тој (зам.) - воздивне (гл.)

Тој воздивна уште еднаш и замолче.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Му признаваат дека не умеат да пливаат; тој воздивнува, мислев дека...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во колибата сега се слушаше само придушениот плач на оној покрај ѕидот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тој воздивна. На неговата смуртеност не прилеаше тагата во очите.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тој воздивна и просаска: - Мила моја, нешто не е во ред!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)