тој (зам.) - е (гл.)

По ова, работодавачот – иако претходно е информиран за ваквиот потег кој би следувал –  сепак, беше видно изненаден кога судскиот курир му достави примерок од тужбата, заедно со поканата за подготвително рочиште.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По неколку месеци оттогаш, во ноември 2005, пресудата е извршена присилно од страна на судот (заб. со старите судски извршители тој е вратен на работа).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Митревски ја прифати прераспределбата и оттогаш тој е повторно во редовен работен однос во НУЦК.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Стечајната постапка има за цел колективно намирување на доверителите на стечајниот должник со впаричување на должниковиот имот и распределба на остварените средства [приходи] на доверителите или со склучување на посебен договор за порамнување на побарувањата утврдени со 170 планот за реорганизација, што е насочен кон натамошно одржување на должниковиот деловен потфат (чл. 3, ст.1 од ЗС).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И покрај тоа што сѐ уште не ги добил своите средства, нашиот соговорник е сигурен во тоа дека нивните побарувања ќе бидат подмирени – а, како што вели, „каматата си тече“, па кој и да ја преземе компанијата ќе мора да ги плати нивните побарувања.6 Тој е свесен и дека допрва им останува доста борба, но дека ќе истраат и ќе ги остварат своите работнички права. 1.  Интервјуто го водеше Горан Секулоски, на 11.III.2011, во Велес.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работодавачот ја испочитува одлуката и, конечно, во февруари 2009, тој повторно е вратен на работа во оваа установа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Стечај или реорганизација над стечајниот должник се спроведува кога тој е неспособен за плаќање.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А бидејќи угостителската дејност е угасната, тој е прераспределен на позиција сценски работник (работно место – кино оператор).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Второстепениот жалбениот суд, по пет месеци – во мај 2004 – со Решение ја усвојува жалбата на „Киро Ќучук“, и истовремено ја укинува првичната пресуда, а предметот го враќа на повторно судење.5 Но, и по повторената постапка, судот во Велес – во март 2005 – во отсуство на законскиот застапник на „Киро Ќуќук“, кој не дојде и покрај уредната достава на поканата за рочиштето за главна расправа, пак носи позитивна пресуда во корист на Авдиќ, која станува правосилна и извршна во јуни 2005.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Потоа следуваат и „вообичаените“ реперкусии за тужителот кој, нели „се дрзнал“ своите 148 законски права да ги бара преку суд: тој е викан на разговор „во четири очи“ од страна на своите претпоставени, со цел да му се изврши притисок да ја повлече тужбата; потоа, откако овие заплашувања на надредените не вродија со плод, тој е шиканиран како „нелојален предавник на фирмата“ и повеќе не му се давани никакви дополнителни ангажмани, коишто претходно вообичаено ги извршуваше и сл.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ха, никогаш со крема за чевли не си цртал мустаќи!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој е потомок на старо аристократско семејство кое со генерации е гнездо на благородни духови и умови!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Велат: Пророкот Илија е заштитник на Македонија! Тој е на небото.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој е исто така лек за многу работи, ние честопати јадеме толчен лук помешан со оцет, вода и сол.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Залудно ќе викам по тате, тој е далеку, во Кочани !..
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој е ’рбетен столб на човекот, скала на еволуцијата, низ која се отсликува нашиот развој, и тоа многу едноставно!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој е херој на безусловната љубов кон животните, бунтовник којшто ќе исчезне со козите во утробата на еден недофатлив рид.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И тој и не е тој. Во сите ликови во кои ми се прикажува тој е тој: големиот национален херој час на една час на друга балканска сила на земјава.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
А лизуркото! Сега го препознавам. Тој е телохранителот, оној сатир на претседателот на Републиката.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Сатирот е унапреден. Тој е тука со овие луѓе меѓу кои се наоѓам и јас.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тоа е смислата на хоризонтот, затоа тој е еднакво оддалечен од тебе и евентуално поширок.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Таков, и како жила и како живо сребро, сиот подвижен, тој е секаде околу Претседателот: додека си го здогледал зад Претседателот тој веќе е пред него.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Тој е Ерменец - револуционер - одговара Гоце. - Бил ерменски револуционер.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Скриена во зеленилото, меѓу големите дрвја, железолеарницата беше готова...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- И тоа ти се молам, пред валијата! А знаеш ли ти кој е валијата?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Море, тој е видра! Ќе видиш, ќе се извлече! - додаде трет.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Вистина, тој е виновен што не смогна сили да ги надвладее пороците, попустите пред ѓаволот, пред суетата, пред гладта за љубов и признателност, ме урна и мене во провалија, но во овој случај, неправедно го навасала неволја.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Едноставно не можеше да се помири со идејата дека тој е човекот што е предложен за Нобелова награда.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Контакт-адресата речиси е обврзувачки дел од мејл-арт работата, но постои и тнр. „еднонасочен“ мејл-арт кој често се одвива на начин и испраќачот и примателот на пораката да не се познаваат, или примателот да не го познава испраќачот; едноставно повеќе-помалку случајно некому му се испраќа некаква мејл-арт порака, и толку, не се бара фидбек; постојат и специјални случаи, тнр. „енигми” или „истраги” кога во мејл-арт пораката (или во низа пораки) се разоткрива некаква мистерија или шифра која понекогаш значи, на пример, само откривање на контакт-адресата, но понекогаш богами шифрите носат прилично дубиозни уметнички пораки (постои еден генијален „поштенски“ роман на мистериозни­от американски писател Томас Пинчон, „Објава на бројот 49“; самиот роман можеби и (не!?) може да се смета за мејл-арт, но во секој случај тој е инспирација за многу мејл-уметници).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа е начин да се преживее, тие се сите тука свои на своето, тој е дојден и заглавен во туѓ град меѓу туѓи луѓе, во туѓа средина во која единствена смисла има да продолжи да ја држи функцијата, инаку е никој и ништо - се правдаше самиот пред себе си, а оној темен дел од желбите ќе се појавеше ненадејно од темните келари на неговата душа и ќе го потсетеше дека се лаже: „Не се прави наивен”, ќе се соочеше со себе си; неодамна самиот пред германските власти ја издејствува смената на Сабтај Салтиел, но и преземањето на неговата функција, стана и претседател на еврејската заедница на Солун.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се почувствува побезбеден и што е најважно, се почувствува повторно важен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој е дефиниран во функцијата „добродетел за народот“.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Не е значи Херцеговецот никаков валкан мангуп од провинцијата, тој е оригинален фраер од нашата метропола.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тој е претворен во огромно градилиште во кое се наѕираат нови улици, авении, плоштади нова архитектура, која целосно ќе се разликува од таа на „Карл Марксовата Авенија“, денес единствено оформена артерија во Источен Берлин...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Навстина, тој е присутен секаде поради автомобилските сирени, писоците на локомотивите, брмчењето на колите пред гаражите, пред паркинг - плацевите, чкртањето на трамваите.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, тоа не е Амстердам. Тој е град на море, на бреговите од морето иако од него морската шир не се гледа.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Близу до Лајпциг се наоѓа Вајмар, а тој е познат по Гете. Но, и Лајпциг се гордее со Гете и секој во овој град, како знаменитост, ја покажува кафеаната каде што Гете пиел вино и го пишувал „Фауст“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И затоа секој што застанал и зјапи во витрините на кабарињата, на бистроата, во бутките со порно литература, во кафеаните каде што се нуди само голотија, во кината каде што се екранизират порно филмови и на чии влезови, за пропаганден ефект, задолжително стои забелешка дека „гледањето на филмот е строго забрането за луѓе под 18 години“, е некој дошлак во Париз, некој турист и гостин од некоја странска замја, кој можеби дошол тука, на „Пигал“, за да каже, кога ќе се врати во својот крај, дека бил на „Пигал“, зашто се смета дека тој е еден од симболите на француската метропола.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Друг таков не постои во Германија или, доколку се јави нешто слично, тогаш се вели дека тој е плагијат на келнскиот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тој е одамна секидневен посетител на берберницата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Уметникот излегува посмирен во салата. Тој е сега наполно уверен дека не згрешил.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој е полн и црвен во лицето, страда од притисок но не може да се откаже од чашето, - се подистави малку со главата наназад, зашто е далноглед и не му помагаат многу ни очилата, а и книгата ја истава со левата рака и ја гледа некако искосо.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ама тој е интелигентен човек, бивш народен учител. Да, да! Учител беше!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но тој е веќе во своето сокаче, еве влегува во портата, ја заклучува како без душа, ја опира со грб и премрува наслушувајќи.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Две илјади динари! Па треба да знаете: тој е добар, многу добар, но тој е трговец, води сметка.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тогаш мајсторот полека ја испружува раката и го прави изнудениот потез со пионот за едно поле пред кралот, зашто тој е решителниот потез во неговата шаховска кариера.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Прстите неусетно му треперат, но тој е смирен.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ама тој е добар, тој пак нејќе да поништува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Син ми, и тој е малку учен како тебе - нејќе да работи селска работа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Противникот има простор, а тој е стиснат и скоро наполно блокиран.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Забележав една голема, стара фабрика од црвени цигли и на едниот крај од зградата огромен, висок ѕид, исто така од цигли.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тој е делумно одбранбен („Ако сум мртов, никој не може да ме убие”); делумно е обид да се потврди поразителното чувство на вина кое ја измачува индивидуата (отсуство на правото да се биде жив).
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Навистина, ако некој ги игнорира овие „длабоко“ втиснати социјални закони, склони сме да речеме дека тој е „неприроден“. 60 Margina #22 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Филмот има малку сцени и крајна рафинираност; тој е модел за правење на сценарија.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Мислам дека стрипот на Кац беше навистина добар.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Мислам дека тој е вистинско богатство.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Четвртиот е Анѓелко. Го викаме скратено Ѓеле. Тој е единствениот во одделението што седи со девојче.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А нема ни зошто: само тој е и жена му.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Цел живот залудно се обидував да сфатам во што битно е осмислен животот, каде е и што е тој, и дури откако докрајчи патот ја осознав таа вистина дека тој е тука, точно во овие коски, кои гризејќи се сами себеси - го изгризаа и него.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ами Ти, сѐ уште си невина рожба човекова создадена за да бидеш вечен и да паметиш бидејќи тој е минлив; ти сѐ уште си невино детенце кое не ги распознава дури ни буквите, не знае ништо за зборовите, не чита песни - Ти, едноставно си - Бог!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
„Тој е повеќе повреден. Камионот удрил од левата страна.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ќе оздравиш брзо... ќе се кренеш...“ рече мајка му и се обидуваше да се насмевне.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„И тогаш, пак клучот на гуша и - слободица мила, ама слободица со ум“, тоа татко му на Љупчо дорече влегувајќи во собата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Толе го виде и се успокои. „Тој е“, — рече и му го покажа на Андона.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Види го, како угич во брави! — проговори Толе уште пред да разбере дека тој е Гоце.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се собраа сите потерни одделенија во Полчишта, се врши иследување и се установи, дека тој што побегна е Толе од Крушевица, мајстор на качиња, букари, самари, ама тие — полчиштани не знаеле дека тој е арамија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој е законот на Толе Паша во Мариово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој е првиот пример на уметник кој не е ни апстрактен ни фигуративен.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ќе може ли таа да се снајде додека тој е отсутен?
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но Кулик не може да го избегне фактот дека тој е човечки субјект. 18 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тој е оддалечен од централното подрачје на градот - од најблиската железничка станица се пешачи петнаесетина минути, а влезницата чини 17,5 долари; на просечниот Јапонец, кој во уметнички музеј оди еднаш на две години, МОТ веројатно нема да му се види ни доволно евтин, ни доволно убедлив. 140 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Можеби тезава држи донекаде и ако го проанализирам нашево секојдневие можам да потврдам дека мозокот не само што е ерогена зона туку тој е и една голема гениталија.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
„Не. Но, тој е мој. А овој“, удирајќи ме по рамо, „овој е пријател. Разбра?“
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
(...) Во Тимбукту видов еден мал Арапин кој умееше со газот да свири на фрула, а педерите- бузеранти и пешкирите ми рекоа дека тој е вистинска личност во кревет.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сепак, тој е антропоцентричен кога прифаќа дека човечките суштества треба да бидат конечно мерило за вистината на уверувањето.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како шофер, тој е безвреден, едвај способен да вози.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Немам намера да ја омаловажам Деридината инвентивност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Да се смета дека Деридината философија е антропоцентрична може да се чини погрешно, бидејќи тој го отфрла поимот за унифициран човечки субјект.25
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој е блед и задишан. Одвај стои на нозете. Се тетерави. Само што не паднал.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но тој е предизвикан и од натчовечки напори, од голема исцрпеност на организмот, а се манифестира посилен стрес...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој е закопан во своето село, има споменик а на споменикот црвена ѕвезда.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Неговото преплетување со дејствието е многу посуптилно, се одвива со допирањето на храната, кое е причина за собирањето на гостите, и, најпосле, тој е оној што со гледањето го спасува барем споменот за страсната врска, по убиството на Љубовникот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој е околу нас, го вдишуваме како воздух, живее со нас како наше секојдневие, од грдо се претвара во убаво, од карикатура станува естетска норма.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
ГРИНАВЕЈ: Тој е извонреден мајстор на текстурата и на поетичното користење на светлото.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Угнетената жена иронично ја заокружува неговата идеолошка аура во најдиректно вжештениот дуел, додека го опишува својот „гинеколог“ со одлики коишто на овој другиот, како шовинист, расист и антисемит, најмногу му пречат: - Тој е Евреин од Етиопија, мајка му е католичка, бил затвореник во Јужна Африка, црн е како пик-ас, а веројатно ја пие и сопствената урина! 40 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Светот е она што е, и точка. И таков каков што е, тој е од најголема неопходност.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Таа е обид да се постави невозможна метафора, и потоа да се работи со неа и да се види дека не функционира. Тој е гнил соработник!
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој е сосема здрав. Лежи на креветот и занесено чита некаков стрип.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Второто навраќање на Боге од Бањи, само за да проверел колку ми напреднала работата, го искористив за да му го соопштам моето мислење дека изгледа токму бабите се најдобро информирани за однесувањето, дејствијата и последиците на смртта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За сите други податоци препорачувам да му се обратиш на Боге од Бањи бидејќи и самата знаеш дека тој е нарачателот а можеби ќе биде одговорен и за погребот“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој е денеска жална пародија на некогашниот „мислител на подиум“, промискуитетниот палјачо на јавната сцена.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тој е можеби симболичен глас на несреќната нација која испаднала од големата историја а својата улога можеби еднаш ќе ја пронајде во малата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во споредба со фолклорно-племенската литература на Таџикистан, нѐ теши нашиот соговорник, српскиот егзотичен писател и литерарен херој се котира сосема добро.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тоа тој ми помогна да ги исечам јаболкниците околу куќата и да ги поставам рефлекторите, тоа тој ги постави стапиците и јамите, во кои запаѓаат ноќните посетители, тоа тој ме снабди со оружје.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Полковникот е одличен. Тој и досега би служел, но се повреди во експлозија на некој таен објект и од тоа време тој е молчелив и замислен.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Не верував дека и тој е само убав и светол балон што неочекувано без бол ќе прсне пред тебе во ситни неупотребливи парчиња на збрчкана гума.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој е повеќе од сигурен дека таа мажачка е грешка и дека нема да излезе на добро.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но крвта што потекува е ѕидарска крв, тој е син, тој е внук, тој е правнук, тој е праправнук на ѕидарите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
(Од сите мои познајници, единствено покојниот Ренди Накајама успеа од прва да го сфати упатувањето на Зад шумата; тој е оној што мене прв ме научи.)
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во вашето доживување, тој е фраериштето, падобранецот, дечкото од маало.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако нам ни изгледа мртов и неподвижен, тој е многу жив, има свој состав на слоевита земја.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Човекот го нема на ниедно друго место: тој е внатре во луѓето, скриен, осмислен но оддалечен од твоите очи! - мудро одговори старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Кога човекот вистински живее, тој е како оној прасков цвет – зборуваше старецот, покажувајќи еден од многуте цветови на дивата праска што сееше миризба над нивните глави.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој е како фатаморгана, низ него со поглед можеш да поминеш: тоа е безбројната, бесформната содржина на ништото кое постои, се движи, зовриена движечка сила што го тера телото да се движи.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Човекот не може да лета, тој е прикован за земјата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Човекот кој е секогаш во конфликт со околината, нема услови за убав живот: тој е полн со отпор, омраза, напнатост.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Гарванов, според нив, требало да се откаже од мислата за ослободување и свечено да изјави пред Судот и пред присутните дека тој е член на ЦК на МРО, со што би извршил голема агитација меѓу туѓиот свет во полза на македонската кауза.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Навистина е срамота ако така ви рекол... Знаете тој е ΝΤΟΠΙΟΣ...26
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Значи, тој е во постојана врска со неа, освен ако за тоа не му кажала тетка Рајна.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
За киберпросторот. ТЛ: Како ти би го опишал киберпросторот, како матрица или како халуцинација? ВГ: Да, тој е консензуална халуцинација што луѓето ја создадоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тот е, значи, татковото друго, а едновремено и субверзивен момент на неговото надоместување: „Богот на пишувањето е значи едновремено негов татко, негов син, и тој самиот“. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 15
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како последица, тие создаваат свет. Не вистински место, навистина, не простор. Тоа е апстрактен простор.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не поретко тој нѐ импресионира со својата техничка виртуозност и го привлекува нашето интересирање со своите иновативни експерименти што ја возбудуваат публиката, навредувајќи нѐ со својата безгрижна незаинтересираност за светоста на уметноста и за митската фигура на уметникот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеби поради неговата упорна индивидуалност, тој е веројатно не толку игнориран, колку занемарен од критичарите, кураторите и историчарите на коишто честопати им делува „болно еретично“, како што вели Peter Schjeldahl.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во светлина на обновената уметничка фигурација, се чини дека тој, како добар домаќин на своите современици, го подготви патот за враќање во живот на обидите за синтетизирање и помирување на фигуративната ликовност и експресивната употреба на медиумот - навистина, голем број од Риверсовите платна од 1950-тите и 1960-тите, во контекст на современите слики делуваат фантастично свежо и витално.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговите експериментални техники и присвојувањето на ортодоксните медии сега се општи места, и никој не се буни премногу ако уметничкото дело е сирово или измешано, сѐ додека уметнковата мотивација е силна и неговата сериозност не се доведува во прашање. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 234
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тот не само што го надоместува живиот јазик, туку освен тоа е задолжен за мачната работа на мерење на срцата и душите на мртвите; тој е бог сметководител, кој освен тоа е изумител на игрите на среќа и криптограмите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со опрема, тој е како да можете да се согласите да ги споделите истите халуцинации.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе ти раскажуваше легенди. Тој е вистинска ризница.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Помогни тато, шепотам, помогни ми. Но не гледам и не слушам ништо од него, освен стисокот, а и тој е невидлив, обвивка од топол воздух.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Потајно насетувам дека бесот, со кој тргнал кон Виена, е всушност насочен кон тамошниот стар психоаналитичар: бидејќи тој е неговиот вистински и главен непријател, философ кој ја раскринкува неврозата, голем разбивач на заблудите, некој кој знае што е што и добро ја познава изворната генијалност.’“ Потоа го остави написот на масата, и рече: „Со колку суптилна иронија Ман го напишал ова!“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Од тоа што ми го прочита точно е само она ‘стар психоаналитичар’.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ние сме должни да го милуваме нашиот јазик, зашто тој е наш исто така како што е наша татковината.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ни еден српски воспитаник, особено ако тој има живеано во Србија, не само што не им верува на Србите дека тој е Србин, туку и ги мрази за нивниот шовинизам и ги лаже за да си ја достигне само целта, да добие образование.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тој е наполу направен.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тој си спомнува како во едното училиште го уверувале дека тој е Грк, во другото – дека е Бугарин, а тука – дека е Србин.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
54. Додека во овој прилог, пишуван пред донесувањето на Мурцштегската програма за реформи во Македонија, Мисирков условно и привремено дури и ја допушта дејноста на постојните црковни организации, во другите прилози во книгата тој е веќе против каква и да е туѓа ” црковно-училишна организација или институција на пропагандите на македонската територија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Само во онаа мера во која феминизмот е повеќе од едно прашање на специфични реформи тој е аналоген со комунизмот од деветнаесеттиот век.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
И со својата постојана грижа за земните работи, со своето внимание кон него, со телото и со душата своја, таа го осветува, оти само преку неа тој е весел во својата тага и имотен во својата беда.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Имаш некој динар, педер?“ беше прашањето по кое знаеше дека таа вечер излегува со девојката, а кога ќе го прашаше: „Кога си утре на училиште? “, знаеше дека брат му сака да ја донесе дома и да бидат сами, за да водат љубов наутро во собата која ја делеа двајцата, додека тој е на училиште, а неговите се на работа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Можеби за миг погледнал во избраникот на игуменијата Минадора и можеби видел дека тој е третиот што ќе му помогне на качарот Никифор да ја смени скршената оска: така е, тој мајчин син бега од неволата на болниот Неделко, се прави удрен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не, јас веќе никому не ќе пуштам крв, рекол со напнат глас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Кажи му го тоа на Проказник. Тој е башарија. - Ако не помогнеш ти ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Клун на птица можеше со еден удар да ми го ископа срцето, штрковите можеа да ме приковаат за земја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но не се вратив за тоа. Неделко Шијак е болен. Не се фаќа за нас благословот на игуменијата. Навистина не сме му мили на господа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Проказник клекна до мене. „Тој е зад ридон, така ли е?“ По белегот на лицето му се лизгаше жолтеникава шурка сонце.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој е еден од оние кои може да даде најголем придонес во создавањето интерес за развивањето симпатии кон мајчиниот јазик.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тој е насмевнат надмоќно, гледа првин во вратата зад која побегна Иван, па потоа кон собата на Неда. Вади цигара и пали.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Влегува Методи. Тој е задишен од трчање. Одвај зборува.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ИВАН: (Оди до прозорецот и проверува.) Тој е.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„Замислете си, - ќе речат жените, - Тој е дотолку неук, што не може да одигра партија вист!“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој е последниот „голем“ манирист на европското сликарство по Тинторето и Греко.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Извесно е: мајсторот на оваа мистериозна авангарда околу 1620-та, дошол од Мец.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Имајќи пари и вујковци, тој веќе има право на неукост и на среќа, но, картите му се неопходни: без нив, тој во најдобрите куќи ќе биде мртовец и него ќе го посочуваат со прст, како да е бегалец од оној свет!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Како ќе живее тој таму сосема сам, без неа? Па тој е уште толку мал.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Над него и под него е само простор и тој е сам во просторот, без тежина, слободен како птица... .
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Овој секојдневен џагор на животот зад ѕидот создаваше во него илузија дека меѓу него и оние таму не постои камена преграда што ги дели и, едноставно, тој е неразделен учесник во нивниот живот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И уште шеесет сантиметри потоа остануваат.. . па тој е близу, сосема близу.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Зошто е сега овој немир во неа, па тој е уште овде и ќе биде овде цел месец уште.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Навистина, тој е затвореник и токму поради тоа можеби е огорчен, а оној другион е слободен, но му е тешко и нему.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Овој збор е туѓ, тој е име на некаков лукав и силен соперник што ѝ го одзема милиот човек.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И тој е јунак на моите раскашавени соништа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сите наредуваат и сите се само едно и тој е сам.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Затворен зад овие ќепенци, изгризани од црвите, тој е многу осамен и тажен.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој е отскоро дојден, некаков интересен Французин од Ломбардија. (Да (за него слушал повеќе работи), помошник-директор на банката, има жена убавица (за неа знаат сите мангупи во градот).
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој е само еден понизен роб на својата ограниченост, кој зад заклоните и преправањата го крие својот страв.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А тој е необично отпорен на нивните налети.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А свршеницата не се огласува на неговото довикување зашто тој е во темнината, а таа е таму откаде што блика светлината, нема да дојде, а тој нема очи да ја види... останува само во неговата душа...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој е, значи, пак овде, меѓу ѕидовите налепени со мрак.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Човекот се смешка зајадливо и кисело, потоа се мати и распливнува во сивкава замреженост и пак е јасен и жолчен (чувството дека го загледуваат). Тој е во него, но тој не е друг туку Етхем-паша.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Не е точно!” збесна Профим. „Тој е овде роден... Ако си заборавила, ако ти е сматен умот, можеш да се потсетиш... Можат да те потсетат и фотографииве...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Му доцнам на големото, нервозно е, а јас мотам низ главата, како изгледа невработена со мобилен, па глумам глува и го муабетам пријателов, оти ми спомнува казна за на лице место, па како тој е всушност разбран, па како, не дај Боже, колегата од колата да излезе, двојно ќе ме кошта.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ама тој е веќе остинат. Како да бацувам некој студен камен, некоја мраморна гробница.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кажи ѝ на Уља дека Мирче не е во Америка, туку и тој е војник.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Тој е предавник, велат, и за него нема враќање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ех, тој е од големото Добро Утро, ќе рече некој од луѓето по патот, по цел ден квачи јајца.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А мажот си е маж: ти бара да му ставиш, да му постелиш, да му одиш по бесот. Не те прашува дали можеш. Тој е секогаш поуморен од тебе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Недалеко од нив потпрен е на пенушка, црна и згрчена како ѕвер, книговодителот Стојан. Тој е потпрен в ноќ и во мисли.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Пушти го, жено! Тој е свој човек и немој ти да му го солиш паметот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И вториот брат не се побунил, оти веќе мислел на жена си да ѝ каже сѐ кога ќе се врати, а единствено најмладиот се противставил, оти секогаш го почитувал дадениот збор.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сега тој е во нејзина превласт; впрочем, не знаејќи дека писмото не е кај него, тој ќе продолжи со своите уцени како сѐ уште да го поседува.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Министерот, мислам, има напишано труд за диференцијалните пресметки. Тој е математичар, а не поет.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да не донесуваме сами никаква одлука, браќа мои: да му оставиме на Случајот да избере, зашто тој е раката Господова.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И тој е надарен со физички (андрогин), темпорални (бесмртност) и духовни (свест) одлики што го разликуваат од обичните луѓе.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Фараонот О, о, застана! Мириса на клаустрофобија. Тој е среќен.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Совет: Кажи А, ќе ти биде полесно. Тишина. Кирил и Методиј се идиоти за Неа. 102
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во оваа смисла тој е потполно квалификуван да настапи како оној што ќе ја изврши иницијацијата на својата soror mystica, Невестата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тој е овде, во мојата ординација. Епицентарот! Не знам што да правам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Јазикот не е возило што ги разнесува комуникациите напред-назад меѓу индивидуалните умови; тој е координација на физичките околности меѓу членовите на една социјална група, што го задржува структуралниот интегритет и на социјалната група и на индивидуалните членови на таа група.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Земајќи ги предвид сите овие поединости, мислам дека нема да биде претерано да се предложи хипотезата дека со изборот на овој псевдоним Duchamp имплицирал дека самиот го достигнал статусот на посветеник.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Меѓутоа, тој е како јаболкото на Ева, забрането овошје.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тој е нивното духовно богатство. Тој ги соединува и си оди.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Прекрасни две недели, со прекрасен човек. Всушност, тој е забранетото овошје. Како што го епитетирав пред малку.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Тој е, само тој е и никој друг, - доаѓаше гласот на Оливера Срезоска, таа сѐ уште не можеше да се смири.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ќе го одвикнеш ли пијаницата - и тој е готов, се свиткува. Слична работа беше и со Аритон Јаковлески.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И пак во бунилото ја гледа Марија крај него во болничката соба која дошла да го земе дома бидејќи тој е излечен и оздравен.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Кога Човек не е сам и сувата трева е повесела.“ Се ловеше : со потсмев пееше на црковен начин, како проповедник. „Тој е сакат, Мироне“, пак рекоа долждалците. Мирон не ги чу.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тој е свет човек, чува од зло.“ „Не сме сонувале“ , му рекоа „Видовме голема челична каса, зашто прв пат кога те баравме згрешивме и затропавме на неговата врата.“ Застана; гледаше со неверување.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Моларната опседнатост Делез и Гатари ја нарекуваат параноичко-фашизирачка: „Параноикот масите ги претвора во машини, тој е вештак на големите моларни единици, статистички формации, глутнички творби, организирани масовни феномени”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Да, да, се разбира. Го знам јас Г-н Стерјо Пикулис, тој е еден од главните финансиери на оваа модна ревија.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
- Тој е претставникот на Социјалдемократската партија? - Ако, ако е! Ама што се развикал!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој е - Јас не те прашувам за програмата, ниту за партијата. Кажи ми од кој фис (племе) е!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Поради неоснована клевета кај Французите, наводно дека се дружел со непријателите на Французите, тој е отпуштен од службата, дури и уапсен, но оставен да лежи во Командата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со нив дојде трет, куц човек со хармоника (молеше да не го викаат Циган, ни Ѓуптин, ни Манго, тој е Ром).
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Навистина, тој е само вечен, неговата големина лежи во сѐ и над сѐ, безимен е, додека она што му припаѓа има само едно име и презиме - Богдан Јанков.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во досието на службите тој е заведен како Пламенчо Насков. Јасно е, нели? Тој е легитимен сопруг на жената со која разговара.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Твојот ум ме привлекува. Тој е сличен на мојот ум, само што си ти, ете, ненормален.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој е можеби осамен во тоа верување, а ако е осамен, тогаш е и луд.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој ѝ раскажа за необичната блискост што постоеше, или изгледаше дека постои, меѓу него и О'Брајан и за поривот што му се јавуваше понекогаш едноставно да му пријде на О'Брајан, да му соопшти дека тој е непријател на Партијата и да побара помош од него.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Парсонс продолжи славодобитно: „Моето дете било сигурно дека тој е некаков непријателски агент... можеби спуштен со падобран, на пример.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На сликата се гледа дека тој е облечен во долго црно палто, кое се нарекувало фрак и дека носи една необична, светликава шапка обликувана како ќунк за шпорет, која се нарекувала цилиндар.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури и сега беше сосем можно дека тој е само многу зафатен човек, кој нерасположено се прашува зошто го прекинуваат во работата. Никој не зборуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никој никогаш не го видел Големиот Брат. Тој е лице од плакатите, глас од телекраните.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
4. ШТО САКА НЕКА БИДЕ, ТОЈ Е УЧЕН ДА ТРПИ - и невин, од виновните на срамен столб качен, од честа испокината сурат циркуски ќе скрпи, па другите засмевајќи ги, самиот ќе плаче...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Сестрата на шоферот му го подала бебето, мислејќи дека тој е таткото.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Осеќавав, макар да бев тргнала најблиску да одам, макар да сум заодела да слезам само до водата на езерото долу, да, осеќавав, велам, дека тој е некаде тука близу.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
ПЕЛИСТЕР (2601 м), највисок врв на планината Баба - која се протега помеѓу Преспанското езеро и Битолското поле; тој е најдоминантен врв во овој дел на Република Македонија, од каде се простира широк и прекрасен панорамски видик.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Тој е сепак многу добар и те обожава.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ако на вработеното инвалидно лице за кое се користени средства му престане работниот однос или работодавецот го намали бројот на вработени инвалидни лица на неопределено време, тогаш тој е должен во рок од 8 дена за настанатата промена да го извести Заводот.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Исто така, тој е должен, во рок од три дена, да му ги врати и сите документи што му ги доставил кандидатот, како доказ за исполнувањето на бараните услови за вршење на работата (чл. 27, ЗРО/05).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
За да се обезбеди непристрасноста на инспекторот при спроведувањето на инспекцијата, со ЗИТ (1997) е пропишано дека инспекторот не смее да врши надзор кај работодавецот каде што тој или член на неговото потесно семејство е сопственик или сосопственик, член на управниот одбор, директор или каде што тој или член на неговото потесно семејство имаат материјален или друг интерес, додека, со цел да се обезбеди извршувањето на обврските од негова страна пропишано е дека тој е одговорен ако пропушти да изврши обврски или да преземе мерки, кои по законот бил должен да ги изврши, односно преземе, во постапката на надзорот (чл. 9).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
И тој е родител... И тој има женска челад.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тој е ситуиран, добро заработува. Нема да зависат од никого. ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Па тоа е вистина! Тој е! Хелвиг! Тука пред неа! Со цвеќињата!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Попот се откажа и од ќерка си Бисера што го прибра Крлета и еднаш, кога таа отиде да го види, да му ги земе алиштата за перење и да му занесе едно грне кисело млеко, толку го налути кога му рече в очи оти тој е крив, а не Крсте, — го грабна од полицата грнето, и го удри од глава и ја истурка низ врата со полна уста клетви: — Еве откаде дуел ветерот шо ми го подветрил детето, да даде господ нека срдешница да а вати!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И тој е еден од адетите, та не може да се изостави ако се сака напредок.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Толе не се пофали оти тој е најарен, но ја кажа правината дека Крсте Попов, иако е во трето одделение, поарно знае од Трајка Јанов и другите од први клас и го викат учителите да им раскажува кога овие не знаат некоја лекција, за да се засрамат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој е дух... - му велеше таа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Таа млада, а тој богат таа згодна, а тој грд има пара колку сака само алат нема тврд Тој без пара, таа стара тој е згоден, таа сама има само секс без љубов лоша драма крајот шкрт Тој без пара таа бетер тој е згоден, таа гром нема пара има љубов следи брачен бродолом
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
ФИДАН: (Донесува тава со грав). Ајде, да вечераме!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Навистина, тој е домаќин, тој се прашува... Ама, јас сум му мајка!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Да го суредиш! Ене ти го Уредот. Тој е за работници. Што не го носиш таму?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Неговиот речник е далеку од нежен, неговата мисла е остра како жилет, неговата логика е ненадјебива, а тој е безобразен без пардон.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Како и да е, во тој замок-каде-и-да-е, една од забавите на исто така (како и господинот Сенка) непоимливо осамениот Призрак се бес­крајните прошетки од скулптура до скулптура, од слика до слика, гледајќи го (осветлувајќи го!) сето она што, на некој начин, не може да биде тој самиот; т.е. доволно згуснат за да биде фор­ма, доволно собрани тие честички светлина (од кои е составен господинот При­зрак) за да биде целина, суштество, а не некој вид на вампир осу­ден на талкање меѓу мртви предмети.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Никогаш не нѐ напуштил, тој е на земјата!“, велат едни; „во најдобар случај, глупаци, тој е само над“, велат други.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
По секое мерило (ако го отфрлиме неговото искривено, бизарно чувство за хумор), тој е американски уметник барем исто толку колку и Чаплин (Chaplin), и покрај фактот што е роден во Англија.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како, на пример, кога на главата на боксерот ќе истуреа цело шише шампањ, во 13 рунда, доколку тој е малку зашеметен. 22 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Оди до масата, зема од кесето јаболко, загризува со уживање. запознавање... F-дур Тој е висок убав маж во избледена облека, црномурест, со брада, има црвена линија на вратот: - Простете, ве молам...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Но силно се изненадил кога видел дека тој е истиот оној младич што пред неколку години му послужил како модел за ангелот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Бара многу работа, многу негување, вајвење како мало дете, штитење од болести, од разни марази... - отпивна отец Иларион и рече: - Тој е првиот пијалок што е јавен на земјата. И првиот лек.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Престанете да пеете. Тој е пијан. Може сѐ да стане. Еден куршум, два, и готово.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Хегел го критикува либерализмот, зашто смета дека тој е извор на вечни општествени смутови и нереди.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
- Чашата од прстите на Роза се измолкна но не се скрши. – Да, тој е таму.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Помеѓу нечитливите податоци, во заглавието на листот, за првпат прочита оти и официелно, тој е Раде Ич, (името на војникот - сигурно беше пренесено од матарката), а под името, беше назначено она што веќе го тормозеше неговото тело; дека станува збор за тежок воен инвалид.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
-Тој е шиптар а притоа и женет. Неговата жена ме посети: ме замоли да ја упатам во намерите на ќерка ми.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дедо Геро за него велеше: - Тој е исправен тука за да ни каже дека колку и да сме меѓу свои луѓе, сепак дома не сме.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Мартин му ја прегрна раката, се поткрена кон неговото уво и шепна: - Тате, тој е! – рече и пак ги почувствува сите студени морници како му јурнаа по малото топло, тукушто разбудено тело.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А кога ќе погледнат пред зградата – тој е пак горе.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Кога ќе дојдат кај Лидија – тој е веќе пред зградата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тој е можеби исто толку познат, колку што е познат и прочуениот бербер од операта „Севилскиот бербер“, но за жал, овој Фигаро нема никакава врска со берберскиот занает.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Кога ќе дојдат на балконот – тој е кај Лидија.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Ќе биде, Зоки. - Не. Јас прв направив човек и тој е најдобар.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Кога ќе наѕирнат во шпајзот – тој е на балконот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Кога тие ќе појдат во спалната – тој е во шпајзот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тој е навистина познат и славен, а на славните им требаат убави имиња, но Фигаро беше од оние што не обрнуваа внимание на тоа.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И внимавај на нашето синче, богами така му реков, внимавај на него, тој е во опасно време.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Козакот станал многу попретпазлив кога слушнал од татко ти оти и тој е од Новодеревјановское.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
(Се разбира, сега, иако малку доцна, сепак сфатив, дека татко ти посакувал да покаже дека и тој е чедо на животот па токму поради тоа, тој проклет живот не смеел да се однесува кон него толку сурово, и везден да го казнува).
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Едноставно избегнал да ѝ го спомене името на својата убавица.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ќе си поиграат поединците со ваквата дарба извесно време, а потоа наеднаш изненадени и самите ќе откријат дека дарбата ги напуштила, а некој, на кого дотогаш воопшто не му обраќале внимание наеднаш ќе се јави и бесрамно ќе објави оти токму тој е единствениот кој е надарен со поглед во иднината, и сите поранешни јунаци, избезумени, ќе слушнат дека тој, новиот, всушност ним им заповеда и дека бара од нив часкум да се свртат назад.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Зората во моето поле е како виолина напрегната Ридовите молчаливо руменеат како мислата на мене а гулабите играат во синевината како нашето чекање Виолината го крие во росата цвркотот на будењето Тој е како твојот смев набрекнат во младите гради Сонцето заигра по жиците и плисна млеко на музиката по сонливата трева Зората се кикоти и примира од смеа...
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Тој е заштитен со својата волтажа, како галванска купола, од секакво надворешно разорување.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тој е единствен во својата способност да каже сѐ и сепак да го сочува своето јадро на неприкосновен интегритет.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ќе му ја врати ли тепсијата? Алергична да не е на ореви?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Излишно беше да стане и да ја кара глувата баба, затоа што таа почнуваше да плаче и да се жали како тој е неблагодарен, како таа го израснала, пелените му ги перела, млеко му греела во ниедно време, работела и дење и ноќе само за тој да стигне до комфорот во кој е сега, само за да има нешто да му остави, барем едно станче за кое нема потреба да печали со толкави маки како што печалеле таа и татко му.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тој е веќе убиен, вели Лазор Рогожаров.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние ги вртиме главите, мислиме и тој е од безбедноста.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој е на едниот крај од чекалницата, а јас на другиот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој е дури онаму, не се догледува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој е, си мислам, ме виде од прозорец и сега ќе истрча на улица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Први се Коста и Атина Папастојку — тој е без една нога, а таа без една рака, и тоа ги зближило.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И тој е заколнат, ми вели Оливера, ѝ свети долгунестото лице меѓу пуштената коса, црна како ѕивт.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ко спомен тој е на деветстотрета, на Прохор Пчински, на Мечкин Камен, о, расти, цути Републико света, во гордост веј се, алово знаме!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Значи тој е задржан од страна на господарот на ветриштата и волшебникот Желбоноско!?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Всушност, тој е тој што ги знае сите јазици на сите животни и неживотни со кои мора да општи.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тој е сигурно единствениот кој владее 25 (и со зборови дваесет и пет) јазици.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во исто време, Министерството за надворешни работи го подготвило материјалот што требало да му се достави на британскиот амбасадор во Софија, Рендел, во кој, меѓу другото, стоело дека: "1) користењето на Македонците во никој случај не треба да го компромитира британското претставништво во Софија и 2) ние на Македонците не им даваме некои љуи про љуо во форма на некакво уверување во однос на нивните територијални аспирации".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во испратениот допис тие се осврнуваат на телеграмата на амбасадорот Рендел од 13 јануари 1941 година во која тој сугерирал дека Британците „би требало да ја употребат ‘Македонската револуционерна организација’“ и дека „сега тој е многу поубеден во својата сугестија отколку претходно“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тој е премногу паметно и силно дете. Вистински вундеркинд. Во основно училиште беше најдобар по математика, физика, хемија, физичко и музичко.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Јас, јас знам еден Ташко, ама тој е од Крчишта...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој е лош и бездушен. Многу ми е жал за Ленка и Марика.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој е вчудовиден и од истрајноста на противникот и од тоа што бункерите издржаа едно толку жестоко бомбардирање.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Кој? - Па тој, Маркс... Тој е учител на пролетарјато и тој го измислил комунизмо...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој е контраш. Тој е од кулаците. Имај го на око.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тоа е Аврамовата колиба.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
По гласот Мече позна дека тој е или негов врсник или малку постар од него.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
СОЊА: Не му е тоа од сега. Тој е така скроен. Каква мајка, таков син.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Стани Кристина, движи се, те преколнувам, одговорна си за својот живот, тој е како оган, мора да се чува, не си во прашање само ти, во прашање се некои свети небесни принципи, не знам како да ти објаснам, те бацувам и те молам и те сакам, стани, оди. Ќе пропадне светот, никој не прави ништо.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
А притоа не заборавете една битна компонента – тој е Словен.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Агресивно е од мене да го кажам првиот впечаток, но тој е таков.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ДИМИТРИЈА: Има тој други мисли. Тој е филозоф.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
И не го сакам веќе. Тој е неправеден, - липав навредено.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Мајка ми има дезодоранс во купатилото, а и тој е спреј, па веројатно може да успива, - му реков.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тој е стар, ама сѐ уште е силен и може дамче дигне во воздух...
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тој е пример за тоа дека и без завршен факултет може одлично да се живее, иако баба ми Санда често со жалење раскажува дека „Ванче нејзин“ бил одличен ученик и дека уште малку испити му останале до факултетската диплома, ама, се фатил со лошо друштво и сѐ баталил.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тој е јунак, а ти најлошата тетка на светот, - гневно си мислев, посакувајќи да го имаме вистинскиот спреј од Љубета и да ја прснам за да заспие, па да спие сѐ додека се вратат моите од Кан.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Тој е водачот, Крвник го викаат, а вистинското име никој не му го знае, - шепна дедо ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Татко ми беше многу фер човек, кога дозна дека татко ѝ на стрина ми работел кај еден Србин, тој ѝ рече на стрина ми: Да одиш да си го земеш татко ти, тој е стар човек и да си го гледаш тука, има за сите леб.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас спијам со него, касајот го делам и тој деца ми прави, ама штом вчера и чумата се јави во комшии, од ум не ми излегува дека тој е нашата невола, зашто се греши пред светецот, и треба да ја добие заслужената казна. Котел не му гине, нели оче?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Тој е наш мртовец“, додаде. „Сега веднаш овде ќе ни го дадете!“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ама ако ти кажам дека тој е избеган од манастирот Свети Ѓорѓија-Горг, сѐ ќе ти биде јасно.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Во некои стари карти и ракописи пак тој е именуван и како Бајково маало.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Та и тој е човек. Знае како се бунтува душата, како мозокот на човека му кркори на таква закана.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ама, ако мораш, цвеќето мирисни го и фрли го, а од амбарот повеќе земи одошто наполни - ете, тој е советот.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој е тврд човек, убаво го знаат најблиските.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Помислив - тој е задужбина на нашиот големец Исхак-бег, голем амам е, воздухот таму е пријатен, ѕидовите не се потат, нема влага - ајде, нека оди!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој е човек измама, во себе заклучи авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој е диригент кому му е потребно често да го удира камертонот од нешто и повторно да го наслушне, да го фати тонскиот тек со кој концертот ќе продолжи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Ама тој е мрзлив! Тој цело лето свири, а не работи! - рече една стара, итра мравка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Да го викнеме Штурчо! Тој е добар свирач. - Штурчо! Штурчо! - се развикаа мравките.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Некаде по 23:00 часот јас објавив дека ќе си одам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ја одмеркав кратко и ѝ одговорив: - Не вреди, тој е студент, за него ние сме „мрсулки” и „мочли” – а во себе си реков: Па, тебе ќе те запознавам, погледни се каква си, знаеш ли ти каков е брат ми и какви девојки се вртат околу него?!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А брат ми, ох, тој е башка приказна!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Како да заборавил колку многу се нервираше кога бев помала и кога му буричкав недозволено во собата и низ фиоките, сега тоа истото мене ми го прави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)