тој (зам.) - сака (гл.)

Кога ние децата се подготвувавме да одиме кон паркот, на последното големо видување со Чанга и со неговите кози, татко ми нѐ запре пред портата и ни рече да го почекаме, зашто и тој сакаше да дојде со нас.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во знак на благодарност, тој сакаше да ни подари едно козле.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој сака да ми објасни нешто.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И јас градев и тој сакаше да се гради, само што јас се бавев веќе со реализација, а тој со лабави идеи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Слушај“, се досетив јас, „да не сакаш да ја купиш?“ „Не јас“, вели тој, „Пере зетон. Тој сака“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Деспина дојде подоцна и донесе многу радост во Лисиче...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сега тој сака тоа што ние сакаме.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
А. и тој сака да работи со вас”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И ние помисливме - зошто да не. (...) Помина полна година откако свиревме во Филмур со Велветите.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сѐ уште многу клинци трипуваа, но уште сега сета таа сцена почна да ја губи смислата.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тој сакаше да поплука, ама плунка не му излезе од уста, само една лига му се пробеси и тој пак ја голтна. - Идиот! - срже тој и замавна.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој сака сега да ја запре мислата барем на жени, но не му успева: „Ех ти!“ - се подбива тој сам со себе: „Еднаш ти допаднало да спиеш со што Дулчинеја во една соба, а ти се превртуваш како смачкан црвец!“
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
За големо чудо Љупчо го прифати предлогот, велејќи дека и тој сакаше истото да ни го предложи.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Џонкинд, не сакаше да стои, тој сакаше да ја лапне кваката пред него.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Веќе дваесет и две години, секоја вечер тој сака да ме однесе... точно на полноќ... но и јас знам да се бранам... со дванаест чисти симфонии на цимбали, два катаракти за славеи... едно цело крдо фоки кои се горат на тивок оган... ете ти работа за ерген...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
И зарем на келнерот му е сега до трубачот, зарем тој сака да ја прекинува оваа расположба?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А што се однесува до Даниел, се чинеше дека тој сакаше секоја минута да ја мине со Рози.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Уште еднаш беше готов да го праша брата си дали е вистина дека девојката беше тука, но тогаш помислата за тортата, тој дел му стана поверодостоен, особено гровтачкиот одговор на Френк дека и тој сака торта без прелив.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„И тој сака торти без прелив.“ „Добро, тогаш без прелив. Довидување до утре.“ И таа тргна.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Славчо го гледаше и му се радуваше. Тој сакаше да си има таков другар, како што е палавиот Месечков зрак.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И тој сака да го стори тоа за својата сакана, но умот му го брка прашање што самото од себе му се наметнува, и го прекинува и збркува.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Како да сакаше да ги натера да разберат дека нивната сиромаштија и заостанатост се резултат на нивната малоумност од којашто тој сака да ги спаси.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Како што таа скала, спуштена некаде од небото се нишаше приближувајќи му се кон подадените раце, тој сакаше да може барем да одреди дали таа сè повеќе му се приближува или му се оддалечува, но токму тоа му се покажуваше најнеодредливо.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Вратата се отвори, и кога тој сакаше да пречекори, оној младич што беше застанат на спротивната страна на тротоарот се појави пред него со устата набрана како да потсвирнува и со погледот полн со иронија.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Всушност, тој сакаше на сина си да му рече, ми студи, но обземен е од некоја белина и јасност што ги гледа секаде пред себе.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
На маневарка нема ни дневници, ни ѓаволи ни додатоци, а тој сака да му купи зимско палто на малиот.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Улиците беа поспани по неделната работна ноќ. Стигнавме до улицата што ја баравме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сакаше, како што Мојсеј повел еден народ кон слободата на ветената земја, да го поведе човечкиот род кон ослободување на Јас, кон ослободување на човековата суштина од оковите на потиснувањето и од мрачните понори на несвесното.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш тој ќе препрочиташе некоја од книгите кои ми ги препорачуваше – ги сакаше Софокле, Шекспир, Гете и Сервантес; од мене бараше да не ги читам Балзак и Флобер, затоа што биле полни со неморалности; Достоевски, кого тукушто го откриваше, ми го забрануваше затоа што бил полн со мрачни мисли.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Се наближуваме,“ рече, кога навлеговме во делот од градот што ми беше познат од онаа прошетка со брат ми, кога тој сакаше да ми покаже како изгледа дното на Виена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Беше Едип, беше Каин, беше Ное, а во оние желби кои не сакаше да си ги признае посакуваше да биде пророк, и затоа им го одзеде Мојсеј на Евреите – самиот тој сакаше да биде единствен, ничиј, самороден, па таков си го претставуваше и оној што од луѓето беше прогласен за она што самиот тој, брат ми, сакаше да биде.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога правевме паузи меѓу читањата и одевме во дворот на библиотеката, брат ми ми кажуваше работи кои тешко можев да ги разберам, но сепак внимателно го слушав, бидејќи знаев колку му е важно некој да го сослуша, затоа што неговите пријатели беа посветени само на медицината, а тој сакаше нешто повеќе, тој сакаше да ги разоткрие тајните на човечкото суштество кои беа отаде анатомијата; Зигмунд беше уверен дека тоа растајнување би можело да се направи со вкрстување на разумот и чувствата, тој велеше дека и размислувањето, и чувствувањето се есенцијален дел од нас, и само при „соработката“ на тие два дела човекот може да се осознае самиот себеси.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мисли ли комитетот оти ако тој сака да го игнорира прашањето за јазикот во разни делови на фантазираната, барем сега за сега, автономна Македонија, го игнорираат истото прашање и заинтересираните балкански народности, особено Србите?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
22. “Комитетот не сака да ја направи Македонија бугарска; тој сака правина за сите Македонци, без разлика на вера и народност”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
43. Мисирков не им се спротивставува на католицизмот и протестантизмот и од чисто практични причини: овие гранки на христијанството не беа државна религија на ниедна од претендентките за Македонија, па следствено и не беа во директна услуга на завојувачките планови на соседите, додека тој сакаше да ги гледа во Европска Турција и интересите на големите католички и протестантски држави за да не се остане само на едностранчиво влијание.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бидејќи смета дека свеста е централен ментален феномен, тој сака да отпочне едно сериозно испитување на свеста во нејзините рамки, и се обидува да ја докрајчи теоријата дека умот е некаков компјутерски програм давајќи предлози за преобразување на нашето проучување на менталните феномени на начин кој би ја оправдал надежта за повторно откривање на умот.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Петар не знаеше дека оној што пишува никогаш не може да го натера оној што го чита тоа да го прочита токму онака како што тој сакал да биде прочитан и да го разбере токму онака како што сакал да биде разбран.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ние сега ја позајмуваме од Сократа и она што тој сакал да го каже на филозофите, ние и го кажуваме на нашите театарџии: вистинската задача на приватниот театар ќе биде да му помогне на театарот да се запознае себеси.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тој сакал со разговорот да избега од она што видел и од она што му се јавувало како визија помеѓу распливнатите жолти очи и паднатите тешки кадри на косата. Суво збивтал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ластегарка, повторил некој. - Нека земе овој црн Пандил на друг да му го исправа грбот. Или тој сака кожа да дере?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ме сметаш за јаловица а не прашуваш можел ли тој, маж ми.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ни со најмало движење не му го кажала она што тој сакал да го знае и што веќе го знаеле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
За еден молчалив човек каков што бил Чучук-Андреј раскажувањето станувало преразвлечено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Земи ластегарка и мавај. Исправи му го грбот. Со наш благослов ќе броиш до десет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја тргав главата од него но тој сакаше да ми ѕирне в лице и, како да сака нешто тајно да ми каже, ме удри со колено по колено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мислел дека ќе го разбере ако веќе не може да го чуе и дека макар со нишнување на главата ќе му одговори. - По него ли дојде?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мирисаше на нештавена кожа и на стопен восок.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Но тој сакал да легне врз туѓо женче. - Им веруваш на крлежине.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јас сум согласна, ако тој сака, и вака како што сум сега да тргнам по него. (Влегува Ристаќи бесен и уште од врата).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Се сретнаа во хотелска соба во еден од поскапите хотели во градот - тој сакаше да делува великодушно, барем на првата средба.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
- Уф! Тој сака девојка... Кон неговата смеа се придружи момченце со обесени уши.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сега знаев. И тој навлекува на себе комедијантска лушпа. Знаев: и тој сака нешто да скрие.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Немојте да се смеете. Ова е како кај Мопасан. Тој сака да насмее а расплакува.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
На Акакиј Акакиевич му беше непријатно што дојде токму во овој час кога Петрович е лут; тој сакаше да нарачува кај Петрович нешто кога последниов е веќе малку поднапиен или, како што се изразуваше жена му, „го удрила матната в глава едноокиот ѓавол“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Знаев: и тој сака нешто да сокрие.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тој сакаше да го прегрне човечецот со долги и немирни прсти(овој пак се обидуваше да не дојде под обрачот на големите раце) и раскажуваше за природата и за гасениците најмногу за некој Чарли Краков, или за призрак на опачината на неговата потсвест, на нешто што е натсвест и живее вон од него, вон од неговата матна мисла, нешто на што зборовите и му го градат и му го одземаат обликот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Забележете дека Серл не порекнува дека може да има натуралистичко објаснување за Умот и Свеста, но тој сака да покаже дека само компјутер со иста биохемиска структура како мозокот може да биде интелигентен.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Моите анализи за овој проблем најверојатно ќе бидат објавени во еден од следните броеви на ‘МАРГИНА‘. 15. JOHANN GOTTLIEB FICHTE ‘ODREDENJE COVEKA‘ во ‘ODABRANE FILOZOFSKE RASPRAVE‘, KULTURA, ZAGREB, 1956, str.67. 16. ‘Јас, кое говори во книгата, никако не е писателот, туку тој сака, тоа да стане неговиот читателќ - во предговорот на цит. изд. 17. стр. 95 од цит. изд. 18. JOHANN GOTTLIEB FICHTE ‘OSNOVA CJELOKUPNE NAUKE O ZNANOSTI‘, NAPRI- JED, ZAGREB str. 41. 19.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
А кога тој сакаше да ја убие, мајка му му рече: „Немој, чедо... Тоа е душата на баба ти... Нѐ посетува...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тој сакаше да му предложи на Татко потрагата по заемките на занаетите и занаетчиите да ги побараат, такви какви што останале, во старата скопска чаршија до денешни дни: бакалите, берберите, бичкиите (ножарите), бозаџиите, бостанџиите, гајдаџиите, дограмаџиите, јорганџиите, казанџиите, калајџиите, касапите, кондураџиите, папуџиите, кујунџиите, терзиите, џамџиите и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски губеше трпение дека ќе може да стигне да ги опфати сите заемки за кои се ангажира да ги набележи на следната средба.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На крајот на дебатата за кабалистите тој сакаше да го каже својот заклучок: За кабалистот, за да се следи патот на мудроста, единствениот начин е да се мине достоинствено патот на животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако шефот на тунискиот протокол на претседателот на Републиката ми ја соопшти радосната вест, веднаш му телефонирав на амбасадорот Мајевски. И тој сакал да ми телефонира да ми ја соопшти радосната вест
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ја мразеше затоа што беше млада и згодна и несексуална, затоа што тој сакаше да појде со неа в постела а никогаш нема да го стори тоа, затоа што околу нејзината слатка тенка половина, која како да те повикува да ја опфатиш со рака, се наоѓаше само оној одвратен црвен појас, тој агресивен симбол на невиност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А ги местам зборовите, и гласот така го местам, да не му е лесно што се јавил, да види колку пари чини да го држиш Методија на пат, кога тој сака една ракија да испие дома.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Јас сфаќав дека тој сакал да ја гледа до себе во летните вечери облечена во тенко и онака миризлива и мека.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тоа била одмазда за отпорот од неа вечерта кога тој сакал да легне со неа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Целта му беше таа, но не успеа, сепак беше растрнат на повеќе страни, тој сакаше да постигне добри резултати и во академскиот дел.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Всушност, се плашеше од некоја вистина која тој сакаше да ја скрие од неа. ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тие ја намирисаа неговата намера за српското мухамеданско царство, та му припишаа и намера дека тој сака да стане цар на тоа царство, па организираа заговор против него и на 11-X-1579 година тој беше убиен на ѕверски начин.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Неоти ти ќе сакаш да го ограбиш свети Горѓија, нито пак тој сака да му служиш бадијала.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кулик така е заговорник на нова агрокултурна револуција, која ќе донесе нова симбиоза помеѓу човекот и животното; тој сака да ја ограничи човечката популација на третина од сегашниот број за да се воспостави нова рамнотежа во биосферата; но, посебно, тој сака да ги поттикне истражувањата на психологијата на животните кои би резултирале со нов дијалог меѓу животните и човечките суштества.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Вратата се отвори и кога тој сакаше да пречекори, оној младич што беше застанат на спротивната страна на тротоарот се појави пред него со устата набрана како да потсвирнува и со погледот полн иронија.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Се разбира, она што што тој сакаше да ни го протури како многу интересно, мислам на замомчувањето и сличните трици, беше само изговор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во „39 скалила“ јунакот запаѓа сред политички собир и импровизира соодветен говор; во „Саботер“, на добротворната приредба, тој сака на граѓанството да му ја разјасни опасната ситуација и така предоцна (сите гледаат надвор) дознава дека му е вперен револвер, и разгласува дека драгоцениот ѓердан е понуден на јавна продажба за добротворни цели; во „Север-Северозапад“ јунакот се наоѓа на аукција во затворен простор, во којшто сите излези се надгледуваат од шпиони - така решава да земе учество во аукцијата, на што организаторите повикуваат полиција што него мирно го одведува.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Дико тоа чекаше. Се правеше неизмолив и упорно повторуваше дека Бошко ќе треба да си плати за грешката додека најпосле не рече оти тој сака да му помогне, ама еве не може.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тој исто така ја предвиде можноста за реинвестирање на капиталот произведен од работниците во банките.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тие можат да се видат во витрините, ги има во повеќе инсталации; особено присутни се во композицијата нас­ло­вена како “Водечки сили”, каде стотина од нив се расфрлани по платото во онаа состојба во која ги оставил Бојс за времетраењето на изложбата “Art into society, society into art”, а на која присуствувал секојдневно, од пладне до осум часот навечер и водел еден вид отворен семинар за “водечките сили на едно ново општество”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Така, тие не би можеле да значат она што тој сака тие да значат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Најдобриот начин да комуницирате со него е да бидете директни: веднаш на поче­ токот наведете ја целта на вашиот контакт или заклучокот, потоа кратко и јасно “излистајте” ги своите главни аргументи и на крај прашајте дали се потребни додат­ни појаснувања.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А ова го допушта следниов одговор: текстовите на Дерида беа интерпретирани (од него И од другите) како напад врз поимот на присутноста (или како поткопување на поимот, да употребиме друг жаргон).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа психичка драма на топлина и присност помеѓу уметникот и публиката зборува за исцелувачката природа на Бојсовата уметност - за неговата терапевтска мисија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Запомнете, тој сака накратко и со речиси војнички тип на соопштување!
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој всушност ужива во самиот процес на здобивање со знаење исто толку, ако не и повеќе, колку во процесот на донесување на одлука.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој многу лесно се движел, и во обете насоки, долж континуумите помеѓу стадото и независноста, присноста и индивидуалноста.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс никогаш не се задржа само на коментар; тој сакаше да трансформира, додека мноштвото од уметниците денес само коментираат без никаква трансформација.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Денешната уметност веќе нема што да каже.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Всушност, се работи за основното место што за него го имал чинот на предавањето, не само заради тоа што тој сакал да зборува и да убедува и затоа што неговата харизма била голема, туку, како што пишу­ва неговиот биограф, “предавањето беше суштинска компонента на неговата волја за проширување на полето на уметноста”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога Кратил би имал право, овој проток на значења би ги лишил И неговите сопствени тврдења од каква И да било одредена смисла.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Наркосот и не сака да му биде топло, тој сака да му е ЛАДНО - уште Поладно - МРАЗ.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа биографска епизода, раскажана од Хајнер Штахелхаус (издание Abevil press), осветлува само еден аспект од личноста и делото на Бојс, аспект којшто изложбата во Бобур тешко дека би можела да го разјасни.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој сакал на германската публика да ѝ даде нега која ќе ја излечи од нејзините повоени чувства на лишеност, изолираност и болка, што ѝ ги нанеле очајничките промашувања на нејзината родителска држава.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој сакаше на прекрасната Французинка да ѝ го покаже својот младешки дух - затоа, кога ќе се вратеше од работа, готвеше вечера, па со најлуксузните тренерки и спортска чанта гласно ја треснуваше вратата со надеж дека таа ќе го види низ дупчето и така ќе се заинтересира за него.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Заѕвони. Еднаш, двапати. Чу чекори како се приближуваат, па вратата полека крцна. ­- О!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Секако - и тој сака ноќе да спие!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Едно симнување од воз, тој сака веднаш да го види претставништвото и најпрвата работа што ја спомнува е проширувањето.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Тоа лето Тома и кажа на мајка ми дека и тој сака да оди вечертта спроти празникот со коњ за Света Петка.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
„Главно се состои од технички детали кои не можев да ги следам.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Херб Меим, кој седеше недалеку од нив, на својата работна маса, рече: „Тој сака да каже дека мозокот тогаш ја граби онаа просторна вселена која ќе се најде најблиску, која е најдофатлива.“
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Всушност, Кејџ не го порекнува постоењето на значењето, односно смислениот говор (навистина, во овие дела тој сака пред се да ги истакне оние негови потиснати, запоставени видови), но на неговата визуелна поезија и покрај тоа ѝ недостасуваат конкретноста и полноста на кинеското писмо, или музикалноста и поетичноста на говорот, на пример на Гертруда Штајн или Боб Вилсон.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тие се борат – а тој сака да бега!
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Тој сакаше да создаде еден јазик за сите, еден вистински јазик.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сакаше да го демократизира јазикот, беше тоа цела борба.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас си велам дека тој сакаше Питропот да го гледа.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Пошто од селаните билките, печурките и боровинките ги откупуваа селските задруги, на Сврделот не му беше тешко работите да ги нареди така што стоката тие да не ја дават на некој друг додека прво не се допрашаат од него дали тој сака да ја земе или не.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ако тој сака да прозбори.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пред да го прифати разговорот тој сакаше да знае што работи авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Залудно тој сакаше да му кажам што сум решил...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој сака да одам кај него, велам, а јас и сакам и не сакам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И тој сака да знам дека ме сака, а да не ми го каже тоа направо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А можеби едноставно имаше потреба пред некој да се покаже целосно каков е, па како божем тој сака да се прикрие, а суштината сама излегува нанадвор.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Негова најголема желба била, пишува Шатев „по секоја цена да не отстрани од Солун, па дури и да умреме во некаква затворска ќелија, само и само да не бидеме во Солун, каде што тој сакаше да биде спокоен за да ги спроведува своите цели како натрапен водач на едно движење на кое тој, поскоро му беше противник, а сега, по една случајност на сложените настани, беше станал раководна личност“74.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)