Не мрдам ни чекор. Тој седнува повторно... Се брише, гровта!...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
А кога Васил ги наредува камењата на ќошевите на раздиплената тутурка и кога тој седнува на тревата покрај неа, Максим се исправа на столчето; исправен така на столчето на другите им прави место да можат да се доберат над раздиплената тутурка и да ја разгледаат одблизу.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ептен доцна!
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ме слушаш ли Клеманса?
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Тој седнува свртен со погледот накај полето, со грбот се опира на крувчето.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)