Но, тој заклучок е погрешен. Ѝ ја одрекува на Крафорд прочуената и силна женствена гламурозност, која, мора да се признае, се потпира врз едно стратешко мешање на машки и на женски особини, а со тоа таквиот заклучок одбива да го признае она што сме научиле да го викаме „женска мажественост“, многуте видови мажественост што жените, како жени, можат да ги изведуваат.297 Неправеден е кон Крафорд, бидејќи одбива да ѝ го признае внимателно негуваниот и променлив стил на женско отелотворение и да се занимава со него, како и нејзиното комплексно справување со женствениот идентитет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Односно – а ова можеби е поентата и на едното и на другото толкување – тешко е да се согледа како може обете тврдења да бидат вистинити, освен ако поентата и на едното и на другото е дека Џоан Крафорд воопшто не е никаква жена, дека претставува машки геј-идентитет и дека, без разлика на тоа што не изгледа така, е геј-маж во дрег.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Или тој заклучок го наметнува фактот што до по Војната овде живееле преку илјада и петстотини души, додека селото имало скоро десет илјади глави добиток...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Тешко е да се согледа како може Џоан Крафорд истовремено да биде и жена буч и дрег-кралица, ем да нема женственост ем да има хиперизведба на женственост.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Веројатно врз база на начинот на кој Даскалов се обиде да ме одбрани од другите учениците.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- Мислам дека спонтано дојдов до тој заклучок.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Хм, си пристори, не знаејќи од каква корист може да му биде тој заклучок.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
А можеби и воопшто не размислував.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)