По малку засрамен, тој седна и се потпре на таблата од креветот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тој седна на мојот кревет и јас знаев дека сака нешто да ми каже.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Тој седна отспротива и си нарача јадење. Беше гладен и изморен.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Поздрави, овие го отпоздравија, а тој седна на онаа страна на клупата на деда Најда.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
И тој седна крај шанкот. „Шунка и јајца“, ѝ рече на девојката „Кафето донесете ми го сега.“
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Тој седна малку настрана, се потпре на маса и придаде ниско:
- Ако сакате, нарачајте едно шишенце за мене.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Нејзе ѝ е испомешана сликата и од тоа што пак се појави Костадин, устрау да го удре, се завртува да ги затутли внучињата да не настинат, а тој седнат веднаш до неа, си ја чеша небричената брада божем се чуди што ги снашло.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)