Но на крајот велам: не, тој музеј веќе постои, тоа е телевизијата.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Се работи за дело составено од ротирачки платформи, врз кои има голем видеоекран, компјутерска опрема и стол, на кој седнува гледачот/набљудувачот, и со помош на занишувањето на столот (во различни насоки) се произведува движење на погледот во виртуелниот музеј како простор на слики.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Тој музеј е всушност програм на компјутерска графика, кој воспоставува симулација на голем музејски простор и четири помали музејски соби.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Целта на тој музеј беше од странство да се донесат слики за да може да се оствари некој тип на сообраќај меѓу двете страни на модерната уметност, и музејот беше сосем успешен.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Сакав да одам таму во раните осумдесетти зашто за мене тој музеј е исклучително сликовит.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)