тој (зам.) - предложи (гл.)

Досада... Тој предложи, таа се согласи. Веднаш.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Татко, убеден дека јазикот на пријателството не го прават зборовите туку значењата, навидум се сложи со предлогот на Камилски, верувајќи дека, сепак, тој до крајот на мисијата ќе го промени своето мислење...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски не доцнеше со потврдата на Татковото претчувство, и тој предложи да се задржат на зборот душман, душманлак антонимично поставен кон зборот пријател, пријателство, како претходно третираната синтагма ајде, ајде јаваш, јаваш во филозофски контекст.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Бавејќи се со анализите на “технологиите на моќ” и на “технологиите на селф”, Фуко не тврди дека тие се единствените изрази (форми) на моќта.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Всушност, во врска со оваа тема, тој предлага проучување на четири технологии: технологии на производство, технологии на знаковни системи, технологии на моќ и технологии на селф (Foucault, 1988).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Осврнувајќи се на ова, јас не верувам дека тој предлага суштински поглед на себе, таков што индивидуите би се “пронашле” себеси.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Всушност движењето кон изворност, и вообичаеност, во светот, би требало да биде кулминација на движењето кон туѓите и необични светови. (Bourdieu, 1988, str. xi-xii) Според Бурдие (Bourdieu), егзотизирањето на одомаќеното преку објективизирање на вообичаениот и прифатен без никакво сомневање свет го олеснува “повторното самоприфаќање”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Според Саркањац, пасивната страна на идеологијата (идеологијата сфатена како духовен израз на една општествена ситуација, како “дух на времето”, како “одраз, отслик на објективната 107 стварност”, “историски определен рефлекс на стварноста”, како систем на идеи кој го изразува светогледот на една определена група на луѓе), и активната страна на идеологијата (“нејзиниот платоновско-хегеловски карактер на систем на идеи кој законите на умот сака да ѝ ги наметне на општествената стварност”, идеологија која “секогаш понудува (или принудува на) определена цел”) , во никој случај не треба да се мешаат.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
За таа цел, тој предлага една терминолошка дистинкција: првата ја нарекува еидологија а втората идеологија.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ги лижевме патем заедно со дедо ми и тој предложи да одиме во Маџар-маало, за да ми покаже каде живеел кога бил дете и младич.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Во однос на преведувањето, тој предлага да не се гледа во оригиналната порака, ниту во нејзината кодификација, туку во многубројните форми и меѓусебни врски низ кои таа мора да помине за воопшто да може да зборува, да реферира.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)