Зарем тој исход не е барем исто толку можен колку и оној со конечното распаѓање.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Филозофот се смешкаше загадочно, како и секогаш кога сите мислеа дека сѐ е загубено, а тој исход чудесен наоѓаше, од ништо нешто сочинуваше.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)