Она што во меѓувреме успеа да го дознае за тој крлеж, го дотепа: дваесет и две години, единец од богата фамилија, декоратор на излози по модерните дуќани, проследен со невнимателни озборувања за неговата бисексуалност и добро втемелениот углед на платен утешител на омажени госпоѓи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тој не е несреќа само за мене, оче. Тој носи несреќи за сите.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Напред одеше селанец во празнична носија на Блатието и тој носеше дрвен крст со испишаното име - Сандри, син на Тајко.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Но затоа пак требаше тој да се грижи за нив: леб, вода, лук, кромид, што требаше тој носеше од дома.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Па и тој носи душа и знае што боли и што не боли. Што блажи и што горчи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Прозорските стакла во барот одвај ја издржуваа силата на пролетната трамонтана, но тој носеше некакви пижами од груб памук и селски сандали.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)