И потоа, од самиот наслов, т.е. сосе него во улога на фасада (или најдебелата шуплива кукла, тој наслов, или дури потпорен столб!? во еден “центристички” контекст кому ќе му се спротивставиме, меѓу другото и асимилирајќи го?), почнува да се одвива тој повеќекрак текст со неколку цели: прво, просто да се изгради, што повешто и полуцидно; второ, да ги замелушаме (на нивно задоволство?) прасињата; трето, да се понуди еден тнр.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Во самите дневнични белешки барем на почетокот, не наидов на трага за такво нешто, ама постојат куп ракописи во кои немам ѕирнато, може таму ќе се најде нешто под тој наслов.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)