тој (зам.) - миг (имн.)

Се гушнаа, радоста се врати. Радоста што се роди тој миг ги облеа со среќа.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во тој миг, погледнаа во веќе наоблаченото небо.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ја кренав главата и се изгледав наоколу. Во тој миг се случи тука да врви Пере Катин, зетот на Сотира Лекоски.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во тој миг, забележав дека најмалку пет деца, што машки, што женски, застанале крај мене и ме гледаа раскикотени, како сатирчиња.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се сетив, ете баш во тој миг, масичето ме потсети, задржано од старата кооперација, можеби за да го избегнам барем во моментот неудопството, се сетив на онаа мала свеченост пред повеќе години, во времето на големата инфлација, кога парите добија многу нули.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во тој миг, би бил готов да ги здробам оние непрокопсаници за чии сплетки ми раскажува овој човек спроти мене.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Знаеше! Знаеше дека по сите марфиеви закони, по сите закони на силата на иронијата, кога ќе реши да фати некоја работа, шефот токму во тој миг ќе ги побара неговото мислење и помош.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Во тој миг Цви Корец длабоко во срцето почувствува дека судбината негова, на семејството, советот, заедницата, на целиот овој град, сѐ посилно се заплеткува во големо клопче што се намотува, се пласти и стега околу сите нив заедно од некоја огромна сила спрема којашто секој отпор е слаб, оттука и излишен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Може ли да им се верува на комунистите?“ - гласно ги прашува тој.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но смислата на овие нејзини зборови Соколе треба да ја сфаќа веќе буден, зашто таа му мина во тој миг како проѕирна измаглица меѓу лозите, тој сега ги гледа пред себе само мирните зелени лози и гледа дека сето ова што го доживеа било само сон.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Од таа помисла се наморничавив.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во тој миг на неизвесност и штама стана Мира и рече: „Наставничке, Ташко добил сестричка!“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Да не би да нѐ запише поради недисциплина?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Навистина не размислив...“ му беше многу непријатно.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Што е ова чудо!?“ удираше врз катедрата наставничката, со намера да забележиме дека е влезена и да нѐ смири.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во тој миг зад зградата дојде некој човек. Дејко се подзатскри.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Шетавме, божем незаинтересирани и чекавме продавачката да се сврти, да услужи некоја купувачка од страната на тезгата со панделки и разни конци и во тој миг да мавнеме по некое копче.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Како ќе се оправдаме пред одделенскиот раководител?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тој миг вревата стивна и сите брзаница си седнавме на своите места. Седевме исправени и занемени.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ајде, заборавете го мојот лош предлог.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
На ред беше Дејко. Се упати накај ОПЕЛОТ.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Во вашето одделение секогаш вонредна состојба! Сите на места!“ конечно нѐ надвика.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Но тоа сепак беше бродски појас за спасување и тоа во тој миг кажуваше нешто.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Еве, синко, излегува, - со изгаснат глас му рече таа не одделувајќи го погледот од чардакот, каде што се раздвижија сите и ѝ направија пат на Викторија, која излезе во тој миг од одајата со една постара жена.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
До него долета, во тој миг, и го тргна од занесот, познат глас. - Добро утро...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Андон се саштиса. Толку му беше мило и радосно во душата што не би ја пожалил во тој миг и куќата да ја запали, само да ги види однекаде градот со кого седи сега овде.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кога - во тој миг, сончевите зраци потрчаа по Галичица, се раширија по целото езеро и го вжарија: открај накрај зацари златнорумен сјај...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сите помислија дека пашините гавази, во тој миг, ќе ја растргнат со коњите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Пушти ме ти мене, - рече стројничката, и во тој миг ѝ блесна низ умот Атина...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Постои тој миг, тој замок без ѕидови, врати, тврдина или збор што попусто стои, водоскок зелен при кого божилак свратил небиднина, сон ли, несон ли да крои?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Во тој миг, трогната од искреното признавање на неговите страдања, таа посегна преку масата и го фати за рака.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во тој миг немаше ни најмала болка, или никакво пулсирање од болката, туку само чувство на благосостојба, која имаше корени во длабочината на нејзиното тело, каде што се развиваше новиот живот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И навистина, во тој миг птицата излета нагоре, како некој метеор, и се изгуби во воздухот потопен во сончева светлина.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
За сето време на појадокот, сè додека двајцата браќа не станаа да одат на работа, Милан и Кети не престанаа да зборуваат, како што се плашеа дека, ако не го прават тоа, нешто недобредојдено ќе се случи во тој миг.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Беше збунет, не знаеше што да рече и неговите темнокафени очи за миг погледнаа во нејзините, но тој миг беше битен.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И Кети воздивна длабоко како нејзината ќерка да умре во тој миг.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во тој миг Даниел се почувствува како човек кој, откопувајќи, нашол стара монета и сега мора да побрза да биде сам за да го разгледа она што го нашол.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во тој миг очите на вториот, покажувајќи одбивност, го анализираа лицето.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој никогаш не дозна дали тоа се случи поради појавата на Бил кој потсетуваше на самовила - неговото минијатурно тело, светкавите зелени очи, густата бушава и замрсена коса - или пак тоа беше само случка што придонесе идејата да дојде сама од себе и токму во тој миг.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во тој миг почувствува крволочност и беше спречен да го изврши тоа насилство од ненадејното мртвило и парализата што го совладаа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во тој миг го обзеде силна желба за жена му.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И тоа беше токму во тој миг кога ти влезе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Знае само дека по тој миг или таа вечност пред него пукна бескраен тунел, набиен со мрачен мрак низ кој заморно и со напор се пробиваше неговиот поглед додека најпосле, низ бескрајната далечина, не здогледа на другиот крај на тунелот блесок на бела светлина кон која стрмоглаво полета.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Во тоа е дека, во тој миг си сакал да подадеш рака.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
„Сите мислиме како логотетот“, рече Јулијан Граматикот. Само јас реков: „Сите мислиме како Филозофот“, и во тој миг како ровја ме шибна белото око на Стефан Лествичникот, до вчера Писмородец.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Знаев и дека Фискултурецот носел ќулафка во џипот, и дека Луција ме мами; во тој миг, со крајни сили се воздржував да не ѝ ја смачкам главата со остатокот од шишето што ми беше на дофат од раката; се препуштив на играта што таа ја водеше на еден совршен технички начин, како машина; се извивавме во прегратките; во еден миг ѝ го повлеков здолништето, и потем гаќичките, и ја видов: гола, легната пред мене, со затворени очи, сосема совладана; требаше само да легнам врз неа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но, Филозофот кажа точно слово за Пелазгиј, и јас, иако во тој миг го мразев, а го мразев оти гледаше низ нас и во нашите срца и утроби како да сме од стакло, знаев дека Пелазгиј не веруваше во себе, и дека затоа не можеше да верува ни во Бога.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Лудвик!“, викав. „Слегувај, Лудвик!“ Тој се смееше сосема лудо; мислам дека во тој миг дефинитивно изгуби контрола врз себе; „Знаеш ли Луцијо“, велеше, „знаеш ли каде е центарот на светот, Луцијо?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И во тој миг, мене почнаа да ми се ројат мисли необични низ главата. Зошто ми го рече тоа?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој се смееше сосема лудо; мислам дека во тој миг дефинитивно изгуби контрола врз себе; „Знаеш ли Луцијо“, велеше, „знаеш ли каде е центарот на светот, Луцијо?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И во тој миг и таа ги спушти рацете од мојот врат. И тоа беше сѐ.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Душата твоја во тој миг мека стана како преѓа во која се сопре отровната стрела, се успокои, оти стрелите на зависта ништо не му можат на мекото, кое ги умртвува, а од тврдите, камени ѕидови на суетата се одбиваат како од тврдина, но во нив оставаат дупки.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Токму така: во тој миг, додека траеше доскокот, таа неочекувано ме прегрна околу вратот и одеднаш, дури, ни се допреа образите; веќе следниот миг таа ја сврте главата кон мене и погледите ни се судрија; се гледавме, нејзиното лице беше на една педа од моето; ѝ ги гледав носниците како ѝ се шират забрзано, како кај уморно коњче: и го чувствував здивот; таа гледаше во мене како да е понижена, како повторно да сака да каже: „Доби шанса, нели?“, како да е поразена, како од бес и самата да прави една безвредна блискост (тоа гушнување со рацете околу мојот врат), како да сака да каже дека блискоста ја дава таа, а не јас; дишеше забрзано, со јазикот ја квасеше долната, сува усна и одеднаш ми рече: „Слегов, можеш да ме пуштиш“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се срамев да признаам, да се исповедам, оти Филозофот доверба безгранична во мене покажа до тој миг; и сѐ што помислив беше: „Боже, Седржителу, татко мој, сочувај го Филозофот од сподобието грозно и отровно сосем!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сетив дека тој миг беше проследен од секавицата на задоволството што помина по нејзиното лице; а ваквото чувствување на моментот беше означено и со успорувањето на нејзиниот чекор кој и без тоа беше прилично бавен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нема да ги спомнувам другите поединости кон кои упатуваше поткренувањето на раката што го водеше мојот поглед кон тумбата, бидејќи уште веднаш сфатив дека нејзиниот избор не беше случаен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во тој миг веќе не бев господар на своите мисли и не знам како сум ја спуштил дигнатата секира.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Во тој миг неколцина помлади луѓе скокнаа во морето и запливаа во пресрет на коњот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
На широчината во тој миг ги кокореше очите Цветан и дуваше во мелодичното пиколо, а Андон, црвен од вобуда, рипаше како коњ и ја веднеше главата како некој да го трга со невидливи узди.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А мислев дека тој миг никогаш нема да дојде“.460 ‌Дали мигот што го опишува Квин е навистина оној што сите го чекавме толку скрбно?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, Квин, го опиша влијанието што озаконувањето на геј-бракот ќе го има врз неа и врз партнерката со следниве зборови: „Утре, семејството ќе ми се собере на дипломската забава нa внука ми, а тоа ќе биде сосема поинаков ден затоа што ќе можеме да си разговараме кога ќе ни биде и како ќе ни изгледа свадбата и каков фустан ќе носи Џордан, правнука ни, кога ќе ни биде цветарица.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И како тоа овој нов „сосема поинаков ден“, што многу мириса на хетеросексуално секојдневие, воопшто се разликува од претходниот ден?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Која било од овие промени ќе можеше да се квалификува како значајна.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во тој миг на победоносна визија и отпор, ќерката ја остварува својата морална независност – иако историскиот одговор на мајка ѝ, увеличен со алкохоличарската дементност на ликот и разгорен од нејзината шумоглава лишеност од секакво чувство за општествена умесност, лесно го потиснува во заден план искрениот и самозадоволен морализам на ќерка си. ‌Во Милдред Пирс, пак, токму одбивањето на ќерката морално да надмогне во расправијата, нејзиното одбивање на сите семејни вредности, ја прават толку неодоливо привлечна.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ќерката најпосле ги проникнува и ги отфрла мистификациите на родителскиот договор, сфаќајќи дека мајчините отровни изјави на љубов дејствуваат само како стратегии за озаконување на бескрајната емоционална злоупотреба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во тој миг Прајор, здробен и низ солзи, свикува: „Е да бев, вам денеска ќе ви се посреќеше, зашто, право да ви кажам...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Промените што ги наброја немаа врска со зголемените материјални придобивки, со еднаквоста пред законот, со унапредувањето на човековите права, со придобивките од правичната распределба, со поразот на хомофобијата, со растурањето на хетеросексуалниот монопол над сопружништвото и над личниот живот и со отстранувањето на правните пречки за основањето и одржувањето интимни врски.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во тој миг ЛИПСИНКА си го растргнува здолништето и си ги открива нозете.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во тој миг не можеше да сфати дека тој е само еден ситен атом зависен од целокупната енергија.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Птиците ги има на небото, но не се гледаат – рече старецот, покажувајќи кон небото, каде што во тој миг прелетуваше јато птици, за веднаш потоа да исчезне во мистериозните далечини. – Птиците можеш да ги видиш само кога се блиску.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Во тој миг го здогледа бикот Чако, како со спуштена глава му се приближува, покорен пред послушноста, припитомено легна првин на предните нозе, потоа ги спушти наземи и задните и веднаш заспа, папсан од скитањето низ гората.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Знаеш ли, миличок, кој во тој миг може најубаво да ја почувствува суровата, единствена хармонија на Космосот?...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Пругоре одеше жената и ние онемени ја гледавме неа и во тој миг се ми се чинеше дека ја гледав мајка...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И сфатив дека за нас други патишта веќе не постоеја освен патиштата што водеа кон нашето искоренување... и во тој миг се слушнаа гласови и викања да продолжиме кон Албанија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се исправувам, пуштам поглед на околината и во тој миг го слушам гласот на сега осумдесетгодиншната, партизанка, Мита: - Огромни се планините на Северен Пинд, реон познат под општото име Грамос.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Човекот го спушти куферчето и во тој миг во неговите очи забележав искра на изненадување.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се гледаме в очи и траеме во молкот и во тој миг ми се пристори дека црните букви ме жежат и ми ја горат дланката...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ја крена раката но не одмавна – раката се запре пред лицето, не од некоја помисла за смислата и бесмислата, туку затоа што се загледа во својот рачен часовник.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во тој миг Зигмунд застана, ја поткрена раката за да одмавне со неа пред своето лице како да брка мушички, како секогаш кога мислеше дека она што му е кажано не заслужува одговор од него.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во тој миг, на овој одговор си поставив друго прашање: „А што е тоа што веќе го нема?“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Од тој ден, од тој миг, јас не се будам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Го гледав Ангелот кој сјаеше врз хартијата, а во тој миг и самиот почувствув спокој и небесна леснина.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во тој миг се крена и се подистрани капакот од ковчегот и со тресок падна покрај колата. Попот и коларот подзинаа од чудо и се скочанија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во тој миг, тој во себе во некој таен агол од својата глава, повторно ги слушна неразбирливите, плачливи детски гласови, онакви какви што ноќум слушаше во Сарајот, зданието на Фазли паша, умниот, но скрбен архитект од Истанбул.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога мајка или баба ќе ме замиеја, веднаш чувствував олеснување, како некое пролетно ветре да ми поминуваше низ телото, ми го однесуваше огнот и јас во тој миг се чувствував веќе оздравен.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Нараторот -автор (на чудесната книга) без срце -книга, ќе си тргне од Стамбол, каде во тој миг се наоѓа, кон татковината.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Нуне Волта во тој миг на восхит, уште повеќе се свиткал, се задумал и вака сам себеси се прашувал и сам си одговарал.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Старецот што стоеше пред него беше негова целосна спротивност.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во тој миг, кога ненадејно се соочи со сознанието за бесмислата на сопствените постапки и за сеприсутноста на сопствените заблуди, тој сети како таа празнина му ги исполнува сите пори во кои само миг пред тоа му живеела душата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Мислатa му луташе низ главата наместо да се смири и да му го даде одговорот што го сакаше, одговорот што во тој миг му требаше за да не биде толку проклето изгубен во овој туѓ простор.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И тогаш, подзастанувајќи малку, овој меѓу вас што во тој миг ме засени со својата речитост и разбирање на Словото Божје што ви го пренесував, рече: ’Јас, татко, како што гледаш, го следев и го разбрав секој збор што ти овде го кажа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш, во топлината на селските куќи во какви што никогаш не живеел, тој сфаќаше колку во тој миг му треба да ја слушне музиката и колку многу му треба да ја сети жената што ја љуби.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Вие се знаете од училиште, така?“ рече татко ѝ, на кого во тој миг му стана по малку непријатно.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се гледаше дека сака да каже нешто, но во тој миг не можеше.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„А тој миг беше токму овој и ниеден друг“, му рече таа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
“ и во душата сети празнина наместо сеќавање, оти во тој миг му се причини како и едното и другото отсекогаш да биле само теми за кои пишувал, без да ги доживее.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Додека механички чекореше и притоа се трудеше да се сети како се нашол таму каде што никогаш не сакал да се најде, сфати дека во тој миг не знае каде оди.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но знаеше дека во неговиот филџан виде уште нешто, нешто што го протолкува токму во тој миг, кога му се отвори сосема свесна дека ќе ја рани, ќе ја убие така закован во нејзината утроба.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но во тој миг таа немаше друг избор освен да остави тој да ја исполнува и да ја повреди со својата љубов, зашто вистинската љубов никогаш не може да се одбие.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ја разбрав љубовта твоја кон Христа и кон Бога и твојата посветеност кон нас, Македонците, и поверував.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во тој миг месечината веќе ја надраснала грпката на ридот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа бил миг што еднаш во годината се јавува: наеднаш од две страни зачикчирикале две птици исплакнувајќи си ги грлата со сончева гаргара; потоа попукале сите возможни пупки на дрвјата и на грмушките, бело, жолто и румено, и го поплавиле светот со сладок мирис од кој и лицата на старците се измазнувале; и потоа од проѕирните далечини како да надошле златни потоци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На неколку чекори од неистинатиот Јане Крстин друг, Пеце Дановски, удрил со крваво чело во камен и останал неподвижен; бил до тој миг незабележлив, малостав, помирен со сѐ што се случувало и што ќе се случува низ векови; сега сите што биле близу до него виделе дека само со тапите прсти минува по земјата - умира и сепак бара потпир да се исправи, да го побара убиецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во тој миг како од мојот одговор да му зависеше спокојството.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ненадејно еден глас чудно издупчен од ветар и од уплав, и пак со дива вера во себе, брзо, побрзо отколку што може да се изговори, рекол - Господи, не заборавај нѐ!
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред Арсо Арнаутче се отворала со омајност златна и сина и сочна синоличка, и тој, од името на својата машкост што му била дадена од господа, можел само да се наведне под пролетна месечина и со жед на пустински камилар да срка пелур, потоа пијан од цветно вино да се закопа со чело во треви и да ѝ ги шепоти на земјата тајните на љубовта; во тој миг можел да биде уверен дека од земјата ќе шурне сребрена вода со чии капки светот ќе си ги излекува и очите и срцата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Им одговорил истрел - пак кон нив, неодредено, во месото на сите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И земјата под него се усвитувала. Се тргнал со напор од кој му запукале коските.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ме праша верувам ли и јас дека тој го запалил Круме Арсов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но игуменијата знаела дека во тој миг земјата испушта влажни воздишки, дека се напрега да се разбуди.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Заборавил дека е стражар и пак се сновел околу куќата до ненадејно судрување со друга сенка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во тој миг и каменот се покрил со лилави сенки на соништа, под чија топлина луѓето пееле здружено восхитувајќи се од решителноста на жените - добро е, од такви мајки се раѓаат јуначиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можел, не смеел! Тој миг можел да се нарече самоодрекување на поет и песник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Всушност, бегал од себе како човек што ги знае туѓите намери и што ги претчувствува изгубените битки на човекот со жена и со три деца. Не, тој човек никогаш не отстапувал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во исто време некаде стивнувала рапава песна на гладен и безнадежен гавран.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Веднаш потоа неколку слични или наполно исти гласови да ја повторат таа самоучка и во тој миг измислена молитва или трепетливо каење пред суровоста на искушенијата - Господи, не заборавај нѐ, - и часкум им се сторило дека врз нив паѓа млака светлост, чудотворен оклоп на нивните верувања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Бам-барам! Бам-барам!“ - тропна Џипси и во тој миг од сите страни почнаа да пристигнуваат играчките на Благица.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Во тој миг се слушна милозвучно пеење: „Еј, мирисни цветенца, пожолтени листенца, еве, брзам, идам, - идам да ве видам!
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
„Да им се одмаздиме!“ - викна зајачето Џипси. „Така е! Да им се одмаздиме!“ повикаа сите и во тој миг се стрчаа кон чантата на Благица.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Во тој миг Марко залипа: „И јас сакам да станам пионер.“
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Во тој миг насекаде летнаа шарени страници напечатени со јадри црвени и црни букви.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Во тој миг таа застана, се наведна, крена едно листенце што не го беше настапнала, а се жолтеше со сета своја убавина и му се зарадуваа.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Движењата во тој миг ѝ беа мешавина на местена сензуалност, која се граничи со вулгарност, карактеристична за повеќето ’комерцијални сексуални работнички’ и формализираните потези на службените лица, отсечни и строги, онакви какви што и би морале да бидат за да влеат авторитет, и да отстранат секаква можност за избор.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Јас ти велам дека беше многу добро сето тоа, сè до тој миг.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Неговиот поглед беше многу спор за да го дофати барем кај една од нив тој миг.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во тој миг една од нив се јави во далечината со својот продорен писок и така ја отвори и вечерашната тажаленка на гладот, исфрлен среде тој снег, а сепак толку многу дома. Со тоа завивање сега заплака сета шума.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Идеше бавно, не ни погледнувајќи во него, пречекори уште десетина пати, без и да го забележи неговото застанување, а еднаш, кога се доближи толку многу што тоа му заприлега на некој вид самоубиствена решеност на сѐ, волкот се стаписа и тој миг отскокна назадечки, како попарен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Трепереше пред тој миг, но беше и некое задоволство, додека го сеќаваше како му наидува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Зајакот остана неподвижен. Се чувствуваше како во тој миг да скинал некој единствен и прекрасен цвет од таа ноќ; од тоа дури и раката му потреперуваше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во тој миг му беа далечни најмногу со тоа што не се покриваа и не замолкнуваа, кога тој нивни разговор беше сиот изрешетан од она.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сигурно ќе продолжеше да мисли само на ножот, ако не се случеше она, што најмалку го очекуваше во тој миг.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој миг всушност треба секогаш да биде во тебе, готов за целото време, да ги знаеш сите движења за него, изострен, постојан, но и скриен така за и самиот да не бидеш свесен за него. Затоа и се вика лов.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Рацете знаеја што да сторат. Се најдоа во тој миг со оној огромен нерез, со она грамадно ѕвере, какво што Змејко немаше видено ниеднаш во својот живот до тој ден, така заедно, што тој ниеднаш не знаеше да каже сосема сигурно кој од нив се покрена прв; дали прво тој ја повлече ногата од пушката, или пак самјакот отскокна.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше дека во тој миг не само што ќе ги однесеше до Бечеј, туку ако е потребно ќе ги возеше и на северниот пол.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг почувствува како некој ѝ го тресе телото.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Во тој миг стисокот на неговата рака нагло попушти и буквално ја оттурна раката на Славица.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг, гушнати во прегратка и двете пуштија солзи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг повторно пред нејзе стоеше верната копија на Томо од неговата младост.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Од тој миг зборот распуштеница беше избришан од речникот на Ружа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг само изусти. - Е ова нека биде нашата идна песна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг на утринската визита се појави младиот началник на Пулмолошкото одделение.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг Томо влезе во собата, гледајќи право во уплаканите очи на Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За Рада тој миг беше уште едно "да се биде или не".
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг во главата на Рада небаре засвире оркестар од фанфари.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сите во тој миг помислија „отиде човеков“, но за среќа, заради навремената реакција и бргу вградениот стент, се извлече.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Од тој миг сѐ беше препуштено на погледите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, Рада ги зграпчи тој миг и искрата, који требаше да го запалат огнот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Токму, во тој миг во собата влезе Рада, облечена во народна носија од стариот крај.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг Рада помисли дека сестрата не може да носи повеќе од две бебиња, дека нејзиното ќе го донесе секој момент.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Биди упорна, живеј за тој миг, во име на сите страдања низ кои мина. Те сака за навек твојата Јана“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг ја штрекна гласот на дедо ѝ Стојмен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг нешто почна да ѝ се корне во градите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг се сети на Душка која ја опишуваше оваа извештачена фигура од жена.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Единствено што во тој миг ја исполнуваше беше заедничко даденото ветување.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг занеме и Светлана. Сѐ уште ѝ беше во умот крвавата промашена врска со Ѓорѓе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Колку го посакуваше во тој миг.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг го доби одговорот на прашањето кое долго време си го поставуваше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мозокот на Рада во тој миг престана да ги регистрира и да ги контролира чувствата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Токму во тој миг автобусот ја отвори вратата, а свежиот воздух му го поврати загубениот здив.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг и двајцата се заколнаа дека никогаш повеќе не ќе ги отворат тие поглавја од животот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Затоа, од тој миг почна да му го опипува пулсот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг Рада ја жегна срцето. Можеби и ќе доживееме стотка, но ќе бидеме сами, а таму некаде, не знам каде, други ќе играат со нашите внуци.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг Рада како да ја жегна нешто во срцето.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А јас како статуа ќе се вкопам на ова место и ќе го чекам тој миг.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кога би можел во тој миг да исчезне и да го избегне ова навредување.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во тој миг, во мигот на завојување на Потковицата од страна на Турците, тоа го спаси Имотот од уништување: богатството, уредноста, пресметаната понизност на двајцата мажи што го пречекаа садриазамот, а потоа и онаа, понижувачка но среќна историска околност.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сето тоа што го мислев во тој миг ми изгледаше и како возможна вистина и како најобична глупост.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Таму во свеста се вкочанува времето на оној ден кога се оставил домот: со тој миг во сеќавањето непроменливи се луѓето што останале во селото, настаните врзани за нив и тој самиот меѓу тие луѓе и тие настани, божем из'ртел од себе и пошол да бара нешто што немал дотогаш.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Потоа гласот му го поклопија испреплетените звуци на хармониката и во тој миг во куќата на вториот кум бабите запалија свеќа и ја определија првата тажачка со покорност и со сув плач - нивна врсничка им доаѓа, пред сите нив стои една и последна врвица по која се чекорилесно и нечујно, со насмевка.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во тој миг, по умирање на ветрот, животот е вкочанет: далечните планински реки и водопади се без движење, неколкуте гулаби во височина се залепени за оловната плоча на небото, говедата и нивниот чувар на горбиштата се најголемата фотографија.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Токму во тој миг знаев дека ќе ја видам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во тој миг тајната што можев да ја откријам, засекогаш стана недостапна за мене, до денот кога го нудам овој ковчег со дел на некакви тајни - отворете го или останете им првиврзаник на претпоставките.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Често пати кога ќе ги видам поклопените стрелки на часовникот, паѓам на суеверие дека во тој миг некој помислил на мене. Не е тоа суеверие, како пример за црните мачки.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во тој миг ја гледаш содржината која не ти е важна и дознаваш дека си изгубил.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Дишеа како мали китови на суво.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во тој миг не знае чиј глас е тоа и кој ми ги прифатил мислите.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Со дланка ги собра капките пот од своето чело и ги избриша испишаните зборови од голото теме на оној што до тој миг претствауваше писмен документ.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Го сторил тоа и донел од најблискиот извор капка вода.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И пак не можев да откријам чиј глас слушам. Прашав со кого зборам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во тој миг можел да и се слушне старечкиот глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Не целосно, рече Водомар. – Таа ја согледува иднината само до одредено време.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Преку небото, до тој миг јулски бледо, се навлече облак.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Кутриот човек, одвај да го распознаеш ѕвонарот-тиранин, невозможно, се колнам, во тој миг секое детско срце беше со него, се молеше за неговиот беден живот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во тој миг Големата вода личи на некој огромен разбој што полека, бесшумно, чудесно ткае.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ох, тој миг да можеше да се продолжи во вечност!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се колнам, видов како душмански го погледна во тој миг, да можеше со вилата ќе го избодеше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Како тој миг и самиот да се претвори во дел од таа вода, потона во ноќта.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Можеби сето тоа беше создадено во еден таков светол миг, ете, во тој миг морничаво на ѕидот го потврдиле своето постоење, својот човечки живот, се „овековечиле“, слично на патникот што тргнал на туѓина, тој по патот на илјада места, - на дрво, на камен, на тенеќен патоказ туку гледате го забележува своето име.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Тоа е успех за целиот наш колектив во секој поглед, - искажа татенцето, а во тој миг Оливера Срезоска даде знак за аплауз.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се чинеше, во тој миг, чичкото Лентеноски како да старееше за илјада години наеднаш неповратно.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, тој миг го напушти лудилото и тој се загледа во нас со светли, човечки очи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во тој миг само едно на бога му се молев, господ дух на стриче Силе Николоски, Кејтен да не го однесат в болница.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Слатко во златно лажиче да ѝ понудевте, во тој миг ќе одбиеше, сè, сè и беше отров.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Си пиел ли некогаш, другар брат? се сети пред тие клепки на млаката вода во бокалот и сфати дека во тој миг пука во него бездна на рамнодушност. Во неа, како лавина, неотпорно се тркалаше отпорот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Пред тој да дојде - ме уби веста за мојата смрт?“ Не знаеја дека е буден и се збунија, покајнички и смерно, како пред семожен исповедник, намалувајќи се, обајцата до тој миг занесени само со една слатка и којзнае од кога недоживеана љубовна игра.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ударот на Отец Симеон беше удар на човек што до тој миг долго бегал од себе за да стане сега повеќе она што бил отколку што бил порано, некогаш, кога удирал како сега.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во тој миг, во тоа лудечко запрепастување на малиот крадец, Стојан Ванков се мачеше однадвор да ја отклучи вратата на својот стан.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Паничеше пред неизвесноста на здравјето и болеста, а мене упорно ме притискаше главата од тежината на мојата професија која никогаш не успеав да ја утврдам сосема, но која, во тој миг, беше некако необично налик на лекарска...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Во тој миг си помислив, честопати таа плачела, ќе плетеше и плачеше, изгледа учителот бил лош и сега ѝ текнало да плаче, а мене не ме слуша.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во тој миг слушнав како плаче и братчето Стеве а таа ме замоли: Миле, иако немам млеко да го надојам, ти сепак донеси ми го.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ние имавме полна куќа гости, но по ручекот се разотидоа така што во нашиот дел од куќата во тој миг никој немаше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во тој миг беше неспособен да проговори.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Ќе се фрлам низ твојот поглед како низ скршен прозорец и ќе избегам во ноќта,“ ѝ велев.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во тој миг на влезната врата некој силно затропа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ме збуни острината на нејзиното кажување и тежината на кажаното, но во тој миг најдов повод темата на разговорот да ја свртам на друга страна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се уверив дека тоа што го слушав било вистина: жените и горе и долу беа исти, каква уста таква дунда, и обратно.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ме погледна низ полузатворени клепки и знаев дека ја совладуваат чувствата и дека можеби токму во тој миг ќе ми ги подземе рацете, ќе ме повлече и дека двајцата ќе полетаме за, конечно, да ја прелетаме оваа долга, бескрајна ноќ.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ја кренав главата. Судијката ме гледаше право в очи. Или можеби така ми се причинуваше.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во тој миг не можев поинаку да помислам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И тука, во судницата, тогаш, во тој миг почувствував дека јас и Ема сме ние, и знаев дека и Ема почувствува дека таа и јас како и секогаш и тогаш, во судницата, бевме тоа – ние, кое никогаш дотогаш, додека бевме заедно, не го изговоривме така.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во моментот кога Лилица почувствува дека јазичето на Азра ѝ се лизга првин сплоснато и плавно во движењето по широко отворените залисци, а потоа собрано, зашилено и тврдо како кучешки кур се вовлекува меѓу нив, најде начин да се повлече по креветот наназад, ја потпре главата на ѕидот, си ги фати со двете раце нозете на задниот дел од колениците, ги крена високо и почувствува како Азра многу полесно влегува во неа со јазичето зашилено и тврдо како кучешки кур, за да го лизга нагоре и надолу и во исто време почувствува како најдолу, уште подолу од распенетиот дел по кој скокаше јазичето, показалецот и средниот прст на девојчето со брз ритаам и длабоко се вовлекуваат во неа, додела Андон офкаше од сласт или од тегоба држејќи ја Азра со рацете од по страните за да не се одвали, бидејќи во тој миг таа беше потпрена или, поточно, обесена на неговата машкост, беше закачена како торба на закачалка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
За миг настана молк, тој миг траеше предолго, јас тоа не можев да го издржам, го спуштив погледот во талогот на филџанот со испиено кафе и слушнав низ скокотлив кикот: “…
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Посакував да се погледнам себеси и во тој миг на обид за визуелна саморазгатка ме фаќаше ужас.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во тој миг се сетив на онаа рана пролет, почеток на април, да, тоа беше сончево претпладне со многу минувачи по шеталиштето на кејот под прозорецот на мојата канцеларија.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ако некоја од жените се подналутеше, ако се скиселеше кога ќе ја удреа по газот, и ако во тој миг ги стегнеше усните на устата, тогаш и устинките на дундата се стегнуваа како некој да ѝ ставил стипца меѓу нозете.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Ти си презаситен од слобода?!“ ме праша или можеби ми кажа нешто, не знаев во тој миг што сакаше да ми каже, ниту знаев што јас да и речам додека го чувствував нејзиниот показалец како ми минува по средината на челото, бавно спуштајќи се по работ на носот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ема се стресе, набрзина ги повлече рацете и стана од креветот. Беше подзината и нема.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во тој миг ги почувствував прстите од нејзините раце под мојата брада.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во тој миг судијката удри со дрвениот чекан на кружната гумена подлога што стоеше на масата, веднаш до бокалот со вода над кој беше распослана салфетка во розова боја.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се соживував со она што го пишував и како да се случуваше повторно, во тој миг, ја празнев душата, плачев на цел глас, па, ќе станев малку од столицата, да се соземам и пак да продолжам. 43.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Анѓа тогаш спиште и се фати за очи, а во тој миг ја грабна преку половина и ја крена в раце.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Довршувањето претполага интерактивност: твојата задача е да комплетираш нешто за тој миг во времето.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не можеше во тој миг да го погоди текот на неговата мисла.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во тој миг не можеше да ја разбере нивната поврзаност во свеста на Мајка. Очекуваше некакво објаснување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа како во тој миг да се подготвуваше за своето патување во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка, во тој миг, ја облеа милина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Дојдоа првите соседи. И тие ја молеа Мајка да замине со мене, макар што соседите ѝ беа, во тој миг, најзначај­ниот адут за нејзиното останување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А кога конечно ја минавме границата и пред нас се оцртуваше другиот брег на Езерото на спасот, ние децата од тој миг разбравме зошто Мајка верува во Бога...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ако се гледа во тој миг одозгора, тој прилега на фантастична, асиметрична пеперуга што слетана на сувата земја трепери од некаква непозната страст додека врз неа паѓа црвеникавата прав на времето”.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
8. З-ум-ирање  Во тој миг прелетува пред з-умот избезумена птица листовите затреперуваат сенките ја подотвораат устата како да сакаат нешто битно да кажат  тој збор е дошепнат независно од тебе фотографијата го памти шепотот има сопствен слух лична архива своја база на умирачки.  Меморијата е во чудна несразмерност со пикселите, асовите: тие не ѝ се доволни ѝ треба око, окото на Господ 31посебна состојба на духот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ја запре косачката сред дворот зашто почувствува дека сонцето тој миг зајде и ѕвездите изгреаја.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Било зајдисонце, а помеѓу тој миг, а тоа е шест навечер и пет наутро, ќе мора да мине преку еден океан и еден континент.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Токму во тој миг еден хеликоптер во минување затропоти и во собата се затресоа прозорците со кристално ѕвечење.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Не греши душа, синко... Толкунѕаво гршче пченичка собрав.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Коста се сврте, рашири раце и полека, цедејќи го секој збор, рече: - Ебати ја УНРАТА што прати такви џипови...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Стомакот, стомакот, другар, - прошепоти Кузе и тој миг му закркорија цревата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Успеав нагло да свртам и во тој миг камионот удри во џипот, ама странично. Јас останав закован за воланот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Шепичка, другар, тоа е хуфта... хуфта. – повтори и ја подаде пред Василопулос својата мала шепа и во тој миг заличи на питач пред црква.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Во тој миг го сврте клучот, префрли во втора брзина и, штотуку забрмче моторот, тој исклучи. – Ама, реков, другари побрзо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Со дланките си ги стегаше ушите за да не ги слуша лелеците и викотниците.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Излегувај ти... тии... - Кузе ја фати за рака и ја повлече кон вратата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Оф, проклето брашно, - воздивна гласно и се помести, зашто во тој миг спроти него полека доаѓаше ноќниот чувар.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кире му стана близок и сега, кога не може да го види, неговата осаменост уште повеќе го мачи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во тој миг пред мене скокна некој, очите ми ги наполни со тиња.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ја снема бучавата: правот полека легнува врз шумата и калдрмата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А на Пандо во тој миг му се стори дека почна да се расплетува и расткајува заедно плетената и ткаена горчлива и чемерна судбина, сега небаре потсечена со срп.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ја истераа надвор со она секојдневното што десетици луѓе го слушаа во Прењес: “Ние ќе ти покажеме”.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„ Татко ми, во тој миг, го слушам како излегува од клозетот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Мисли дека ја гледам таква задигната...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Го одбутнувам и во тој миг брутално се одалечувам...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој ти е сѐ најлошо! За ништо не го бива! Само за да нѐ испусти! Да нѐ искраде!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Подлец! Никаквец! Мрза! Сѐ!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Таа не разбира ништо од неговата возбуденост...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кријам глава зад двете близначки пред мене, им ги фаќам пополека двете крајчиња од нивните плетенки,ги врзувам во цврст јазол и нестрпливо го чекам ѕвончето. Доаѓа и тој миг.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Во тој миг од некаде дотрча Ратко.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Зад иконата во собата, Висар наоѓаше црковни книги; читајќи ги, му стануваа сѐ поинтересни: соништата сега му беа исполнети со рајски убавини и чуда; тие книги сега не му даваа време да размислува за смртта, за стравот од Зенула; престана да размислува што ќе биде кога ќе му го забуца куршумот Зенула: како ќе изгледа тој бодеж: ќе личи ли на трн, на игла или на врв со нож; и кај може куршумот да го погоди: ако го погоди во нога - ништо, ако го погоди в рака - пак ништо; знае дека можат луѓето и без рака и без нога; но ако куршумот го погоди в глава, в срце, што навистина се случува тогаш со човека: како настапува смртта, како изгледа тој миг?
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Пиеше таа сѐ, но ништо не помагаше: паѓаше со сѐ што во тој миг ќе ѝ се најдеше во рацете: слугарка со чаши, стомна, малите дечиња.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ако дошло време, пустата ѕвезда да ми се смени, тогаш нека биде подоцна, на пролет, лете, во убаво време, му велеше, зашто цел живот само за тој суден ден се мачела; коски ѝ скапувале да му помогне на мажот ѝ да прикупат уште нешто од ридот, но да има и нова руба за тој миг, за тој ред; да не велат луѓето: ѓупка, питачка, туку кога ќе ја носат низ селото во отскриен ковчег, да ѝ заблазнуваат во алиштата и накитот, да велат: гледај, гледај синот ѝ ги ставил и златните обетки и златниот прстен што си ги чувала за овој ден...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во тој миг бев занесен во разговорот што го водев со тетка ми и тетин ми.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Готова бев да се карам и да почнам да викам дека јас не ја згазнав мачката, туку дека таа прво ме гризна, па што сака нека е со мене и со Дино и со киријата и со станот, но во тој миг влета Дино со шпиритус и со завои и ме фати за рака да седнеме на каучот да ми помогне да ја исчистам раната.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мачката само неколкупати се смрзна и се стегна правејќи движење како да ќе избега, но кога виде дека Кристина не излегува од зад прагот продолжи да седи на скалите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Изутрината истата Маци си лежеше во скутот на свекрва ми и си предеше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
“ - Александар (токму во тој миг, кога сакаше да им даде знак за напад на своето крило): „Слушам добро што ми порачува Пармениотн, ама тоа не ми се допаѓа.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Во тој миг заѕвони. Откај домофонот се јави Нина: „Брзо слегувај! Дојдени се! Дератизација!!!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Ранета сум? - исплашено изусти и во тој миг ја облеа страв.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Секогаш доаѓа тој миг, распараното и скаменето од секојдневните ужаси, од чемери отруено и оболено мајчино срце - и во најтешките времиња, ќе го слушне и ќе го препознае гласот на својата рожба...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Самиот во тој миг ја почувствува острината на својот глас во кој имаше неограничена строгост.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во тој миг куршум просвири над нејзината глава и веднаш потоа цел рафал.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Циљка почека да секне смеата, а потоа, продолжи: - И во тој миг, вели мајка, да ти стани судијата, та да ти се развика: - Ексо паљогрија, гамото Христо су ќе тин Панагија су!!!... Пендакосјес драхмес простимо!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И во тој миг се слушна растеажениот глас на Кољо: - Е, ре, Трајко, шо работа нѐ чека...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Со раце ја исфрлува земјата од дното на ровот и во тој миг во ќошот забележа врапче.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Разбра дека е откриена и и се присака гласно да викне, да заплаче и во тој миг слушна згрчено офкање и довикување на ранети.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И пак погледна на гранките и свежо израмнетата земја и во тој миг за грло јa стегна грч.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Аргир во тој миг стана, го стегна војничкиот појас, на глава ја втисна капата, ја подигна јаката од шинелот и, наведнувајќи глава за да не удри на нискиот таван од земјаниката, молкома излезе.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Фимка избриша солзи со крајчето од црната шамија и во тој миг на нејзиното лице Циљка забележа одвај видлива ведрина.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
3. Еве ја таа питомина тој миг, таа света засјаност на мечот.
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
Претходно преполната плажа беше напуштена како за време на полициски час.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Преку хоризонтот во тој миг пулсираа тивки топлотни секавици што можеби предизвикуваа пожари во плевни некаде во Индијана.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Само телата на љубовниците остануваа видливи под блескотот на молњите, распрскани како паднати на бојно поле, неколку од нив стенкајќи и чекајќи галебите да ги докрајчат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Веданче, - ми се обрати токму во тој миг.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Во тој миг некој заѕвони на надворешната врата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
На сè уште неизбледениот венец од пластични цвеќиња, на една долга лента под која стоеше фотографијата ( се сетив во тој миг дека насликаната жена се викаше Света Марија Девица) во стаклена кутија, пишуваше: „Вечен спомен на баба ми: Чавка и домците“.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Зашто во тој миг спукоте нешто како небото да се истури врз нас.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Од тој миг почнува нивната трагикомична одисеја, која всушност, претставува и временска рамка на ова романескно дело.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Едо, меѓувремено,неколку пати погледна во полиците преку целиот челен ѕид со трите диференцијали некаде во средината и при секое сеќавање со глетката му се чинеше дека во тој миг ќе се сети на што таа глетка го потсетува, но не му успеваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не знам како може да се нарече тој миг... просветлување ли или инаку...таква сила и таква радост немало досега во тебе! молкна Перса.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тој миг уште долго време, и во најтешкото потешко ќе ми паѓа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Видоа дека тој миг можам и со смртта да сум среќна и ме послушаа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во тој миг неколцина помлади луѓе скокнаа во морето и запливаа во пресрет на коњот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Се загледав во парченцето ткаенина што во тој миг се наоѓаше меѓу нејзините прстиња.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Посакував во тој миг да сум токму една од таквите: сè да можам и сè да имам, сè што ќе посакам и веднаш штом ќе посакам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во тој миг девојчето се сврте и јас забележав на нејзиното чело, точно меѓу веѓите, мала шарена точка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ми се чинеше многу значајно, нешто што не смее и нема да може да се заборави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што ми фали пак мене? - Ништо, ама не знам зошто сте вие машките такви, кога некој ви се допаѓа, не го кажувате тоа отворено, јасно и гласно, туку сѐ нешто изведувате – реков и во тој миг се сетив на Игбал.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
ПАТУВАЊЕ СО МИЛА На Мила ѝ го прочитав писмото од Ивана од збор до збор.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се обидував да ја натерам да размислува како да дојдеме до одговор на сите оние прашања што ми се родија откако го прочитав писмото.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мајка ми ужас ја фати од мојата приказна и рече дека ќе побудалела од страв да знаела каде сум и што ми се случува, а татко ми додаде: - Наша грешка е што имаме премногу доверба во нив и не ги контролираме построго.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сфатив во тој миг дека нему не му е толку многу до тоа да не ме караат за велосипедот, туку да не му ја расипам идејата што му се чинеше многу возбудлива, па решив во негова корист. Премолчав за велосипедите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мене ме интересираа во тој миг други нешта.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Колку е тој поразличен од сите што ги знам, колку е сѐ полесно и поедноставно со него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во тој миг знаев дека тоа никогаш нема да го заборавам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)