Милан отсекогаш се гордееше со тој мост што дедо му го изградил кога бил млад, а бил заштитен од духот на неговата невеста.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Довеслаа до брегот на реката од која понекогаш ќе се џитнеше риба по инсект или, просто, заради задоволство.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Овде, на чардакот, како да беше сѐ подготвено семејството да мине низ тој мост, да полета.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
По тој мост се лизгаше чунот со двајца гардисти.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Стражарите понекогаш го креваат тој мост, со помош на чекрек, и така создаваат брана пред портата...“
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Столетието што го делеше од дедо му имењак, ја загуби својата перспектива и неговото сопствено време и неговото „јас“ се склопија со времето и своето „јас“ на неговиот предок, така тој сега стана опседнат од верувањето дека тој лично, а не прадедо му, го изградил мостот на Луда Река, и дека во потпорите на тој мост, што е прикажан во многу приказни, тој ја жртвувал својата невеста.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Токму под столбовите на тој мост таа вечер се најде детектив Весел.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)