тој (зам.) - застане (гл.)

Тој застана до Доста, ја фати за раменици и ја заврте кон светлоста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој застана зад Франца, се намршти незадоволно, почека троа, како да смислуваше што да му рече и најпосле го чукна по рамо: - Стоте лева да ми ги вратиш.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој застана дури за еден мал получекор понапред, се сврти некако вкосо, и си читаше мемолејќи со усните, зашто никогаш не беше свикнал да чита сосем во себе.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој застана и седна. Го одрами шмајзерот и го потпре на колено.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој застана и му даде знак на човекот во бел мантил.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој застана и продолжи со поблаг глас: „Напредуваш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој застана и по третпат погледна во часовникот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој застана, но не се врати. Неспокојните очи на мајка му беа втренчени во неговото лице.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Потпирајќи се на една голема ластегарка и со завој на главата, под кој му стрчеа перчиња руси коси, тој застана пред војводата Питу Гули и, гледајќи го право в очи, го замоли да го прими во четата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тој застана, ме погледна, и самиот зина. „Нема вода?“ „Нема“, повторив јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Срцето на Милан силно зачука и тој застана на патеката по која одеше.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Овде тој застана, оти таму каде што мислеше дека ќе има нови зборови, најде само празнина.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Раката му запре, оти мислата одеднаш му се испразни како што се празни дупната мешина.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
По два часа вратоломно возење, тој застана и му го даде мотоциклот на Земанек.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во втората половина на 1944 година, Черчил ја зацртал британската политика на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Од тие причини, тој застанал на становиштето дека се излишни сите натамошни жртви во "игра" што Британија ја губи.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тој застана, го подаде јазикот кон неа и потрча кон пијаниот Русин.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Три карамели... – повтори Зоки и, та што стана! Тој застана и не може да продолжи понатаму.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)