Само со едно вдишување на тој воздух човек би можел во себе да предизвика радост за цел живот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Без испуштањето на тој воздух, кој се компримира во цевката доколку во некој момент во неа не течела вода и сега наеднаш е пуштена, водата не може да пробие надолу по главните цевки.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Сепак, Париз е центар на светската висока мода и на овој начин и ние по малку, преку Г-ѓа Перуниќ го почувствувавме тој воздух, барем малку, за момент...јас се извинувам, но сега морам да одам, веќе е многу доцна, мајка ми сигурно веќе ме мисли.“
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)