тој (зам.) - нема (гл.)

Овој текст има за цел да претстави една „форма“ на популарната уметност, настаната со оживувањето на британската ликовна сцена во деведесеттите (на чуден начин симултано со успешноста на новата британска поп-музика).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
При тоа, тој нема цел да ја моделира уметничката пракса за таа да биде присутна во посточката медиска презаситеност со слики, туку да се покажат можностите за „протуркување“ на критичкото и „радикалното“ во наизглед занишканиот и успан контекст на популарното.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Меѓутоа, како што ни кажа нашиот соговорник, тоа за него и онака е неприфатлива понуда – бидејќи тој немаше никаква потреба од тие производи, како и начин на кого да ги продаде.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Директорот – откако дозна дека ќе биде тужен – го викна оштетениот работник, заедно со уште десетина други работници, и им одржа сочно заканувачко обраќање во кое им рече дека тие не се лојални на фабриката, но сепак, заради неговата „добродушност“, тој нема да ги избрка од работа, а нив ни случајно да не им текне преку извршител да ги бараат евентуално досудените пари што им ги должи претпријатието.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За осудување е и фактот што директорот кој беше и доминантен (наводно со спорни акции) сопственик на компанијата, кога дозна за тужбата насочена против него, практично се обиде да подмити т.е. да се спогоди со неколкумина вработени кои сѐ уште не се беа приклучиле кон тужбата, а имаа намера да го сторат тоа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Илче Мушаланов од Битола (сега 28-годишен), во моментов, е вработен на работно место чувар преку Агенција за обезбедување имоти и лица2 – различна од споменатиот тужен субјект за кој ќе стане збор подолу.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За време на работниот период за кој беше ангажиран, бидејќи немаше склучено класичен договор за вработување, тој немаше никакви бенефиции во поглед на здравствено или социјално осигурување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За жал, до ден-денес, отпремнината сѐ уште не е исплатена и покрај обврската да се исплати пред работниците да аплицираат за паричен надоместок по основ на привремена невработеност во АВРМ – Центар за вработување Велес.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А на овој потег се решава после разговорот и позитивното искуство на еден негов поранешен колега од „Охис“, кој го имаше истиот проблем, тужеше и го доби спорот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Секој од трудот свој да има корист – тоа го налагаат и правото и правичноста!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Овој козоцид?! – дополни татко ми, без да одговори. Да, тој немаше директен одговор.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но одговори тој немаше ниту тогаш крај езерото, ниту сега, пред оваа стерна крај реката.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мртов да ружаш можеш, ама тој нема да прозбори, нема уста да отвори, ниту да те покуди, ниту да те пофали.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Последниот меил од него го добив во 2005 или 2006 година.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не оти тој немаше пари да си купи... секогаш кога доаѓаше на себе имаше фармарки и половина Германија со себе спакувана во подароци.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
„Да не беше тој, оваа акција немаше да биде толку ефикасно спроведена.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Но, тој нема дури ни таков мотив“.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Така и со Соколета тој си го држеше овој начин, што сега несомнено олеснува да му пристапи: тој нема на сето да погледа така сериозно како што би сторил некој друг, изненадувајќи се можеби непријатно од необичната исповест, а и Соколе, барем во првиот момент, ќе може да ја претстави работата малку како на шега, како да е тоа некаква негова мимолетна бубица, а не длабока тревога.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Не знам. Тој нема му мисли за тоа... Наша задача е да чекаме...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Та малку ли му се петнаесет оки злато кога тој немаше ни петак во ќесето?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но тој немаше наумено да го напаѓа сега сам мудурот и јузбашијата, оти тоа сега не му требаше, но им порача по колџиите да не го вознемируваат и тие него, како тој што ве ќе га вознемирува нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Си ги наполни врзмите со трева, во десниот ја кладе торбата и си тргна в село, сиот затресен.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како Јован што беше мерактисан на Велика Бендерова, така и Тоше ја имаше „обесено пушката" кај Митра Мачкарова во Градешница, но тој немаше кураж да ја прибере Митра кај себе, бидејќи нејзиниот Трајко не сакаше да му служи под тие услови, под кои Митре Бендерот му служеше на Зована Сивев.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Уште на вториот ден по Сефединовото излегување, Толе се преметна од запад на исток од Витолиште, и од Жиово му прати порака на мудурот: —' Еве сум во Жиово со сите мои арамии, и ако сакам вечер ќе ве испечам во конакот и кашлата, бидејќи Сефедин со аскерот не в тука.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тито му го дал личното уверување на Маклин дека “тој нема агресивни намери спрема грчка Македонија и дека бригадата нема да ја премине границата.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Пикасо немаше поим што се случува во СССР, тој немаше никаква претстава за гулазите и Сибир.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тој нема повеќе да го гледа тажното лице на сестра си, за која се пее во селото: “Крстанице, мори, млада невесто што ти лице, мори, овенало како платно, мори, небелено...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Па дури и да немаше ништо повеќе од она што го виде тој - и сѐ додека е жива тој нема да може да се сеќава на тој момент без болка; болка која ќе му го кине срцето - сепак она што го виде беше многу повеќе од она што воопшто можеше да прифати, да опрости или да заборави.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но тој немаше желба да стане и затоа продолжи да лежи на креветот, како божем лежејќи таму ќе може да ги реши сите нешта.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Средбата, самата средба беше чин на неверство со кое тој нема да може никогаш да се помири ако таа продолжи да му биде сопруга.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тоа му пречеше но тој немаше смелост да ја дигне раката и да се избрише.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Ване е болен! - со строг глас рече мајка му. - Тој нема да оди в кино!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Често, тие неколку лажички така се зафрлуваа што тој немаше со што да си направи кафе, и,во таквите случаи беше готов да направи скандал со што, всушност, си го оттргнуваше вниманието од она на што требаше да го сосредоточи.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Ти ветив дека со чудо ќе го сопрам возот; и тој нема да влета во тунелот, Луцијо!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој предложи да се сокриеме некаде и да ги следиме (сега разбирам дека и тој беше погоден колку и јас и дека сакаше уште таа вечер да расчисти со Луција: колку смешно – што да расчисти, кога ниту јас ниту тој немавме ништо со неа?); така ќе сме виделе која е девојката со Фискултурецот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Згодно отстранет од усното општење, па уште и од секакво свесно, иронично соучесништво со други („Да се плетка со двојни значења... ѝ беше крајно туѓо на неговата нарав“; 298), тој нема речиси никаков субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Пожелноста на Били е токму сразмерна со неговата немоќ да говори.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еразмо сфати дека ако не го задева јастребот, тој нема да го колве, ќе се спријатели со него.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Победувајќи ја лакомоста што е причина за себичност, тој нема веќе потреба од жалба – продолжи старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Совладувајќи ја зависта што е услов за причинување на злобни дела, тој нема веќе потреба да прави злосторства.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Победувајќи ја тромоста што условува губење на ентузијазам, тој нема веќе потреба од самообвинување: неговата самопочит се зголемува.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Совладувајќи ја желбата што предизвикува страдање, тој нема веќе причини за страдање.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Победувајќи ја болеста што предизвикува огорченост, тој нема веќе потреба од самосожалување.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Победувајќи го самољубието што произведува фалба, тој нема веќе да потреба од обвинување.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Да имаше, си помисли, ќе беше многу полесно, оти тогаш, како двајца што веруваат во различни богови, ќе седнеа и тој немаше да штеди од својата речитост, и од својата начитаност, и од своето време и од својата страст по Бога за да му објасни и да го убеди дека е во право.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И неговиот живот, таков каков што му останал во сеќавањето, немаше никогаш веќе да биде ист, и тој немаше никогаш веќе да биде свој ако мораше да продолжи да постои без неа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Го слушнав треварот Никола Влашки: „Луѓе, донесете зејтин. Побрзајте, скржавци. Круме е сиот во пликови.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го слушнав и Цуцул Мицковски: „Тој нема веќе ни коса ни брада.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
АНТИЦА: (на другарките Фроса и Паре). Сокрите се вие на таван, тој нема потреба за да се качува горе.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Она што го шокира чесниот филозоф, го одушевува превртливиот поет.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Јас многу добро го знам Иван Никифорович и можам да речам дека тој немаше ниту намера да се жени.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Разјаснувањата од овој вид честопати се речиси неопходни заради незавидната финансиска положба на нашата скапоцена татковина. okno.mk 133 Оставајќи го овој недостоен труд на разгледување на највисокото раководство, си гајам дрска надеж дека тој нема да ми се припише како вина, служејќи како несомнен израз на срдечната желба на верниот човек: да придонесе според силите на толку високо почитуваната од него добронамерност.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој немаше деца. Гапка има деца и тие трчаат по дворот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Макар што озборуваа дека тој се оженил, но тоа е чиста лага.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Долгогодишната и безгрешна моја служба во Министерството за финансии, во Одделот за мери, би ми дала меѓу другото, можност навремено да ги разјаснам и различните финансиски прашања соодветно со мислите на владата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Боже, како лета времето! Веќе минаа над десет години откако тој остана вдовец.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Поетот е најмалото поетско нешто на овој свет, тој нема идентитет и секогаш живее во туѓ лик”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А ни тој немаше уста да почне разговор. Башмајсторот како да не го забележуваше, за сето време додека патуваа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Стана без да му даде да го здивне, начекувајќи го во единствениот миг од тој ден, кога тој немаше во себе доста сила за сѐ, што требаше притоа да стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Притоа, додека го чекаше, тој немаше ниедна друга мисла, не мислеше дури ни на тоа, што значеше за него еден таков среќен лов; беше само еден благ трпнеж задоволство, што се раѓаше во неговата рака и во неговото рамо и му се ширеше по целата снага, обземајќи го сиот во своите топли бранувања.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Само, тој немаше глас. Гласот беше далеку.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој немал зборови за тоа. Можел само да го стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Телото бараше сон, не прашувајќи за ништо друго, а тој немаше што да му се спротивстави на тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дека кај оние двајца, за кои тој немаше зборови, веќе немаше што да се соочува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Истиот тој немал свои потомци, или поточно имал, но тоа во вториот дел од приказната.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој нема родители. Тој му припаѓа на она што му ја заплени душата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А свршеницата не се огласува на неговото довикување зашто тој е во темнината, а таа е таму откаде што блика светлината, нема да дојде, а тој нема очи да ја види... останува само во неговата душа...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Што ќе помисли Киркор за него кога навистина тој нема да појде и не појде денес да си го плати костумот со штедрата рака на богат расипник.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И, една средба од час и долги 6 месеци и, кога ги раздени, тој немаше со што да се пофали кај другарите уз ж’та зашто се зарече дека нема да се приближи до шишето никогаш повеќе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А кај се чуваат тие засебни народни сили, прашува Боше упрекнато зашто однапред знае дека Максим ќе му одговори нешто што нема да го задоволи или што тој нема да го разбере докрај.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И, сетне, тој нема да ме припушти да му се доближам, не пак да ме остави да му се молам за прошка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ќе биде, ќе биде, и внукот со мустаќи ќе се закити, но уште е рано, тој нема ни дваесет.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Детето му пречи, тој нема сила да се врати и да го набрка.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тој немаше пријатели. Сепак се здружив со него.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Оти тие имаат пушки што убиле векот луѓе, а тој нема ништо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Замрзна седефот, зашто во мислите го врзуваше со некаква студена пустош и осаменост.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако понекогаш и успееше да ги растера мислите, тој немаше моќ да ги спречи соништата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А тој нема врз кого да го испушти својот мрак.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Знам, тој нема да престане да биде нашиот бог.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Или тој нема да те разбере, и можеби ќе те праша, на кинески, какви тоа чудни звуци испушташ (или можеби тоа целосно ќе те игнорира, бидејќи цело време размислува за одговорот на твоето претходно прашање)?“ okno.mk | Margina #3 [1994] 73
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Таа како да знаеше дека тој нема каде да оди, каде да најде работа, та не го испушташе од своите очи и од своето крикање.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
По враќањето Којо Пипиле зеде куче за да му прави друштво, да не е сам, зашто и тој немаше никој дома: татко му умре пред да замине, а мајка му откако замина.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Не, рече бришејќи ги солзите. Не, тој нема да види од ова богатство ни грош.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Гледај, Оче Симеоне, тој нема една нога и свири на своите ребра.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Изгледаат загрижени за коренот на колективното како за пациент со вртоглавица - безделнично го следат секое негово движење, со сигурност дека тој нема да побесни и да ги избрка набљудувачите.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Крајот на есента во 2004 година го означуваше и крајот на животот на Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој нема да го доживее враќањето на ластовиците во Рамалах, во неговата втора Картагина во урнатини.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа ми одврати: Оди без гајле, ќе му кажам јас на татко ти, тој нема да се лути.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој нема слобода на избор во ниту еден правец.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сега беше сѐ готово и тој немаше буквално никаква обврска, никаква партиска задача од кој и да е вид, сѐ до утре изутрина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Срцето му се стегна кога помисли на огромната сила што е построена против него, на леснотијата со која секој партиски интелектуалец би го победил во евентуална дебата, на суптилните аргументи што тој нема да биде во состојба да ги разбере, уште помалку да им одговори.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
24. И ОРЕВОТ И КАМЕНОТ КАЈ НЕГО СЕ СЕГА - чукне, скрши и резненца од јатката си апне, и да го спогнат сајбиите тој нема да бега, а со оревот и каменот на друг плац ќе стапне...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Инаку, знаев дека тој немаше некое длабоко нетрпение кон Методија.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ама ако ја прифати оваа „фер понуда“, тогаш тој нема право на отпремнина поради престанување на претходниот договор за вработување – но, го задржува правото да ја оспорува, пред надлежниот суд, основаноста на причината за промена на договорот за вработување (чл. 76-78, ЗРО/05).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Изгледаше дека тој нема намера да замине.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во моменти се тешеа, белким тој нема да ја земе толку сериозно нивната буна, како татко му.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Убедена сум дека тој нема да ве убие.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ќе работиш, ќе му ги вратиш.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Од чичко Сотир, и тој нема...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Нема ни да се обиде да го сокрие пред неа својот потсмев. тој немаше душа, Марија, ќе ѝ рече. Имаше, ќе го пресече.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Зашто тој нема да не погоди, зашто нивните раце се од челик леани.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Чудно, тој нема веѓи, забележав.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сега, Куликовиот парадокс е дека се преправа во Павловото куче, додека во стварноста тој нема друга улога освен онаа на Павлов!
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Не, не слушај го – се сврти таа кон мене - тој нема намера да ти напакости.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе признаам, многу се изненадив кога уште при првата средба со почитуваниот Никола Леко открив дека тој нема разбирање за моите постапки а таква судбина имаа и аргументите кои требаше да го оправдаат моето однесување откако прифатив своеволно едно од ропствата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Орудието не ѝ е битно, гледам. Од ножот таа е посекавична тој нема да ја надигра.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тој нема да ми каже, не сака да знам. 68
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тој немаше никакви поплаки. Не зборуваше ништо.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Беше во болницата по иницијатива на жена му.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Шоферот! Тој немаше смелост... смелост да ме изгази!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Кога ја втераа колата во дворот тој немаше друго објаснување освен она, дека сето ова што сега го прави го сонувал повеќе години, дури имал намера тој да засади бостан за да може еден ден и во својот двор да втера полна кола лубеници.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дарагаја Рајно, ми вели. Дарагаја Рајно, дед Павел никогаш не спие. Откако е излезен од Русија тој нема заспано“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби беше навреден, можеби луѓето беа зли, несправедливи, кон него, но тој немаше право да се лути на таков начин.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Жан Женѐ рече за еден француски писател кого нема да го именуваме: тој нема храброст да биде писател.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ама овој пат тоа нема да се случи.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Од тие причини набрзо уследил одговорот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И самиот Меклин истакнува дека таа информација била лажна бидејќи тој немал договорено ништо со Тито во поглед на повлекувањето на мисиите.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Дотогаш тој немал претрпено ниту воен ниту политички пораз во својата експанзија кон запад или кон југоисток.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Од страна на британскиот шеф на мисиите во Македонија, Милер и американскиот Дикинсон барањето на ГШ било проследено до Фицрој Меклин, кој веднаш реагирал кај претседателот на НКОЈ, Јосип Броз Тито.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Фимка виде дека тој нема раце, ами нешто завиткано во окрвавени валкани завои.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Види го ти него... по војната тој нема да работи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Крупен човек, кога велам крупен не мислам дебел, напротив тој немаше ни грам сало на себе, но имаше таква некоја конструкција од широки коски, а и беше доста висок.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Звукот не се гледа себеси како мисла, како “треба”, како нешто на кое му е потребен друг звук за да го разјасни, како итн; тој нема време за никакво разгледување - тој е зафатен со изведувањето на своите доблести: пред да исчезне, тој мора совршено да ја означи фреквенцијата, гласноста, должината, структурата на аликвотните тонови, прецизната морфологија на сето ова и на себе самиот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тој немаше негативен став кон атеистите, доколку си ја вршеа чесно својата работа! – се обидов со негово оружје да го предизвикам А.А.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Најтешко му беше во животот кога песната му идеше од длабината на душата, а тој немаше со кого да ја пее.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
„Нема ќосе од врвот на некоја куќа да му падне пред нозе, тој нема ни да се зачуди а камоли да се исплаши“, велеше Чорола за него.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Има“, рече мутулавата. „Само тој нема ни куче ни маче. Сам живее. Испустен“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На аеродромот во Атина тој немаше време да стане свесен за својот замор зашто таму веднаш го сретна некој Јани кој, бидејќи значително помлад, а веројатно и доволно љубезен, му го подзеде малиот куфер и се пикнаа во некаква негова кола.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пак некоја глупост што тој нема намера да ја прочита.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пела и во сонот се појавуваше како сонце, бело бело и топло а потоа таа викаше бате Дончо јас и ти сме брат и сестра нели а тој нема глас да ѝ одврати дека тие двајцата не се брат и сестра само нивните мајки во исто време ги имаат родено и оти се најдобри другари им кажуваат дека се полубрат и полусестра и сакаше да ѝ каже дека се само две деца таа момичка а тој момче нели таа женско тој машко како што има жаба машко и жаба женско како што има гугутка машко и гугутка женско како што има којн машко и којн женско како што има вол машко и вол женско и ние сме како нив и токму ска да ѝ каже во што е разликата меѓу машкото и женското го изгубува привидот на Пела сонцето и белото и ќе врекне со широко отворени очи Их, пак само сон!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Но тој немал кураж тоа да го стори, се прибрал дома и не зел учество во атентатите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Другар ми Горан на својот глушец мрзливец му има направено вистинска куќичка, безбедна толку што тој нема шанса да мрдне оттаму.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А ти, сè уште го чуваш во онаа картонска кутија, нели?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)