тој (зам.) - поседува (гл.)

Но начинот на којшто текстот се разликува од себе самиот никогаш не е едноставен: тој поседува одредена неумолива, противречна логика, чии последици можат да се читаат до одредена мерка.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
И секогаш, како за инает, нешто ќе му се залепеше на мундирот: или парченце сено, или некакво конче; згора на тоа, тој поседуваше особена дарба – кога оди по улица, да стигне под некој прозорец токму во мигот кога низ него се исфрлаат најразлични гадотии, и поради тоа на својата шапка секогаш ќе понесеше корки од лубеница и диња и слични глупости.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)