ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Каде ќе ти оди душата кога ќе ти се соберат на тој век да те судат?“

Дедот поп одржа општ парастас над сите поскури и им дрпна едно: „Вечна им памет, бог да и прости, да се живи живите, бог да и прости умрените" и Петре ги прибра и одовде поскурите, а жените си ги зедоа пчениците и застанаа пред вратата на црквата со распарчани погачи — леб, сирење, риби и други мезиња, да раздадат за душите на покојниците: да им се најде на тој век.

— He, не, ни на тој век не ти текнуа. И млеко го напои.

За умрените се дава на живи разни предмети и продукти да им се најде на тој век сереј — волната кога ќе се попари пушта жолта течност која се зика „сереј“ симсиле — род, потекло синдилија — кременисување од високо, паѓање, несреќен случај синдрак — синко (аугментатив од син) синија — софра, трпеза сињелко — господ кој се наоѓа на синото небо скипне — догорува оганот, скипнува сонцето, животот на човек кога умира скисна — ми се досади скопец — женски накит од сребро или бакар подресен со пари или трепки скорнам — разбудувам, дигам некого од место скубам — пасам трева слеа се — се стопи како восокот што се топи слог — нива слог сповојница — веселба по повод на новородено дете српјановец — рид над селото Витолишта сртам — висам, се врткам околу тебе срчка — види срдешница срџба — лутина ставам — се сретнав со тебе се ставив со некого, 2) Станувам од место старавински — од село Старавина стегната рака — скржав, стипца, циција стигна — роди, се породи жена стопанот — мажот, сопругот страк — парче борина странам (дрва) — редам дрва или друго нешто за товарење на добиток стрелушам — се потплашувам струнено — тканина или плетена врвца од козина суварија — турски жандар, коњаник сугарен —доцна, поназад.

Овој резилак што направија тие пезевенци со никакви пари не се плаќат.

Токо, ми се чини оти со нишчо не су а заслужил таа смрт, што ми а ружате, та на тој век и јас ќе ви се кача на грбот со моите греови.

Но, мина и тој век на ајдучко-ускочки марксизам, минаа силите на војно-педагошките проекти, се јавија нови деца, прекрупни за народни јасли и племенски градинки, се Маргина 36 21 „заканија” цивилизациското усложнување на душата и високата култура.

– „Море колку за нив знаеме оти се сторија од брат и сестра две пилиња, му рекле сите, туку тој век друг бил, кога шетал Господ по земи и светците, да слушале луѓето што зборувале, а пак севишниот век повеќе ѓаволот шета по земјава, да од тоа тебе не те веруваме да си бил штрк.“

Така поп Јаков им ја објаснуваше на своите верни положбата на душата на тој век од тие што ја менуваат верата. И тоа фаќаше место.

Што мислиш, кај ќе оди душата на тој век? – продолжи Анѓа. – Ех, душата! Душата си е душа.

Ке го најдам на тој век деда ми Богдана, а другите – татко, мајка и Јован – ќе ме најдат тие кога ќе дојдат кај мене на тој свет, си мислеше таа во долгите темни ноќи и ја зацврстуваше својата волја да издржи докрај.

Поп Јаков им велеше: „Тој што ја менува својата вера, никој на тој век не го сајдисува.

И е било време, моми, и е било доба, бил е тој век златен, харен, да би не е било!

” Најсетне, по цел тој век, ми се стори, од напади врз моите невини тапанчиња, брат ми се смилости, стана и по пет-шест минути, сега веќе и не паметам точно, се најдовме надвор, на чист воздух што се вели далеку од неподносливиот мирис на тој ѓон.

Дали го чу Џемо или не го чу, ќе го прашаме на тој век таму.

Ако има ТОЈ ВЕК ТАМУ и ако има и таму среќавање, ако не се срами господ.