тој (зам.) - ѕид (имн.)

Но како денеска и од него, од куќичето, и од сиот тој ѕид нема ниту трага, само името на местото, Црквиче, наведува на помисла дека тука некогаш навистина можело да има црква.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Општината од север, од кај Џокоските, ќе биде заградена со висок ѕид, а општината и училиштето меѓу себе ќе бидат разделени со исто така висок ѕид - еве го и тој ѕид.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А тој мечтаеше повеќе дури и отколку да биде сакан, да го разурне тој ѕид од доблест, барем само еднаш во животот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Го допрев тој ѕид за да проверам дали можеби сѐ уште нешто има таму, но немаше ништо. Ниту знак дека нешто имало.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Затоа ослушнував крај тој ѕид во мракот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ѕидот се повлече пред него и се изгуби во мракот; заедно со тој ѕид и се друго што бараа неговите очи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А ние знаеме дека нивниот син веќе три години е мртов, а Трошчејкин и Љуба со усилбите на духот се истргнаа од јавето зад “ѕидот”, а таму зад тој ѕид умот создава чуда: ним им се чини дека “синот денес го скршил” огледалото.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Се ископав од глекавост и, влечејќи се мечешки на дланки и на коленици, залазив кон тој ѕид со надеж дека уште еднаш ќе го видам Круме Арсов и ќе се уверам дека пред тоа сум го сонувал оковов од пламен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од удари на животот носот тажно му висел; бил светец на манастирски ѕид, се симнал проѕемнат од тој ѕид, поцрнел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако патувал некогаш негде, заборавил. Само со едната нога бил на овој свет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Моите соништа лежеа зад непробојноста, јас не можев веќе да достасам до нив, под едно црно сонце на зелено небо и од раб на еден зелен оган врз црна земја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сеедно. Не ќе вредеше. Сите очи на тој ѕид не ќе можеше да ги ископа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Знам дека во тој ѕид има заѕидано речиси пеесетина ако не и повеќе белутраци.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Човекот кога ќе се најде најпосле пред тој ѕид исчезнува далечината кон кјоа одел и веќе нема што да види понатаму.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)