Нацртав на белиот ѕид човек и после го размачкав та тој личеше на весел црнец со големи уши и малку танки нозе.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Завиткан во бело, тој личеше на некој ангел задреман на полпат.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Над очите му се набрале бели веѓи како две грмчиња, вака - тој личи на пророк што е готов да го изрече пресудниот збор.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Тој личеше на Гоце Делчев по лик, по стас, по сѐ. Така сите велеа... ***
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)