тој (зам.) - знае (гл.)

Еднаш му пишав на брат ми во Мелбурн и, не раскажувајќи му поединости, го прашав дали тој знае нешто повеќе за нашите предци.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Само тој знае што значеше таа куќа за мене. Како да чепка во рана. Не се заборава!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Или можеби тој знаел што е, а дедо ми само имал верба за подобар живот!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Дедо ми задоцни. Стигна половина или цел час, сеедно на Меџитлија.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тоа лето ја запознав Кенди Дарлинг.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Мислам дека луѓето би требало да видат сè и дури тогаш да се одлучат - то ест, да ги спречат другите луѓе да одлучуваат за нив. што и да правеше, Фектори сигурно им помогна на толпа луѓе да одлучат.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
На пример, ако некој тип види некои два други типа како се ебат, него тоа или го пали или не - и така тој знае кое е неговото место во животот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Од перспективата на интенционалистичкиот начин на објаснување на следењето на правилата, ова прашање мора да изгледа апсурдно: имено, што друго може да значи тоа дека некој го сфатил правилото, освен дека тој знае што тоа правило бара?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Оваа поента Рајт ја формулира во вид на прашање: „Како е можно да се знае што тука бара од мене правилото кое го сфаќам?“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кој се ослободил од мегаломанската фантазија дека судбината на Хрватска е нешто единствено на светот, нешто што ни е сфатливо само нам Хрватите во екстаза од сопственото национално чувство и што белосветските игноранти никогаш ни приближно нема да можат да го разберат, тој знае дека порано или подоцна на местото на овој самиот-себеси-направен аутизам ќе мора да настапи рационалното комуницирање со светот.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ако настанеше по тоа пречкање, тој знаеше да се врти како ѓавол.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Само Корилче изостанува, се колеба дали да тргне и тој по нив, се колеба само за час, зашто тој знае дека денешниот ден е тажен за нивната куќа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Не го тревожеше мајсторот што се победите во тој свет чиста илузија, зашто тој знаеше дека, ако се размисли добро, до тоа се сведуваат и многу работи што се чинат важни во животот и на кои им се посветуваат со сиот напор сериозни луѓе.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Понеделник е, и тој знае дека берберницата не е отворена, Боце сигурно отишол со децата на тутун.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој не можеше на моменти, макар колку да се напрега, да замисли како изгледа таа, тој знаеше само дека ја сака.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Снимателот доволно ме познава и тој знае што сакам - а кога се двоуми, доволно е да му нацртате 134 Margina #22 [1995] | okno.mk правоаголник и да го вцртате кадарот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Кога ќе посакам да има воздух, јас им го кажувам тоа.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тој знаеше дека сите овие чорбаџии располагаат со добри парички, та ќе може да ги уцени и да направи еден „алашвериш", како ги викаше тој своите подвизи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Утре ќе мислам“ - пак ги склопува очите, а црнилото што беше пред нив додека беа отворени пак си продолжува, но тој знае дека е ноќ, дека е затоа црно, знае дека треба да спие и да не мисли, па набргу пак сè излегува од неговата свест... ...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сакаше да се сретне со него, да седнат на Гола Глава, па старецот да му ја извезе онака како што тој знае.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој знае оти нив ги убива нивната сопствена сила.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Дали тој знае нешто повеќе од она во што ние веруваме?
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Тој знае повеќе и од мене“, размислуваше Милан.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А тој продолжи: „Освен тоа, ти виде, нели? Виде дека тој знаеше како треба да се намести клучот во клучалницата за да се заклучи одајата?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мислам дека и тој знаеше дека знам, но ме молеше, со погледот, да се преправам дека не знам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Всушност, се жалеше (како што само тој знае да се служи со зборовите), дека забележал дека неговите сетила се целосно мртви, дека веќе и чудата не го возбудуваат, оти отрпнал на невозможното, кое во циркусот го имало премногу; дошол до ситуација, велеше, чудата да му станат секојдневие, и посакал да се врати од малото небо (веројатно мислеше на циркускиот шатор), под големото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А на другите прашања, што не беа во врска со учењето, тој знаеше само еден одговор: „да“ и „не“.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Старецот е мудрец, јасновидец, тој знаел сѐ.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Само тој знае, како во тие години се правеше се за да ни го искорнат од умот и срцето.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Му ги одврза ли Господ нозете на Санета од земјата, му ја пресече ли ортомата со која беше зајамчен за неа, му ја излечи ли болката во исушените и вкочанети нозе, му даде ли сила со летање да си стигне и да си прилегне во гробот, само тој знаеше и никој друг.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И го сметал за познато или барем доживеано како кога работите проаѓале низ неговата крв а тој знаел за тоа од внатре и бил убеден во тоа.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Тој знаеше дека половина од членовите на неговата партија беа против одлуката да се влезе во широка коалиција и бараа од него да ја остави власта да пропадне сама.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тој знаеше дека ако вистински се заложи, не со пушки, не со бугарски тенкови, туку со упорна агитација, ситуацијата може да се среди.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Дошол на себе кога му пламнало црвеното брадиче. Веќе и влакненцата во носот му гореле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Секакви прикаски му ги пијат дробовите на човека и му го копаат гробот. Се сеќавам, батко Онисифоре.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби само тој знаел дека дел од облеката му е натопена со газија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но тој знаеше. „Од прикаските за дедо му или дедото на тој дедо навистина се паѓа во гроб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чувствата потонаа во молкот на осаменоста, само тој знае како да ги каже.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Ниеднаш не ја изгуби онаа мирна празнина, онаа што понекогаш му беше и некаква чудесна леснина во сето негово тело, но за која тој знаеше дека е од исцрпеност.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
О,сонце! Тој знаеше за небото. Но ова, што се распукнуваше пред неговиот поглед, откинат од сознанието, беше нешто, што се гледа првпат. Небото. О, колку е големо тоа...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таму, горе, по белината на скаменетиот снег, по која што се распознаваа траговите од јазиците на ветерот, почнуваше да зацарува некое волшебно усвитување, и тој знаеше дека тоа го носи оној сега сосема неразбиен бран на виделината, што продолжуваше да надоаѓа од зад планините, додека во сенките под него сѐ уште лебдеше густата модрина на ноќта.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Неа снегот вредно ја пополнуваше. тој знаеше дека врнежот ќе може и да ја зарамни сосема, но дека и тоа ќе биде само уште еден привид.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И тој знаеше дека на неговата јадица најлесно се закачуваат вдовиците. - Напаст!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Леле, зарем тој знае! Од кого ли разбрал? Не, не може да е вистина, ова е само сон.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но само тој знае дека не е потребно тоа, дека нема да дојде до тоа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој знае каде што се наоѓа во темнината, секој предмет може да го фати со непогрешлива сигурност таму каде што си стои.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И сите со кои разговара знаат, и сам тој знае точно на што мисли кога разговара, но секогаш прави така, откако ќе ги повлече еднаш дргите, нив ги остава да разговараат за тоа тој што си мислел.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Како и Хаџи Ташку и Тимон е Влав, но дека во цел Прилеп единствен тој знаеше да шие европејски алишта, а сите Акиноски така се облекуваат, европејски, пријателуваат со него, делејќи ги Власите на погани и добри, то ест на продадени на Грците и на Турците и на Власи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тој знаеше да свири на виолина.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само, тајна, во душата. Тој знаел што гледа и што пресметува.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Како тој знаеше да подбуцнува, да направи некоја сплетка!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Отец Симеон долго го чекаше и можеше да му ги истегне ушите до таван, но тој знаеше што знаеше и кажуваше сѐ што знае - на саката беа наредени в круг цифри од 0 до 1.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Винстон размислуваше. Тој знаеше што е Океанија и дека тој самиот е жител на Океанија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но откако ги прочита, тој знаеше посигурно од порано дека не е луд.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Сѐ зависи од тебе“, беше рекол О'Брајан; но тој знаеше дека не постои никаков свесен чин со кој би го доближил стрелањето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Илјада пати подобар од Винстон, тој знаеше каков е навистина светот, во каква деградација живее масата човечки суштества и со какви лаги и варварства Партијата ја одржува таквата ситуација.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Па сепак, тој знаеше, знаеше дека е во право.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но имаше еден дел од секунда кога нивните очи се сретнаа и толку колку што траеше, Винстон знаеше - да, тој знаеше дека О'Брајан го мисли истото што и тој самиот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој знаеше сега што се променило на неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Без да стигне до крајот на книгата, тој знаеше дека тоа мора да е завршната порака на Голдштајн.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Којзнае, помисли Винстон ненадејно, тој знае што ќе го прашам.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека разговаравме Стево Трајчов не ме гледаше в очи и тоа ме натера на помисла дека тој знае нешто.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Најдобро е ништо. Тој знае што значи кога тие молчат. Беа вчудоневидени. Шокирани.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да знам што да му речам. – Кажи му само толку: дошле земскиот кмет од Мариово Димитрија Сталев и поповите што биле пред две недели кај него и си ги сакаат царските фермани што си им ги зел. Тој знае кои сме!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
РАЈНА: (На Божана). Не срами се, Јордан, тој знае. Нешто начул од мене.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Навистина, ги бараат поевтинки, ама и тој знае да ги прави такви.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Си велам не го личи сонот со император плачипутка со опроштение Дај сврти некаков друг сон похеројски и повесел сон Ама врти сучи Цезар сал туку ќе заплачеше Баш кога не очекуваш тогаш ќе заплачеше Дури најнакрај не се разбра дека цело време Цезар си го плаче претсказанието Оти само тој знаеше дека му истекува рокот на Или Цезар или никој
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Кога ќе ни дојде на гости, лезетски ќе си се измуабетиме... со тоа што по тој муабет ниту тој знае кога ние ќе му платиме, ниту ние знаеме кога има намера да ја смени заглавената балконска врата.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Последниот глас, тој штрбав тенор, потсетуваше на зовриена течност во огромна епрувета и панично делуваше, и тој знаеше дека смртта не треба да ја молат, кога е веќе негде над нив невидлива и пак спремна да влезе во хазардната игра како вечен играч и вечен добитник, да спечали, зашто растеше врз врелината на омраза и ги набабруваше како меури многуте побунети очи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Навистина тој знае да ги цени погодностите!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Го засака и Кире зашто и тој знае да отвори и срце и душа и да привлече.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во овој свет Нумо се чуствува и весело и болно.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Само тој знае какви тревки и корења треба да се собираат за да му го замрачат умот, за да го доведат до некаква рамнодушност спрема сѐ што се случува околу него, да го оттргнат од луѓето и од грижите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тропаат поткованите цокули на Коста, шушкаат скинатите опинци на Кузе.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Така редум, без нишан, тој ги брои купиштата земја и само тој знае да каже кој каде лежи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се подигна и слегувајќи низ благата стрмнина, виде дека полјанката, долу, кај фурните, не е празна.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И ете, јас, како што гледаш, со добро ти велам дека те бара, а зошто, изгледа само тој знае.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ги викна еден ден и им кажа како тој знае дека тие сепак Мартина го задеваат.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тој знае по нешто многу убаво да нацрта, а Фигаро особено убаво го црта.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тој знаеше дека децата така често ги прашуваат, за да ги научат повеќе да гледаат околу себе.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
(Господи, некој да се осмели в очи да му рече дека сметките се расчистени! А тој знае дека не се).
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Математиката е најупорна и најтврдоглава наука, дарагој Семјон, и затоа треба да се почитува!“, вели Иван Степанович и го гледам како си ја полни чашката.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Одговорот е дека тој знае како да лета со авионот, а вие не.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Само тој знае дали спиеше една ноќ, една недела, еден месец.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тој знае, ама не се лути. Дури и се гордее кога го викаме - нашиот Еко.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Кој поп? - Поп Васил, ами кој друг? - Е, така де, тој знае...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ете таков бил Итар Пејо. Тој знаел да брои ама не му текнувало оти магарето што го јавал не го броел.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Колку за чичка Васка да му беше драг Едо сепак тој знаеше дека Марко е претприемчивиот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Авторот има идеја. Тој знае дека најстара на седиштето до него е босот на трочлената банда.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој знае дека Митра се лути, а и мајка му, кога не се прибира навреме дома, а најмногу му се лутат што оди сам на реката, само тој не може да ги слуша како постојано зборуваат за умната, убавата, стројната Пела на тетка Пелагија која веќе ги знаела сите букви, ги знаела и приказните за сите светци (мајка Перса ја учи като даскалица!), а и молитвите ги пеела како поповите во црквите и Чана, неговата мајка ја кажува Оче наш, ама со свои лафови ( Оче наш кој си на небту да ти свети имту твое да ни доа царството твое и как сакаш ти т'ка нека е как на небтту т'ка и на земната лебут исушен да ј ни гу вадин плати ги долговите наши как шо ги плајќаш и на тиа шо ни са должни и не на пикај у гревуви истерај гу ѓаволот), ете оваа молитва и други ги пеела Пела исто како да е поп!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Килимите ги продаваат низ сиот свет, којзнае кој и на каков начин ќе ги користи, а нашите ткајачи остануваат во своите ткајачници и ниту го познаваат светот, ниту пак тој знае дека постојат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)