „како полно шише вотка“, така самиот се изрази, и јас веќе знаев дека тој смета оти го пронашол лекот за својата болка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А замисли си што се случило. Не успеал никаде да го пронајде Штабот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Васј, не симнувај ме од среќата“, молеше тој, а јас, збунета од неговите зборови или од неговата чудна неприсутност, ги расчеречував очите, гледав околу него, се напнував да го видам она што тој можеби навистина го гледа, а таму ништо освен ништото.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
ТЛ: Што беше оној сегмент кога таа беше како хипнотизирана; не знаеше што се случува?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој можеби израснува од некој вид патолошка личност, но и понатаму тоа е нејзиниот код.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ВГ: О, тие користат еден вид на отсекување на сетилата, па таа не е при свест кога тие нешта се случуваат, но нејзиниот моторички систем е раководен со програм.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)