Добро, отров за отров. Не, за тој отров - марама заборавена на стол.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А попот не не чедо на природата туку на религијата, на тој отров за масите.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Мораме да сториме нешто. Поскоро, веднаш. - Што?
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Но штом; родот безумен, суров грбот го врти на својот труд и жртвата моја не му е требна и сѐ што засадив корне од корен тој отров наместо јас да го смукнам нив право во очи ќе им го плукнам.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Стручно лице ќе можеше да рече за него дека е под дејство на дрога, но јас и другите од јамата не знаевме ништо за тој отров, освен дека е убиец на многу млади во светот.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Нетранспарентноста веројатно е еден од поважните македонски проблеми, иако веројатно дека тој отров (стравот од сопствено мислење) се наоѓа многу подлабоко во менталитетот на нашата средина.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)