Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Ретки злобници потајно тврдеа дека тој бил уфрлен шпион во Козар маало, постојано соработувал со властите, а сега сите ги оставил на цедило!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Како дете тој бил многу пргав и непокорен, правел многу белји, та татко му честопати морал да го казнува и со ќотек.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

А во училиштето исто така бил прв.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Се разбира, тој бил изненаден од едно вакво барање, но не можел да не го поврзе тоа со неговата ситуација, со „мувата на капата“, со Ерменката.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Еднаш отишол дедо Доне да го посети, но прадедо ми не си го познал синот (мојот дедо) бидејќи кога го оставил тој бил момче, а кога по долго време го видел тој веќе станал маж.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Според другата теза, Мартон имал мозок, но во моментот на смртта тој бил отстранет.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Разбрав дека тој бил сликар - аматер.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Зашто, некој прадедо, пред педесетина години, тој бил производител и трговец на розово масло, враќајќи се дома, пеплосан сиот од бес, застанал пред прагот на собата и со сета сила го фрлил среде посланиот килим шишенцето со розово масло и извикал: - Та мене ли ќе ми кажат дека тоа не е чисто масло!...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

И сега го порази едно чудно чувство дека тој е одамна тука, дека тој бил отсекогаш тука, покрај Франца и Рангела, и дека судбината му е неразделно вплетена и еднаква со судбината на овие луѓе.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Излезе дека тој бил познат со покојниот му татко на Пискулиева и дури, може да се рече, пријател.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Го сакав Дали заради остриот изглед на неговата архитектура - Кирико е многу сличен - долги сенки, бескрајна далечина, линии кои се собираат во перспектива...лица без облици.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

•Во книгата која ви ја посветија Вам, Ерик Ромер и Клод Шаброл говорат дека Вашата прва идеја била од Опседнат да направите многу пооткачен филм; на пример, директорот на клиниката требало на табанот да го има истетовирано Христовото распетие, за да го гази на секој чекор, бидејќи тој бил голем покровител на црните миси, итн...

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Најмногу оделе и тргувале на островот Бисерна Школка, бидејќи тој бил најбогат со бисери.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

ТИКВЕШКО ВОСТАНИЕ

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Тој бил поделен и подложен на денационализација и асимилација.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Тој бил свесен дека барањата за независна Македонија, „би биле загушени со сила од Грците, кои сигурно би се дигнале од цела Грција за да ги загушат“ бидејќи Грција била “ доволно сиромашна... за да ѝ се земе една од нејзините најпродуктивни територии“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

- А што си видел? - Ништо, ми кажувале. Син му на дедо Иван ми кажувал. Тогаш тој бил на наши години.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Јас не сум бил, ми кажувале. И тоа дедо ми. Тој бил.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Сега ја замислуваше Рози мртва и не беше потрсен од тоа што таа беше мртва или од фактот дека тој бил причина за нејзината смрт.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Во своето време тој бил најдобар ѕидар на камени мостови, но не била само неговата вештина тоа што ја спречило Луда Река да не ги зграпчи столбовите на мостот и да не ги проголта неговите сводови и потпори.”

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Сигурно тој бил испржен за него и оставен в рерна да е топол.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Се разбира, во мислите му реплицирав.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А мене ме изненади токму таа констатација: дека одговорни личности не ги споделувале неговите гледишта.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Не бев“, рече „и токму заради тоа бев несреќен.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Му реков дека многу би сакал тој да ми објасни што токму се случило помеѓу него и мајка ми.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Понатаму, од нејасното излагање на Кожинката произлегуваше дека тој бил изненаден од ставовите на некои неупатени другари кои ги застапувале тие поинакви сознанија.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Дури и си замислив дека му го поставувам неизбежното прашање: „Дали навистина вие досега ниту еднаш не се посомневавте во своите наоди и тврдења?“

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Го прашав дали случајно и тој бил ранет .

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А со кое право можев да го кажам тоа а Иван да поверува, кога и мене напати, без да очекувам и без да се надевам, луто ќе ме каснеше сомнението!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Во тој случај на што ќе личеше моето објаснување дека тој човек е постојано со мене и покрај мене во сите овие години, а тоа значи дека тој бил и со Иван, со неговиот син?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Девојката што ја запознав во куќата под Сина Скала најмногу време им посветуваше на ранетите“.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

АНЃЕЛЕ: И татко ми е од тие што се прават Бугари. И тој бил во Бугарија.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

АНЃЕЛЕ: Тој бил голем. А и многу години кај што бил отиден.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Фаерабенд се запишува во офицерска школа, надевајќи се, залудно, дека тренингот ќе трае повеќе отколку војната.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Борејќи се против (всушност бегајќи од) Русите во 1945 год., тој бил погоден во рбетот.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Таа тоа не му го кажала на својот маж, но, во нејзината душа започнала да се раѓа една ваква мисла: да го напушти мажот токму поради тоа што многу го сакала и што тој бил многу добар.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

А сепак тоа идилично постоење не ја намалувало тагата на Рајнер.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Раснел близу до Минхен, а доволно длабоко во природата; додека татко му сликал, тој бил покрај неговиот штафелај по полињата, до потоците и во шумата во околината на домот; остатокот од денот го минувал со мајка си, која понекогаш му читала поезија и му свирела на пијано.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Земјата ни е посна и песоклива. Не ќе има што да се меле. Камења камен не дробат.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Зад живите со фесови и со чалми се движеле костури со по една своја коска во жолтите шепи за одбрана на најмладиот од дружината.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но тој бил и останал љубезен и со насмевка на младоженец пред прва вечер во која тој само ќе го повтори она што го научил на тајни среќавања.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тој бил посник, светец. Тој, не дедовците на некој друг.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Според него, тој бил плашлив и недораснат да ги води запрегите и, освен Кукулино, познавал уште само неколку села.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Најпрвин таа се тргала од него и се лутела што ѝ здодева, не била таа не знам каква секој да ѝ го попречува патот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Ќе работиме и за другите села, се замешал вториот; и тој бил Онисифор, само со поинакво второ име: го викале Мечкојад, му се тргале од пат, повеќе му се плашеле отколку што го сакале.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Зашто тој бил иднината на животот - старите се само стари и мртви пред да умрат, тој и неговите врсници ќе го обновуваат животот, плодоносци со живо семе во живо месо.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не прочитал никој во црковните книги дека дедо му на мојот дедо живеел со мечка во пештера.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не го сметал другиот Онисифор за достоен старешина.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Било како дотогаш да плачела само колку да го повика него. А сега, кога тој бил тука, таа само солзела.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Можеше да има разлика само од неколку прста растојание од она место, каде што имаше погодено тој во телото на огромниот див ѕвер, до местото каде што било потребно да се погоди; можеше да се види дека тој бил сосема блиску до тоа место, уште со првиот истрел, иако не изнајде ништо особено за другите два истрела.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Вистинска идила, гледана однадвор, е бракот на двајца кои веќе и златна протераа, па таа го носеше истиот бел фустан од она време и на вечерата што децата и внуците им ја приредија во „Воденица“ или „Коленица“, што мене ми асоцира на кланица затоа што тоа ми е повеќе еквивалент на нејзиниот живот, во кој повеќе гипс никој не ставил на себе од неа, а сѐ било закукулено и завиено во магла, а тој бил секогаш изземен од каква било врска со вина за сите нејзини случајни падови по скали во куќа која има само приземје.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Значи ти им свириш на србомани, му вели на старшијата, не, господине, велиме ние, дали тој бил за господин, ама велиме, правиме лице, а старшијата зина, држејќи ја прегрната гајдата, не му текнува да ја пушти, 204

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Зошто Павле ни помага Бојана? Тој бил гардист, мислев дека сите гардисти му се слепо лојални на генералот Стојан.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Тој бил прв човек од своето племе или својата раса што убил млад здрав коњ.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Па, и тој бил човек, може да згреши нели!?... Ха, ха...

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

(6) Да се демистифицира алибито на делото на Duchamp за да можеме да го потврдиме неговото вистинско место, и во исто време, можеби, да се соголи она алиас на неговата личност, за да можеме да го идентификуваме со она што тој бил, тоа исто така значи да се запрашаме: од каде ова дело ја влече својата оригиналност, од каде неговиот автор ја црпе својата посебност, со други зборови, од каде така изразен прекин помеѓу тоа дело и традицијата на оние групи што создаваат иста уметност во исто време, така што ова од каде станува токму она место каде што ова дело престанува да биде оригинално за да стане изведено од некој извор, при што веќе не покажува обележја на апсолутен прекин со традицијата во внатрешноста на едно релативизирано време кое еднаш беше негово, туку на една релативистичка традиција на прекин во едно апсолутно време - времето на Историјата.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Ова е прашањето поставено на овој „виртуелен” симпозиум, првобитно воден електронски помеѓу четворица когнитивни научници: Доналд Перлис, информатичар, се залага за тоа дека според компјутационалистичката теза, виртуелните умови се реални па според тоа Серловиот аргумент со кинеската соба потфрлува, бидејќи ако Серл меморизирал и извршил еден програм кој би можел да го помине Тјуринговиот тест на кинески тој би имал втор, виртуелен ум што разбира кинески за кој тој бил несвесен (како кај повеќекратна личност). 70 Margina #3 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Нови примери искажуваше, по втор, по трет, по тринаесетти пат ни ја изнесуваше биографијата на заблудениот другар, тој бил ангел, ние сме живееле во голема заблуда, слепци.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Малиот мирен човек полудел! „Ете“, рече човекот од број 6, „ете , а пред тоа и тој бил само месечар.“ Нешто ги давеше.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Кога, еднаш, во паркот, му рече дека Иван е лекар, тој зеде шепа земја и ја наполни големата уста. „Зошто го стори тоа?“ се иплаши таа држејќи ги неговите раце. „Пијан си, немој...“ Ја погледна и се наведна. „Не, тоа, го сторив за да не прснам од смеа.“ А кога и рече за некој свој пријател лекар што некоја Марија го оставила, кога и рече дека тој бил највеличествената болка на светот, му ги пушти рацете.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Всушност, како што сфати сега, тој бил подготвен да капитулира уште долго пред да ја донесе таа одлука.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тогаш тој бил веќе командант на бригада.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Како млад, тој бил голем офицер.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Тој уметник [Wilhelm Frideman Bach], барем што се однесува до познавањето на хармонијата и на способностите за изведба, ги надминува сите музичари што сум ги чул во животот и оние кои можам само да ги замислам, макар што луѓето кои го познавале татко му тврдат дека тој бил уште поголем музичар. Така смета и кралот.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

КОСТАДИН: И тој бил мамбаз!

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

КОСТАДИН: И на печалба отиде...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Можеше да се мине границата и кај манастирот Свети Наум, некогаш тој бил варден од семејните предци.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Освен тоа тој бил другар со татко ми и ме сака како свое дете.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Кога римските легии се враќале триумфално, а Императорот се враќал крвавејќи, со ловоров 30 okno.mk венец на главата, примајќи го едногласното уважување од Империјата, тој бил напаѓан и нарекуван со најлоши имиња, долж целиот славен пат од страна на една агресивна и гротескна идиотска фигура.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Најсетне и тој сфатил дека бракот и сличните глупости можеле многу неповолно да се одразат на неговата кариера; дека ова можеби звучело по малку и неодмерено па дури и себично но тој бил уверен дека правилно ќе ги сфатела неговите причини бидејќи била полна со разбирање.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Имаш право – реков – службата треба да е над сè!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се разбира, знаел дека неговата одлука не е в ред, и таквата помисла многу придонесувала да се чувствува виновен, но сепак оценил дека разделбата е најдобриот крај за оваа врска.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Трага по гласот или по човекот со кого се надвикував, иако широкоградо ми изрази сочувство со она негово потиштено дека и тој бил таков!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Тате пушеше цигари и раскажуваше како било кога тој бил дете во 1997 година.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Живеел во семејство кое многу го сакало театарот и филмот, но иако претставуваат една доста ексцентрична група, тој бил она што се нарекува „добро дете”.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Колку што ми е познато, сè додека не почнало да се случува „ова”, тој бил нормална личност и живеел нормален живот.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Од никакви познати причини, од пред два месеца, тој започнал да не ги сработува работите.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Не смееше да заборави дека и тој бил љубен, дека и тој навредувал, дека и тој е човек.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Бидејќи вечно барал едно топло тело кое би му “пасувало”, уште од самиот почеток на својата кариера тој бил опседнат со телесноста, испробувајќи различни тела, животински и човечки, женски и машки, или идентификувајќи се со нив на еден протејски начин во своите дела.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Бојс никогаш не успеал во потполност да најде соодветен однос кон телото.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

И како што кажа, „Односот меѓу подучувањето и учењето мора постојано да биде отворен и подложен на обратност“.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Влатко се обидуваше да се потсети како било пред шест години, кога тој бил прваче: чантата беше со ликот на Петар Пан - тоа беше модерно, ама не се правеше толку важен.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Со констатацијата за фрлањето на Југославија "со цело срце во прегратките на Русија", тој бил сосема во право кога укажал на залудноста за натамошно учество и поднесување непотребни жртви на Велика Британија "во игра што ја губиме".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

А уште повеќе што тој бил своевиден доказ за неуспешните обиди на грчката држава да ги денационализира и асимилира Македонците.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Во однос на бугарскиот стратегиски интерес во Македонија, британските експерти истакнале дека тој бил "двоен…прво, поседувањето на Вардарскиот басен би ѝ овозможило да ја одвои Грција од Југославија и да добие заедничка граница со Албанија; ситуација која во случај Југославија да се дезинтегрира би ја направило Бугарија доминантна на Балканот.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Тој бил еден од оние што, пред да стапи во допир со светот на Македонците, недвосмислено ја прифатил грчката тавтологија за грчкиот карактер на Македонија.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Но и тој бил свесен дека за да се постигне заедница на слободни балкански народи, неоходни се демократски влади во секоја од балканските држави и сметал дека таков капацитет во себе носат новите лидери излезени од народниот отпор, кои имаат концепција за демократски поредок на Балканот.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Според него, претензиите на Македонците спрема Солун би го предизвикале бесот на Грците, а тоа би можело да резултира во "жестока крвава војна, од која не би произлегло ништо добро".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Во однос на резултатот од плебисцитот, тој бил сосема сигурен во крајниот исход, прогласување на "слободна Македонија", од што се плашеле и Грците и гркофилски настроените експерти на Форин офис.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

И покрај напорите на грчката држава од 1913 година да го промени етничкиот карактер на делот на Македонија под Грција со присилна асимилација и со денационализација, Еванс сепак ќе забележи дека "Македонците останале Македонци и македонскиот јазик останал домашен јазик… на полето, на селските улици и на пазарот", а наспроти тоа грчкиот јазик "се смета речиси за странски јазик, на Грците не им се верува ништо, во целосна смисла на зборот се сметаат за туѓи".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Во однос на санитарниот кордон, Салвемини сметал дека тој е насочен против Русија и дека треба да се напушти.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Тој сосема реално расудувал дека „ништо не може да ја извлече“ Југославија од „руската прегратка“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Напорите на Македонците за обединување, според него, "би биле задушени со сила од Грците, кои сигурно би се кренале од цела Грција за да ги задушат" таквите тежнеења на Македонците, бидејќи и тој бил свесен дека Грција била "доволно сиромашна... за да ѝ се земе една од нејзините најпродуктивни територии" што, од своја страна, би ја направила уште посиромашна.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Основната причина за слободното манифестирање на македонските национални чувства во реонот на Лерин Еванс ги гледал, пред сè, во слабоста на Грчката влада и нејзината бавност да го воспостави авторитетот на државните органи во областа Лерин.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Второ, поседување на умерен дел од Македонија, во кој би било вклучено и пристаниште од Егејското Море, би ја ослободило Бугарија од зависноста од пловните патишта на Црното Море - Дарданелите и Дунав за снабдување.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Несомнено дека неговиот „шок“ бил голем кога дошол во непосреден допир со Македонците што живееле на територијата на која требало да ја извршува доверената задача.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Она што ја привлекло неа е тоа што тој бил еден од редките млади луѓе во тоа време што се школувале во големите градови и бил многу едноставен, скромен човек и приатен соговорник.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Но и без тоа тој бил повикан во последен момент од Водачот да реферира за иднината на Атеистичкиот музеј.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Ние горе не сме биле, ама војниците кажуваа оти еден имало кај оние стеничките горе, тој бил најголем и оваа страна до игралишта над Брезница уште пет имало ама на кои места не знаевме.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Атанас не присуствуваше на таа сцена кога Пелагија и Танаско му овозможиле на дедо Костадин да ги чакне своите очи со очите на баба Петра и во мигот таа да се пресели во неговиот свет, ама подоцна сите зборуваа за тоа па нему му се чини дека и тој бил таму и дека присуствувал на тој мистериозен чин.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Стомачето ги дал клучевите на неговите другари и додека тој бил во болница поради заушките, тие тука си правеле журки и забави до раните утрински часови.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Сигурно е дека тој бил обвинет за проневера на комитетски пари.