Нејзината црнокоса глава, подигната над површината за да може да ѝ ја види должината на вратот, веќе ја сече водата.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Излегува на брегот да прездивне и таму, по извесен период на враќање „во нормала“, тој констатира (со радост, претпоставувам) дека конечно е сам!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)