Ете, да можам да добијам некоја белешка- признаница, писмено признание.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Лут како рис, внатре влезе татко му и викна: - Каде е тој непрокопсаник, неранимајко!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Ех, - воздивна трговецот, - тој непрокопсаник, Даскалот Дамјан Груев, кога беше во Солун учител, ми зеде на заем 500 лири и не ми ги врати, вратот да си го скрши.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Клетви и пцовки се вртат околу црвот на стравот со надеж дека ќе може да го завие или истисне од себе за да направи пат да се појави тој непрокопсаник, нејзиниот Костадин.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)