Кога тој беше жив сакаше честопати да го носам тој фустан.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Знаеја тие дека фустанчето што го носи е донесено директно од Париз, ама не знаеја дека претходната вечер го теснеа тука, во Скопје, по две педи од страна, зашто толкав и беше стомакот пред да го пометне детето, па под сликата на гламурот, никој не можеше да прочита колку тага се крие под тој фустан, голема како и празнината под него која, како по законот на Архимед, беше еднаква на истиснатиот волумен.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И донесовме сè што сакаше, најпрво го облече тој фустан, па потоа фустанот од татко ми којшто, кога ќе го облечеше сите ѝ завидуваа, одеше во црква со него, со таблата на глава, а внатре имаше сè убаво подготвено, сите сакаа да каснат од тоа што го направила.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)