Ме повика и мене, и јас дојдов не затоа што сакав, туку од љубопитство: сакав поодблизу да го запознаам тој другар на Земанек што во мигот повеќе му значеше од мене.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Им реков на двајца од моите да повнимаваат што точно ломоти тој другар Богдан.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Помислив дека приредбата зборува нешто за Војната.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ми се допадна неговиот настап, кога го сосече во дискусијата директорот на РЕКООПС, Козаров…
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А јас бев оној умниот што го извади од онаа дупка, од ќеремидницата кај Кучичино, бел свет да види, градска ава да помириса.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Бев на онаа... Мислам Кавалерија се викаше. Или така некако... Одамна беше...
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но тој другар Кочко со години ми испраќаше карти за неговите премиери.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Нумо се подигна, ја стегна патерицата под мишка, си ги истресе тревите од панталоните, а потоа рече: - Ајде, води ме кај тој другар шофер на другарите...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Уште неколку чекори и застанаа еден спроти друг. Се гледаат и молчат.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)