Миракула Божја го поштеди Филозофот, и тој слезе меѓу нас, на земјата што бевме, и рече: „Сѐ е умножено верно и добро е умножението“. И тоа се случи патем.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тој слезе по скали, полека тргна по калдрмисаната патека, подведен уште повеќе од тежината на куферот.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Само што тропнавме тој слезе и ја отвори портата“, објаснува Рајна.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Последниот воз што го смени застана во Антверп и тој слезе тука.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Стигнавме во дворот, пред куќата. Тој слезе и, нормално, не се фати веднаш за куферите.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И тогаш неочекувано умртвеноста почна да излегува од него. Тој слезе и направи неколку чекори.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)